CHASING YOU, LANGGA (SB19 FANFICTION)

Chapter 1

"UNEXPECTED MEET UP"
---

Mangiyak ngiyak akong naglalakad sa gilid ng kalsada. I felt like the world is ganging up on me. Sobrang sakit sa puso. Sobrang nakakapanghina, nakakabaliw, nakakawalang gana..

Bakit?! Bakit?! Bakit?! Bakit ngayon pa?! I swear on Earth that i am being careful. But! Tangina naman!

That was my savings. My happiness! I even sold my phone at pinalitan ng de keypad para lang makumpleto ang iniipon ko. Ang inaasam kong ticket.

Ugh! Tangina! Bakit ba ngayon pa?! Sa lahat ng pagkakataon, bakit ngayon pa ako dinikitan ng malas?!

"AAAAAAAAARGH! BWISIT! BWISIT! BWISIT! TANGINAAAAAAAAAA!" I screamed at the top of my lungs. Wala akong pakialam sa mga taong dumadaan na napapatingin sa akin dahil sa mukha akong baliw dito.

Nagkalat ang mascara ko dahil sa kanina pa ako umiiyak. Halos masunog na ang balat ko dahil sa kakalakad ko sa kalsada. Minsan naman ay sinisita na ako dahil wala sa sarili akong tumatawid.

I don't fucking care! Broken akoooo!

Next week was SB19 meet and greet and mini concert dito sa Zamboanga. Sa rooftop ng KCC Mall de Zamboanga gaganapin yun. That was for the celebration of their 3rd Anniversary. Mas lalo akong nainlove sa kanila dahil sa desisyon nilang dito sa Zamboanga ise- celebrate yung 3rd Anniversary nila.

They said, "A lot of fans in Zamboanga were asking for our presence. Kaya sa ika 3rd Anniversary namin, pagbibigyan namin sila. We would like to celebrate our Anniversary with them as a thank you for their love and support. And that is also our way of showing our love for them. And Zamboanga was our Main Dancer's --- Ken Suson -- hometown, so it would be very special for him and for us if doon namin ise- celebrate ang 3rd Anniversary namin as an Artist." That was their leader 'Sejun' statement on their live interview last 2 months.

At dahil dyan, nabuhayan ako ng loob. I fell inlove with them more. They really love us.  And i love them more but I love Ken the most!

Awww, my Langga... Huhuhuhu, tanginang snotcher yun! Putangina! Masagasaan sana syang hinayupak sya!

Sobrang ingat na ingat ako sa bag ko dahil ayaw kong mawala ang halos dalawang buwan kong pinaghirapan at pinagipunang pera para mabili ko ang ticket tapos nanakawin nya lang?!

I don't wanna wish something bad to happen for other people but galit na galit talaga ako ngayon! Sobraaaaa! Sobrang panghihinayang. Tangina talagaaaa!

Nagbenta pa ako ng mga kendi, ng mani, ng chichirya sa mga kaklase ko, pati pagbebenta ng ice candy pinatos ko. Binenta ko cp ko para lang mabuo yung bayad ko sa ticket tas nung nabili ko na, mananakaw lang pala?! Sobrang sayaaaang!

Ano namang gagawin nung hinayupak nayun sa bag ko?! Eee, ticket at liptint na nga lang ang laman nun ee! Tsaka singkwenta pesos na pamasahe ko pauwi. Buwisit sya! Masagasaan sana sya! Tangina!

Sa sobrang occupied ng utak ko sa sobrang galit at pagkadismaya hindi ko napansin na nasa gitna na pala ako ng kalsada. I was busy mourning with my lost bag when i realized that mababangga na ako ng itim na van.

Tangina mamamatay pa yata ako!

Sa sobrang gulat ko, i wasn't able to run to the safest place on earth. Para akong estatwa. Nanatili lamang akong nakatayo sa kinatatayuan ko. I swear i don't wanna die, but right at this moment, pakiramdam ko this is my last day on Earth.

I could hear the screeching noise of the wheels na parang napilipit. It was really close. Really really close when i felt my world stops and darkness embraces my whole being.