Chapter 10 (Hello, Final Exams!)

86 29 5
                                    

They both look at us habang kami naman ni Lorraine ay nanlalaki ang mga matang naka-angat ang tingin sa kanila Felix. I peak a small smile before bowing my head bago dumaan sa gilid nila.

One thing I hate the most is somebody's stares. Gawin niyo na lahat, huwag lang ang titigan ako o bantayan ang mga galaw ko. I became conscious and can't do a thing properly since my mind will overthink immediately, like, anong nasa isip nung tao o kung ano na ang nasabi nila tungkol sa pagkatao ko. For me, when someone stares at me, parang hinuhukay nila ang mga sikreto sa pagkatao ko and I definitely hate that thing.

I stopped after a few steps at nilingon iyong dalawang pababa na ng hagdan at nag-uusap lang na parang wala.

Lorraine and I eyed each other so I began to speak, "hindi naman nila siguro narinig." I said ngunit tinitigan lang ako ni Lorraine.

I was waiting for her to agree on my statement but she didn't and that added a spice of panic inside me.

"Oy." I called her while pushing her using my left shoulder.

Lorraine is staring at nowhere then she return her gaze at me. "I can see doomsday, Sabrina."

The hell?

"You know what? Dinadagdagan mo ang kaba ko eh! Hindi nakakatulong!" I annoyingly uttered at her.

She look at me eyes wide open, "ako pa talaga ha?"

We began walking towards our classroom and we saw Kisses, seriously facing her notes.

"Gosh, Sabrina! Ang lakas ng tibok ng puso ko!"

I laughed, "count me in. Pero diba tiningnan natin sila, parang wala naman silang hinala."

"But who knows diba? They remain blind eye. Hello? Two can play this game, alright? Our team and them." Lorraine murmured and pulled her chair para umupo.

Nakatingin lang sa amin si Kisses na nakakunot ang noo at sinindan niya naman ako ng tingin habang paupo na sa kabilang bahagi niya.

"Napano kayo?"

Lorraine answered Kisses while facing her own notes. "We almost got caught."

"Ano?!" Kisses shouted so I slap her arms immediately dahil napatingin na sa amin ang ibang kaklase namin.

"Anong meron?"

I look at Justin when he peek on Kisses' notebook, trying to check if what happened to us.

Nilakihan ko siya ng mga mata nang sa akin na siya nakatingin. He also raised his brow at me then slightly move his head sideward-telling me he's a bitch.

C'mon! Sumbong kita sa jowa mo eh.

"Chismoso ka rin eh 'no?" I spat at him at napalayo naman siya ng kaunti at iniligay ang dalawang kamay sa bandang dibdib niya.

"Napakasakit mo namang magsalita, Sab. Hindi ba pwedeng makikibalita lang dahil baka cancelled ang long quiz?" He murmured, acting like he is hurt.

I laugh abruptly. Parang tanga talaga 'tong lalaking 'to. "Wala! Tuloy na tuloy 'yon kaya mag-aral ka na dun!" I shooed him using my right hand.

Narinig ko ang tawa ni Kisses sa gilid ko bago nagsalita. "Tuloy na tuloy 'yon, Just. Asa ka pa."

He bulge his eyes again and then points a finger on me. "Hoy."

Nilakihan ko ulit siya ng mata, "ano?!" Istorbo naman oh!

"Huwag mong takpan ang paper mo mamaya ah. Huwag selfish. Isama mo ako sa barko mo."

He's The Subject I Can't Have [ON-GOING]Where stories live. Discover now