Why Can't It Be (COMPLETED)

CHAPTER 26

"ANONG kailangan mo at nandito ka?" Yiel raised her brows at her as she stood up. Handa niyang sugurin si Julene pero mariin ko siyang tiningnan para pigilan.

Bumuntong-hininga ako saka ibinalik ang sandwich sa lalagyan. I smiled at Yiel, reassuring her that I can handle this. "Okay lang, Yiel. Puwedeng iwanan mo muna kami saglit?"

"Pero, Kath..."

"Okay lang ako. Hindi naman niya ako masasaktan." I smiled again.

Suminghap si Julene. "H-hindi. I am not here to fight. G-gusto ko lang kausapin si Ate Kath."

Tumango si Yiel, masamang nakatitig pa rin kay Julene. "Sabagay, hindi naman ako lalayo. Diyan lang ako. Kung sakaling may gawin ka kay Kath... magtatawag ako ng mga reresbak."

Napatingin si Julene sa buong paligid. Kahit ako rin naman. Napatango si Julene, nangingiwi. Siguro, natakot nang makitang maraming estudyante ang nakatambay ngayon sa ground. Takot dahil baka iniisip niya na kakampihan ako ng lahat matapos maipaliwanag ng mga teacher ang tungkol sa issue ko. At ngayon ay posibleng naiintindihan na.

"Don't worry. I am here because I just want to talk to her," wala na sa mood na sinabi ni Julene.

Again, Yiel nodded. Lumayo na siya at umupo sa kabilang kiosk, pero ang mga mata'y nasa amin pa rin.

"Anong pag-uusap-"

Hindi ko na natapos pa ang sasabihin nang magulat. Biglang lumuhod si Julene sa harap ko habang ang mga luha, patuloy sa pagragasa sa kanyang mga pisngi.

What the!

"Anong ginagawa mo?!" sabay tayo ko at dalo sa kanya.

Suminghap siya sabay iling. "H-help me, Ate Kath. Please, p-pigilan mo siya..."

Kumunot ang noo ko at napatingin sa paligid. Napapansin na kami ng mga naroroon at nasa amin na ang atensyon ng iilan. Well, medyo naalerto si Yiel at bahagyang napatayo dahil sa inakto niya. Lalapit na sana pero agad ko siyang nginitian. To tell her that I am okay.

"Ano bang pinagsasabi mo? Sino? Sino ang pipigilan ko?"

"Si Yluj. Please, stop him..."

Doon ako bahagyang natigilan. Kumurap ang mga mata ko at pilit siyang pinatayo. "Saan ko siya pipigilan?"

Tumayo naman siya. She immediately shook her head. "I c-can't tell you. Nangako ako sa kanya na hindi ko sasabihin ang rason sa 'yo."

Mas lalong nangunot ang noo ko dahil sa sinabi niya.

"Please... Ate Kath, pigilan mo siya. Ikaw lang 'yong makakapigil sa kanya..."

Bumuntong-hininga ako. "Bakit... bakit ako?"

Umiling siya at napatakip ng bibig gamit ang mga nanginginig na kamay. Patuloy na umagos ang mga luha sa kanyang mga pisngi. Na para bang hindi niya kakayanin na sabihin kung bakit ako ang makakapigil kay Yluj sa kung saan.

Mayroon akong naiisip na sagot, pero napaka-impossible naman noon. Paanong hindi? The way his eyes stared at me... pakiramdam ko, ako na ang pinakakadiring tao o bagay sa buong mundo.