💙Chapter 55💙

53 4 3
                                    

Nang makarating kami sa labas ng bahay saktong madilim na nga, as gentleman, pinagbuksan nya ulit ako ng pinto para makalabas,

"Salamat sa lahat ha kahit nakakatakot" natatawa kong sabi, "always welcome basta masaya ka at nakaktawa" eto nanaman sya sa pagbibiro

Hahampasin ko ulit sana sya pero "oooppssss masakit yan wag yan" pigil nya kaya naman nagkibit balikat nalang ako "oo na, saka mabuti pa umuwi ka agad madilim na baka mapagtripan ka ng mga tambay dyan" sambit ko at inayos ang bag sa balikat ko

"Oo naman mag iingat ako palagi para sayo athena" may halong lambing ang sinabi nya

"Nambobola ka nanaman"

"No I'm not, I'm just telling the truth, Kaya sana ikaw rin alagaan mo sarili mo lalo na malapit na graduation natin" sambit nya

"Mm, oo naman para sa magilang ko ang araw na yun" nakangiti kong sabi

"At para satin" pabulong nito

"Ano sabi mo?" Bigla itong nag iba ng emosyon "I said go inside baka hanapin kanna ng parents mo" parang hindi naman yun ang sinabin nya

"Ok sabi mo eh salamat ulit ha" sambit ko at tumalikod na para buksan ang gate ng bigla syang magsalita "athena" tawag nya sakin "mm? Bakit may nakalimutan ka?"

Inosente kong tanong, hindi sya nagsalita pero mabilis syang lumapit sakin at hinalikan ako sa noo, na ikinagulat ko "I love you athena, sige na aalis na ako"

Napanganga ako sa ginawa nya, hindi na ako nakasagot dahil nakasakay na sya ng kotse at mabilis na pinaandar,

Sinabihan nya ako ng I love you?, totoo na yun o nabibingi lang ako? Pinukpok ko ng paulit ulit ang ulo ko "ano ba yan isip mo athena para kang sira"

Mukha nga talaga akong sira sa punaggagagawa ko, kausapin daw ba ang sarili, mabuti pa pumasok na ako sa loob ng hindi kung ano ano ang pumapsako sa utak ko

"Hay makapasok na nga"

"Mukang nagkakamabutihan na kayong dalawa"

"Ay palaka!" Halos sumabog ang kaba ko sa dibdib ng may magsalita, hinanap ko yun at napunto kong nasa gilid sya ng poste namin nakikita konang kabuuhan nya pero madilim ang parte ng mukha habang naka cross arm ito at seryosong nakatitig sakin

Pinagmasdan ko syang maigi dahil madilim hanggang sa bigla syang umayos ng tayo at unti unting lumapit sakin dahilan para mapaatras ako

"Sino ka wag ka lalapit sisigaw ako dito" banta ko baka mamaya holdaper o mamamatay tao to

Pero imbes na tumigil sya mas lumapit pa sya sakin dahilan para mapaatras pa ako lalo "sabi  ko sayo wag ka lalapi-"

Nahinto ako sa pagsasalita ng biglang tamaan ng liwanag ang mukha nya na nagpalakas lalo ng tibok ng puso ko, "Kiel? Ikaw yan?" Sinusubukan po rin aninangin ang mukha nya para makasigurado ako

"Yes I am" nakompirma ko lang ang hinala ko ng magsalita sya at tuluyang makita ang mukha nya, pero lungkot ang nakikita ko sa mga tingin nya

"A-anong ginagawa mo dito bg ganitong oras?" Taka ko, mas lumapit pa sya sakin, "do you really hate me?" Ibang iba na talaga ang kiel na nasa harapan ko "do you really love him? Tell me"

Sa puntong ito mukang magkakaroon nanaman ng tensyon sanpagitan naming dalawa "ano bang sinasabi mo nakainom ka ba?"

Ayokong e admit lahat ng sinasabi nya, dahil ayokong umasa o mag paasa "bakit hindi mo masagot lahat ng tanong ko?"

Dapat ko bang sagutin lahat ng tanong nya? "Wala akong sasagutin sa tanong mo kaya please umuwi ka na-"

"NO!, I don't" lumapit sya sakin at hinawaka ang isa kong kamay at ipinatong yun sa kaliwang di dib nya

I-m fine with U || KOOKU (Completed)Dove le storie prendono vita. Scoprilo ora