နင့္သမိုင္းကို ငါေျပာင္းျပန္လွန္မယ္ (Complete)

part 32(ပန္းေသြးေရာင္ ပါးျပင္)

ဖန္႔အာနဲ႔ အားေဝ ထြက္သြားတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳက္နက္ ေ႐ွာင္းမုသည္ မုက်ိဳးအခန္းသို႔ လိုက္ကာ ပန္းခ်ီဆြဲေလ့က်င့္ရသည္။

တစ္ခါတစ္ခါ သူမသည္ မုက်ိဳးအား မသိမသာ မ်က္ေစာင္းထိုးေနမိသည္။ဒါကို ရိပ္မိသည့္ သူက ထိုင္ရာမွ ထလာကာ နဖူးကို ခပ္ျပင္းျပင္းေလးေတာက္လိုက္ရင္း

"ဘာေတြ အလိုမက်ေနတာလဲ "

"ဘာကို အလိုမက်ရမွာလဲ ဒီေန႔အျပင္သြားမယဆိုၿပီး မိတ္ကပ္ေတြ ျပင္ထားရတာ ဒီမွာၾကည့္ ၾကည့္ၾကည့္"

ပန္းႏုေရာင္သန္းေနတဲ့ သူမရဲ႕ ပါးေလးကို လက္ေလးနဲ႔ အသာထိရင္း ျပေနေလသည္။ေ႐ွာင္းမုက သာမန္ေပမယ့္ မုကိ်ဳးရင္ထဲကား ကုလားဘုရားပြဲလွည့္ေနေလသည္။

ပါးမို႔မို႔ထက္က ပန္းႏုေရာင္သန္႔ေနတဲ့ ေနရာေလးရယ္ ကိုယ္သင္းနံ ့ ေအးေအးေလးရယ္ ဆံႏြယ္ေတြက ရရိွတဲ့ ႐ွန္ပူနံ႔ ေလးရယ္ မိွတ္ထားတဲ့ မ်က္ဝန္းေတြေပၚက မ်က္ေတာင္စင္းစင္းေလးေတြရယ္ ေတြ႔ၾကည့္ေလ သမာဓိမခိုင္ေလပင္။

သူတို႔ႏွစ္ဦးလံုး သတိျပန္ဝင္လာခ်ိန္တြင္ မုက်ိဳး၏ ႏႈတ္ခမ္းသားေတြက သူမရဲ႕ ပါးျပင္ထက္သို႔ ေရာက္ေနႏွင့္ေလၿပီ။

ေ႐ွာင္းမု မ်က္လံုးေတြက ျပဴးက်ယ္စြာ သူ႔ကို ၾကည့္ေနရင္း အံျသေနေလသည္။သူကလည္း အံျသစြာပင္ မင္သက္ေနေသာ္လည္း ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာက သူမရဲ႕ ပါးျပင္ထက္က မခြာေသး။

ေ႐ွာင္းမုက အေတာ္ၾကာမွ သတိဝင္လာကာ တြန္းထုတ္လိုက္ေလသည္။႐ွက္႐ွက္ႏွင့္ းအျပင္ကို ေျပးထြက္ကာ မိမိအခန္းသို႔သာ ျပန္လာခဲ့လိုက္သည္။အခန္းထဲ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း တံခါးကို ေလာ့ခ်ကာ တဒုန္းဒုန္းခုန္ေနေသာ ရင္ဘက္ကို လက္နဲ႔ ဖိထားမိသည္။မ်က္ႏွာထက္က ပါးနီးေတြက ပိုၿပီးေတာင္ ရဲလာဟန္ရိွသည္။

အခန္းထဲတြင္ မုက်ိဳးသည္လည္း ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိ။ဘယ္ကဘယ္လို နမ္းလိုက္မိမွန္းပင္ မသိ။႐ွက္သည္မွန္ေသာ္လည္း ေနာင္တေတာ့မရ။သူမရဲ႕ ပါးျပင္ထက္က ခ်ိဳၿမိန္မႈေတြက ႏႈတ္ခမ္းထက္တြင္ အခုထိ ရိွေနဆဲ။

မိမိႏႈတ္ခမ္းကို လက္ျဖင့္ ကိုင္ကာ ေတြးမိေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြက အလိုလို ျပံဳးေယာင္သန္းလာေလသည္။