Muse Beauty (Officer Series #2)

Kabanata 22

Kabanata 22

Break

"Tel, are you okay?" salubong sa akin ni Rain sa may gate ng school. "M-May sugat ka!"

Pakiramdam ko sobrang bigat na ng mga talukap ng mata ko at hindi kona kaya pang imulat ang mga ito.

"Kailangan na niyang umuwi."

Sabay kaming napa angat ng ulo ni Rain, "Rai."

"Nag away kayo ng pinsan mo hindi ba? That's why you came here with wounds. Well, a whore like you deserves that."

Nag alab ang galit ko laban kay Raina. Akala ko ba magkaibigan kami? Bakit niyaako sinasabihan ng ganito?!

"Anong sinabi--"

"At the very beginning, she warned you. Pero dahil malandi ka, sinuway mo siya and now you're in trouble. Do you expect her to forgive you?"

Ayokong aminin na may punto si Raina kahit na ganiyan ang tabas ng dila niya. I just thought that we are cousins, and she will forgive me.

"You better go home." sambit ni Raina, tumayo na din si Rain saka tumabi sakaniya. "Take your rest."aniya bago naglakad papalayo.

"Uh, Tel. Kilala mo naman siguro si Raina, hindi niya sinasadyaang mga masasakit na sinabi niya--"

Ngumiti lang ako ng bahagya kay Rain bago tuluyan na ding umalis doon.

Nagbayad na ako ng pamasahe bago kinuha ang susi ko para buksan ang pintuan. Nguni't may nanghila sa akin sa may gilid ng bahay!

"I missed you...so bad."

It gave me creeps kaya tumayo na ako at sinampal siya ng malakas. Nangingilid ang luha ko dahil sa kirot ng dibdib.

"Tarantado ka! Ginamit mo ako!" sigaw ko sakaniya.

Nandidilim ang mukha niyang tumayo sa harap ko, "Did you just slap me?" mabagal niyang tanong.

"Manhid kaba?! Yes! Sinampal kita!"  I shouted.

Hinawakan niya ang magkabilang balikat ko at ipinako ako sa dingding, madilim parin ang mga mukha niya at sinamahan pa ng seryoso niyang mga mata.

"Tell me..." panimula niya. "Please, tell me baby. Why did you slapped me?"

I was stunned, nagbago ang seryoso niyang mga mata. It turned soft, na kahit anong saglit ay bibigay na ang mga luha niya.

"What did I do? For you to slap me? To ignore my sweetness? To reject my hugs and kisses?" tanong niya.

"H-Hoy! Hindi ako marupok tulad ng inaakala mo!" nagpakawala ako sakaniya. "Y-You!" duro ko. "You ruined my life!"

Kumunot ang noo niya, "Niloko mo akong gago ka! Niloko mo ako! I thought you really love me! Pero ano? Ginamit mo ako, ginamit mo ang puny-tang si ako! Para lang umangat ang business niyo!" I kneeled infront of him because of weakness.

"B-Bakit Humprey? Bakit? Minahal naman kita higit pa sa kaya ko. Binigay ko ang lahat ng meron ako para sayo, pero bakit? Bakit hindi parin ako sapat? Bakit pinili mo akong lokohin?" I cried.

Natahimik siya, I continued crying until I ease the pain. "Saan ba ako nagkulang? Sa ganda? Sa yaman? Ano bang hindi masarap sa akin? Yung pakiramdam mo tuwing nasa kama tayo-?"

"Enough." putol niya. "You're underestimating yourself."

Tumawa ako, "Oo naman! Ano bang ipagmamalaki ko? Yung pagkapanalo ko sa walang kwentang pageant? Hindi mo ako maiintindihan, pero ikaw pinilit kong intindihin! Pinilit kitang mahalin kasi akala ko, pwede!" naiiyak nanaman ako sa bawat salitang binibitiwan ko.

"Nagsisisi akong nakilala kita." I weakly smiled. "Kasi baka hindi ako ganitong nasasaktan kung hindi nalang tayo nagkatagpo. Sana noon palang iniwasan na kita. Sana...hindi nalang kita minahal."

As for that moment, silence filled us. Tinatagan ko ang sarili ko para tumayo. Tumingin ako sakaniya, nanatili ang titig niya sa akin at blanko ang kaniyang mukha.

"Pero, huwag kang mag-alala. Kung isang araw mag krus ulit ang landas natin...liliko na ako."

Akmang tatalikod ako ng bigla niyang hawakan ang palapulsuhan ko.

"Tapos kana ba?" tanong niya.

May sasabihin pa ba siya? Hindi ko alam kung kakayanin kopa ba sa lahat ng sakit na nararamdaman ko ngayon, pisikal man o emosyonal.

"I feel bad for myself. Totoo, I'm sorry if I used you." parang itak na sinaksak sa dibdib ko ang salitang iyon. Confirmed, he used me all this time.

"My family and Reyma's were bound to be the number one hotel. Not until you're relatives business came. They ruined our dreams, that's why we wanted to revenge. And the day I saved you wasn't part of the plan. I was just passing by until I saw you. I don't know what gotten unto me to save you. But I'm sorry if I kept on doing our revenge against--"

"Tama na!" sigaw ko. Hindi kona kinakaya ang lahat ng sakit! Mas masakit pa pala ang harap-harapan kang aminin na ginamit. "P-Please, tama na."

"I'm sorry." aniya. "I'm getting married, soon. And I want everything to be fixed."

Asshole.

"But...I really did love you. But your body isn't enough reason to--"

"P-ta ka! Hindi ko alam kung may label tayo o wala. Pero gusto kong sabihin na, break na tayo!"

Wala siyang awa! How can he do this to me? Napakasakit na ng mga sinasabi niya sa akin. Hindi man lang na niya babawiin?

"Joie." tawag niya. "I want us to be fixed. Please hear me out."

"No. You may now go." malamig kong tugon. Nag-angat ako ng tingin sakaniya at nangangalit ang mga ngiping hinarap siya, "Kung akala mo you already done with your revenge, ako magsisimula palang. Wait for it, gago!"

Hikbi. Hikbi. Paulit-ulit na hikbi. Kailan ba dapat matapos ang sakit na nararamdaman ko? Kailan pa maaayos ang lahat? How can I take my revenge against those rich people?

That night breaks my heart into pieces, and shattered it a million times. Ang sugat ng kahapon ay maghihilom lang pagdating ng panahon.

Pero, kailan pa? Hindi na ako makapaghintay na makita silang umiiyak dahil sa sakit, dahil sa pagdurusa, dahil sa hirap.

I can't sleep properly. Kaya kinabukasan ay maga ang mga mata ko. Nakatanaw lang ako sa malayo habang may ginagawa ang mga kasama ko.

"Huh? Training camp? Tapos invited tayo?!"

Napalingon ako kina Avi at Sean na nag uusap, training camp?

"Yep! Next month pa naman yun bago mag interhigh ang school natin. So, what do you think?"

Interhigh. Training camp. Makakalimutan ko ba lahat ng sakit doon?