႐ွင္သန္ရာေမ်ွာ္လင့္ရင္ခြင္ဆီ Ep-5
Zawgyi
"ဘယ္ထိလိုက္မွာလဲ"
"အိမ္ထိေလ"
"ဒါနဲ႔ ဒီေန႔ မအားဘူးဆို"
"အိမ္ထိ ပို႔ဖို႔အားတယ္"
"ဟြန္း....."
ေ႐ွာင္လင္းယြီက မ်က္ေစာင္းေလးရြယ္ၿပီး မထိုးဘဲ ႏွာေလး႐ႈံ့၏။ အလြန္ခ်စ္စရာေကာင္းသည့္ အမူအရာေလးပဲ ျဖစ္သည္။ ဆရာဝန္မႀကီးပံုစံ ဆင္ယင္ထားေသာ္လည္း ဆယ္ေက်ာ္သက္ မိန္းမလွေလးတစ္ေယာက္လို သူမက ႏုသစ္လွပေန၏။
သူ အျပင္မွာေရာက္ေနတာျမင္မွ ျပန္ဝင္သြားၿပီး ေသခ်ာျပန္ျပင္ၿပီးမွ ထြက္လာတာမို႔ အလုပ္ျပန္ႏွင့္မတူ။ မ်က္ႏွာေလးမွာ ႏြမ္းနယ္ေခြၽးစိုေနတာမ႐ွိသလို ဆံပင္ေတြ မေသမသပ္လည္း မျဖစ္။
"ဘာၾကည့္တာလဲ"
"လွလို႔"
"သြားပါ...ဘယ္ေတာ့ျပန္ခ်စ္မွာလဲ ေမးခ်င္လို႔မ်ား"
ကားေမာင္းရင္း ရီေပၚက ရယ္လိုက္သည္။
"တစ္ခါပဲ ေမးမယ္ ႏွစ္ခါမေမးဘူး"
"အံမယ္"
"ဟုတ္တယ္ တေမ်ွာ္ေမ်ွာ္နဲ႔ လည္ပင္း႐ွည္ေနရတာ ဝါသနာမပါဘူး"
"ဒါဆို ဘာလို႔ တေကာက္ေကာက္လိုက္ေနေသးလဲ"
"ကားနဲ႔ေလ"
"ကားနဲ႔လိုက္တာလဲ လိုက္တာတူတူပဲ"
"ေဆးရံုကို လာႀကိဳတယ္ ျပန္ပို႔ေပးတယ္ လင္းယြီသြားေလရာ ပါေနတာမွမဟုတ္တာ"
ေ႐ွာင္လင္းယြီ ႏႈတ္ခမ္းစူခ်င္ေနၿပီ။
"ဟယ္ ေခ်ာလိုက္တာ" ဟု ျမင္တဲ့မိန္းကေလးတိုင္း မေျပာဘဲ မေနႏိုင္ေအာင္ ၾကည့္ေကာင္းတဲ့ ဒီ႐ုပ္၊ ဒီပံုစံကို သူမလည္း သေဘာက်သည္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္က ရည္းစားထားရမယ့္အရြယ္လား။ သူ႔ကို ျပန္ခ်စ္ဖို႔ဟာ အိမ္ေထာင္ဘက္ေရြးခ်ယ္ဖို႔ပဲ ျဖစ္ရမည္မို႔ စဥ္းစားဦးမည္။ ၿပီးေတာ့ သူ ဒီေလာက္ေခ်ာေနတာကို မယံုရဲ။
ေဆးရံုက ဆရာဝန္အခ်င္းခ်င္း အမ်ိဳးသမီးခ်င္းမွာ သူေခ်ာတာကို လက္တို႔ျပၾက၊ ႀကိတ္ျပံဳးၾကျဖစ္ေနၾကတာ လင္းယြီ ျမင္သည္။ ခင္တဲ့သူေတြက "ဘယ္ေတာ့စားရမွာလဲ" ၊ "မင္းနဲ႔လိုက္တယ္ ေရြးလိုက္ေတာ့" စသျဖင့္ စေနာက္ၾကတာေတြ ႐ွိခဲ့ၿပီ။