ရှင်သန်ရာ မျှော်လင့်ရင်ခွင်ဆီ[Completed]

Part-30

႐ွင္သန္ရာေမ်ွာ္လင့္ရင္ခြင္ဆီ Ep-30

Zawgyi

  The feeling called love bloomed in my heart puisating with life and shimmering like a rainbow.

  အခ်စ္တည္းဟူသည့္ ခံစားမႈ ကိုယ့္ႏွလံုးသားအတြင္း ပြင့္လန္းလာသည္ႏွင့္ အသက္ဝင္လႈပ္႐ွားလာသည္. . .သက္တံ့သဖြယ္ အေရာင္အေသြး ေတာက္ပလာေလ၏။

      ဝမ္ရီေပၚအတြက္ကေတာ့၊ လူကို ေျခေထာက္မွ ဆြဲကိုင္႐ိုက္ခံထားရသလို၊ တစ္ကိုယ္လုံး ဖြတ္ဖြတ္ညက္ညက္ေၾကမတတ္ နာက်င္ပင္ပန္းျခင္းမ်ားစြာ ခံစားရသည္။

  တစ္ပတ္လံုး Nanjing Companyရံုးခြဲမွာ၊ ျပႆနာေတြကို ေျဖ႐ွင္း လႈပ္႐ွားခဲ့ရ၏။ Beijing အိမ္၌ ေစာင့္ေမ်ွာ္ေနၾကမည့္ ေ႐ွာင္က်န္႔နဲ႔ သားေလးထံ ၊ အေရာက္သြားလိုစိတ္ျဖင့္ ကားကိုအျပင္းေမာင္းခဲ့၏။

  ေ႐ွာင္က်န္႔၏၊ Birthdayေလးမွာ ေ႐ွာင္က်န္႔ အံ႔အားသင့္ဝမ္းသာေစလိုစိတ္ျဖင့္၊ ေနာက္တစ္ေန႔. . .ေန႔လည္ခင္းအခ်ိန္ကိုက္ ေရာက္ဖို႔၊ ရည္ရြယ္ခဲ့၏။

   သို႔ေပမယ့္၊ Beijingသို႔ထြက္ခြာမည့္ ေလယာဥ္မ႐ွိသျဖင့္၊ ကားျဖင့္သာ တပည့္(2)ေယာက္ႏွင့္၊ Beijingသို႔ ျပန္လာရ၏။

   မထင္မွတ္ဘဲ၊ ကားက ေဖာက္လြဲေဖာက္ျပန္ျဖစ္ကာ၊ လံုးဝ သြား၍ မရျဖစ္ျခင္းက "ေ႐ွာင္က်န္႔နဲ႔ သားေလးထံ မသြားနဲ႔" ဟု တစ္စံုတစ္ေယာက္က ဆြဲထားသလို ျဖစ္ေနခဲ့၏။

  "အံ့ေရာဗ်ာ. . .ကြၽန္ေတာ္ ကားနည္းနည္းပါပါးျပင္တတ္ပါတယ္၊ ခုလိုမ်ိဳး. . .တစ္ခါမွ၊ မၾကံဳဖူးဘူးေတာ့ အဟုတ္မွ ဟုတ္ေသးရဲ႕လားေတာင္ ေအာက္ေမ့မိတယ္"

  တပည့္တစ္ေယာက္က ကားကို စက္ႏုိးၾကည့္ရင္း၊ ေျပာေလသည္။ လူေျချပတ္ေသာေနရာ၊ သစ္ပင္ႀကီးငယ္တို႔ အုပ္ဆိုင္းေနေသာ ေနရာ၊ မ်က္စိအၾကည့္ေရာက္လ်က္၊ ေန႔မွည. . .ေျပာင္းလဲသြားေသာ အ​ေမွာင္ထုက၊ ဆရာ/တပည့္(3)ေယာက္၏ စိတ္ကို ေခ်ာက္ခ်ားေစသည္။

ဟိုင္းေဝး ခရီးျဖစ္သျဖင့္၊ အ႐ွိန္ျပင္းစြာ ေမာင္းသြားေသာ ကားႀကီး၊ ကားငယ္တို႔က မ်က္စိေ႐ွ႕မွာ၊ ရိပ္ခနဲ ျဖတ္ေျပးတာ ျမန္လွ၏။ ဝွီးခနဲ၊ ဝွီးခနဲ၊ အသံတုန္ခါသြားေသာ ေျမလိႈင္းထသံက ေျမေပၚမွာ ထိုခ်ေနမွ၊ လူကို ကိုင္လႈပ္သလို ျဖစ္ေနတာ၊ တိုက္႐ိုက္ထိေတြ႔ ခံစားရ၏။