ရှင်သန်ရာ မျှော်လင့်ရင်ခွင်ဆီ[Completed]

Part-11

႐ွင္သန္ရာေမ်ွာ္လင့္ရင္ခြင္ဆီ Ep-11

Zawgyi

  ေျပာေနၾကၿပီ ကိုကို...။ "နင္ဟာ ဘယ္ႏွေယာက္ေျမာက္လဲတဲ့။ ကြၽန္ေတာ္ ေျပာခဲ့တယ္ သိလား၊၊ "ကိုကိုက ကြၽန္ေတာ့္ကို အခ်စ္ဆံုး"လို႔...။

  သတိရတိုင္း ထုတ္ၾကည့္ျဖစ္သည့္ ဘဏ္စာအုပ္ေလးကို ေငးရင္းမ်က္ေတာင္မခတ္ဘဲ ၿငိမ္သက္ေနေသာ မ်က္ဝန္းတို႔မွာ မ်က္ရည္ဥတို႔ခိုတြဲေန၏။

  ဟိုတုန္းကဆို ( ကိုကို ထားသြားတုန္းကပါ ) မ်က္ရည္ေတြဟာ ေခါင္းအံုးေပၚမွာ ရႊဲနစ္ေနခဲ့၏။ ရင္ဘတ္ေပၚမွာ၊ စားပြဲစြန္းကေလးေတြမွာ၊ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ Diaryစာအုပ္ေလးထဲမွာ မ်က္ရည္မခဖူးတဲ့ ေနရာမ႐ွိ။ ကိုကို ျပန္လာမွာပါ။ အိပ္ရာထဲမွာ လွဲရင္း ေမ်ွာ္ခဲ့သည္။ တံခါးဝကေန ထြက္ၿပီး ေမ်ွာ္ခဲ့၏။

  သြားလာတဲ့ေနရာတိုင္းမွာ ဘယ္ၾကည့္ၾကည့္ ေဘာင္းဘီထဲလက္ႏႈိက္၍ Styleက်က်ေလ်ွာက္သြားတဲ့ေယာက်ာ္းပ်ိဳေတြတိုင္း၊ ဗိုက္သား႐ွပ္႐ွပ္ အရပ္ျမင့္ျမင့္နဲ႔ အလြန္ ၾကည့္ေကာင္းေသာ ကိုယ္လံုးေျဖာင့္ေျဖာင့္ ႐ွိသူတို႔ကိုေတြ႔တိုင္း၊ ၿပီးေတာ့ ကိုကိုဝါးေနက်ပီေကနံ႔ေလး သြားလာရင္း ႏွာေခါင္းထဲ ေဝ့သြားတတ္တိုင္း ကြၽန္ေတာ္ ေျပးလိုက္ၾကည့္၊ လည္ပင္း႐ွည္ၾကည့္။ ခလုတ္တိုက္တာလည္း ႐ွိသည္။ သူမ်ားနဲ႔ တိုးတိုက္မိၿပီး လက္ထဲမွာ ဆြဲကိုင္ထားသမ်ွ လြတ္က်ျပဳတ္က်ကုန္တာလည္း ၾကံဳခဲ့ရ၏။

  ဟိုတုန္းကဆို (1)ေယာက္တည္း။ ခုက်ေတာ့ သားေလးနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ (2)ေယာက္.....။ ကိုကို ထားရစ္ခဲ့တာ (5)ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မည္။ သားေလးေတာင္ (4)ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မည္ေလ။

  သားေလး႐ွိေနခဲ့မွန္း မသိေသးမီ Uncle တ႐ုတ္ျပည္ ျပန္ေရာက္လာသည္။ ကိုကို႔ကို ႀကိတ္ေမ်ွာ္ရင္း မေနႏိုင္ေတာ့ဘဲ အျပင္ထြက္၍ ဟိုဒီလိုက္႐ွာရင္း လမ္းေပၚမွာ မူးလဲေတာ့ Uncleကားေ႐ွ႕မွာျဖစ္။

  "ကေလးေလး၊ ငါ့ကေလးပါလား"

  ဦးေ႐ွာင္ေဝ ေျပးလႊားဆင္းလာတာေရာ၊ ေျပာလိုက္သံကိုပါ ၾကားလိုက္ရသည္။ ေနာက္ေတာ့ ေ႐ွာင္က်န္႔ ဘာမွမသိေတာ့ေပ။ သူ သတိရလာေတာ့ ကိုယ္ဝန္႐ွိေနၿပီ တဲ့။