ရှင်သန်ရာ မျှော်လင့်ရင်ခွင်ဆီ[Completed]

Part-23

႐ွင္သန္ရာေမ်ွာ္လင့္ရင္ခြင္ဆီ Ep-23

Zawgyi

  "သား"

  သူ႔ကိုပဲ တစိုက္မတ္မတ္ၾကည့္ေနသည့္ သားကိုယ္လံုးေလးကို ရင္ခြင္ထဲမွာ ျမဳပ္ေနေအာင္ ဖက္ထားလိုက္၏။

  "သား...Daddyကို ေၾကာက္ေနလားဟင္၊ သားေလးကို Daddyက ခ်စ္လို႔ပါ သားရယ္၊ မေၾကာက္နဲ႔ေနာ္"

  ဝမ္ရီက်န္႔သည္ သူ႔ပါးမွာ ပါးခ်င္းကပ္၍ စကားေတြဆိုကာ ဟိုရံုးထဲမွာလိုပဲ သူ႔မ်က္ဝန္းေတြကိုသာ နမ္းေနခဲ့သည့္ ရီေပၚကို စကားမဆိုမိပါ။ ပါးခ်င္းခြာသြားၿပီး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ၾကည့္ေတာ့ ပါပါး တဖြဖြမွာခဲ့ေသာ Daddyကို ေၾကာက္စိတ္တို႔ ေလ်ာ့ပါးသလို ျဖစ္လာခဲ့သည္။

  "သား"

  လက္ဖဝါးေသးေသးေလးကို ျဖန္႔ယူၿပီး ရီေပၚက သူ႔လက္ဖဝါးႏွင့္ ထပ္ဆုပ္သည္။ ထိုလက္ဖဝါးေတြကိုလည္း ရီက်န္႔က ေသခ်ာၾကည့္၏။ ပန္းႏုေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ခပ္ျပားျပားလက္ဝါးတို႔ႏွင့္ ဖဝါးေစာင္းေတြရဲကာ ႏုထြတ္တင္းျပည့္သည့္ လက္ဖဝါး။

  "သား...ဘာလိုခ်င္လဲဟင္၊ ဘာစားခ်င္လဲ၊ သားေလး ဘာႀကိဳက္တယ္ဆိုတာ Daddyသိပါရေစ၊ Daddyကို စကားေျပာပါဦး သားရယ္၊ Daddyက ေၾကာက္စရာေကာင္းေနလို႔လားဟင္"

  ရီက်န္႔က ေသခ်ာၾကည့္ၿပီး ေခါင္းေလးခါျပ၏။ ရီေပၚမ်က္ႏွာ ခ်ိဳအီျပံဳးက်သြားသည္။ ဤသို႔ေသာ ၾကည္ႏူးမႈမ်ိဳး သူ ဘယ္တုန္းကမွ မခံစားခဲ့ဖူးပါ။ သားမ်က္ႏွာေလးကို ထိုင္ၾကည့္ေနရတာ ၾကည္ႏူးေနသည္။ ပိုပို၍ ခ်စ္သည္။ ပါးေလးေတြကို ဖြဖြလိမ္၍ ႏွာသီးဖ်ားေလးကို မနာေအာင္ ကိုက္ပစ္ခ်င္သည္။

  "သား"

  "....."

  "သားေမြ႔ေန႔ကို သိတယ္မို႔လားဟင္၊ Daddyကို ေျပာပါလား"

  "August 5ရက္"

  "ဟင္...ဟုတ္လား၊ ဒါဆို Daddyနဲ႔သား ေမြးလေမြးရက္ တူေနတာေပါ့"

  ဆရာမေတြက ကဗ်ာေတြ တိုင္ေပးေနရင္း သူတို႔ဆီကိုပဲ လွမ္းၾကည့္ေနၾက၏။ ရီေပၚက အားလံုးကို ေမ့ေန၏။ ရီက်န္႔ကိုယ္ေလးကို စားပြဲေပၚေပြ႔တင္၍ ထိုင္ေစကာ ခါးေလးကို ျပန္ဖက္မိ၏။ ၿပီးေတာ့ ကုလားထိုင္မွာ ထိုင္ေနရာကာေန သူ႔မ်က္ႏွာကို ေမာ့ေပးကာ.....