ရှင်သန်ရာ မျှော်လင့်ရင်ခွင်ဆီ[Completed]

Part-8

႐ွင္သန္ရာေမ်ွာ္လင့္ရင္ခြင္ဆီ Ep-8

Zawgyi

"႐ွင္ ဒါလဲ ေတာ္သြားျပန္ၿပီ၊ သတင္းရတာျမန္လွခ်ည္လား၊ ဘာျဖစ္လို႔ ဖုန္းဆက္ရတာလဲ၊ ရင္မဆိုင္ရဲလို႔လား"

"သိပ္ရဲတာေပါ့ ယြီလင္း၊ အခု မင္းျခံေ႐ွ႕မွာ ကိုယ္ေရာက္ေနၿပီ၊ ထြက္ခဲ့ေပးပါ"

ဟင္ခနဲေတာ့ ျဖစ္သြားမိသည္။ ျပတင္းေပါက္နား ကပ်ာကယာသြားၿပီး ခန္းစီးစေလးကို တိမ္းဖယ္ၾကည့္လိုက္မိလ်ွင္ ျခံေ႐ွ႕တည့္တည့္မွာ ဦးတိုက္ရပ္ထားသည့္ သူ႔ကားကိုျမင္လိုက္ရ၏။

"ဝင္ခဲ့ပါလား ဝမ္ရီေပၚရဲ႕၊ ႐ွင္ ဝင္ထြက္ဖူးတဲ့ျခံပဲဟာ သတိၱမ႐ွိဘူးလား"

"ခနဲ႔တာေတြ၊ ရြဲ႔တာေတြ လုပ္မေနပါနဲ႔ယြီလင္း၊ မင္းနားေထာင္ရဲရင္ ဆင္းခဲ့ပါ၊ မင္းမားရဲ႕စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ ကိုယ္ ေ႐ွ႕မတိုးဘဲေနတာ"

ထိုစကားၾကားမွ ေတြးလိုက္မိသည္။ မား ခုနကပဲထြက္သြားတာပါ။ သူနဲ႔ျခံဝမွာဆံုၿပီး တစ္ခုခုေျပာသြားတာျဖစ္မည္။ သူက ေျပာရဲသည္ဆိုေတာ့ နားေထာင္ဖို႔ သူမ အသင့္႐ွိရဲ႕လား။ မေသခ်ာေသာ္လည္း ယြီလင္း သူ႔ကို စိတ္နာနာႏွင့္ ျခံျပင္ေရာက္လာခဲ့သည္။

အနက္ေရာင္ဆြယ္တာလက္႐ွည္ကို လည္ပင္းအနားေတြေထာင္၍ ဝတ္ထားကာ ေဘာင္းဘီ႐ွည္အနက္၊ မ်က္မွန္အနက္ႏွင့္ ျဖဴေသာအသားက ထင္းေနသည္။ ႏႈတ္ခမ္းသားေတြက ရဲေနေသာ္လည္း ခါတိုင္းလိုေတာ့ မဟုတ္ဘဲ ေသြ႔ေျခာက္ေနသလို႐ွိ၏။

ထိုေယာက်ာ္းသည္ ျမင္သူေငး၍ မႈိင္က်န္ခဲ့ေလာက္ေအာင္ ေခ်ာသည္။ ေခ်ာသေလာက္ ႐ႈပ္ေထြးႏိုင္လြန္းတာက ႏွေျမာဖြယ္ပင္။ ယြီလင္းသည္ သူမ စြဲလမ္းႏွစ္သက္မိခဲ့ေသာ မ်က္ႏွာကို ႏွာက်င္ ႏွေျမာေသာ မ်က္ဝန္းတို႔ျဖင့္ စိုက္ၾကည့္မိသည္။ ၿပီးေတာ့ ေဆြးေဆြးေျမ့ေျမ့ မဲ့၏။

"ေက်ာင္းမွာ ေန႔တိုင္း သြားေခ်ာင္းေနရၿပီး မေတြ႔ေတာ့မွ သေဘာေပါက္သြားတာလား"

"ဘာေခ်ာင္းတာလဲ၊ ဝါသနာမပါဘူး"

သူက ယြီလင္းေ႐ွ႕ကို နီးနီးေလးအထိလာသည္။ ကားေဘာနက္မွာ မွီ၍ လက္ပိုက္၏။ စကားကိုလည္း မဆက္၊ ယြီလင္းကိုလည္း မၾကည့္ဘဲ ႏႈတ္ခမ္းမဖြင့္ဘဲ ပီေကကို ဖိဝါး၍ တိုက္ႀကီးဆီသို႔ လွမ္းၾကည့္၏။