ရှင်သန်ရာ မျှော်လင့်ရင်ခွင်ဆီ[Completed]

Part-28

႐ွင္သန္ရာေမ်ွာ္လင့္ရင္ခြင္ဆီ Ep-28

Zawgyi

  Beijingေရာက္ေတာ့၊ သူတို႔ ကမ္းနားHotelတစ္ခုမွာ၊ တည္းျဖစ္ၾကသည္။ ရီေပၚက သားေလးကို ​ေပြ႔ခ်ီထား၏။ အခန္းနံပါတ္ (206) ကို ယူၿပီး၊ ေသာ့ကို ေ႐ွာင္က်န္႔ လက္ထဲအပ္ကာ.....

  "သြားႏွင့္၊ ကိုယ္ တက္လာခဲ့မယ္၊ ဒီမွာ တပည့္ေလးေတြနဲ႔ ခ်ိန္းထားလို႔ ခဏေလး"

  "သားေလး၊ လာ...ပါပါးတို႔ အရင္သြားရေအာင္"

  သားေလးက၊ ရီေပၚကို တင္းတင္းဖက္လ်က္၊ သူ႔ကို လွည့္ၾကည့္ကာ.....

  "ပါပါး...သားသားေလး၊ Daddyနဲ႔ လိုက္သြားမယ္ေနာ္၊ Daddy သားသားေလး၊ လိုက္လို႔ရလားဟင္..."

သားေလးက ေ႐ွာင္က်န္႔ကို ေျပာၿပီး၊ သူ႔ဆီက လိုက္ခြင့္ေတာင္းယူေနျပန္သည္။ သူ မ်က္ႏွာငံု႔၍ သား၏ ပါးကေလးကို ငံု႔နမ္းလိုက္၏။

  "ဟား၊ ရတာေပါ့ သားရဲ႕၊ ဒါဆို ကိုယ္ သားကိုေခၚသြားမယ္ေနာ္"

  "အင္း"

  ေ႐ွာင္က်န္႔က Hotelဧည့္ေဆာင္းမွာ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။

  ေ႐ွာင္က်န္႔တစ္ေယာက္တည္း၊ အခန္းေသာ့ကို ဖြင့္လိုက္ကာ၊ အခန္းထဲမွာ ေနလံုေအာင္ကာရံထားေသာ၊ ခန္းစီးစႀကီးကို ဆြဲဖယ္လိုက္ကာ၊ အခန္းေလးကို ေဝ့ဝဲၾကည့္မိသည္။

  ဝိုး...တကယ့္ကို ရင္ခုန္စရာေလးပါပဲ။

  တစ္ခန္းလံုးလည္း သစ္သီးရနံ႔တခ်ိဳ႕၊ ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေမႊးေန၏။

  သိပ္မက်ယ္လွေသာ၊ အခန္းေလးထဲမွာေတာ့၊ မိသားစုခုတင္ႀကီး တစ္လံုး ခ်ထားၿပီး၊ ကြၽန္းသားျဖင့္ ထုလုပ္ထားသည့္၊ နံရံကပ္မွန္ႀကီးတစ္ခု၊ TVတစ္လံုးႏွင့္ ကြၽန္းအဝတ္ဗီ႐ို တစ္လံုးကို၊ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလး၊ ေတြ႔ရသည္။

  ၿပီးေတာ့ အခန္းအျပင္ဘက္၊ ဝရန္တာဘက္က ၾကည့္လိုက္တာႏွင့္၊ က်ယ္ေျပာလွတဲ့ ပင္လယ္ကမ္းေျခႀကီးကို ေတြ႔ရၿပီး၊ ထိုပင္လယ္ကမ္းေျခႀကီးမွာ အမ်ိဳးသား/အမ်ိဳးသမီးေတြ ေရကူးေနၾက၊ မိသားစုေလးေတြနဲ႔ ေရငုတ္ေပ်ာ္ပါး ကစားေနၾကၿပီးသလို၊ ထိုင္ပင္လယ္မနီးမေဝးမွာေတာ့၊ ေမာ္ေတာ္ဘုတ္ျဖဴျဖဴေတြကို လွမ္းျမင္ေနရသည္။