ရှင်သန်ရာ မျှော်လင့်ရင်ခွင်ဆီ[Completed]

Part-19

႐ွင္သန္ရာေမ်ွာ္လင့္ရင္ခြင္ဆီ Ep-19

Zawgyi

  အနက္ေရာင္ကားေလးေ႐ွ႕မွာ ခပ္ေစာင္းေစာင္း ပိတ္ရပ္ပစ္လိုက္သည္။ ရီေပၚ ကားေပၚက ဆင္းေတာ့ ေျခေထာက္ေတြက မခိုင္ခ်င္။ တံခါးကိုဆုတ္ထားၿပီး ထိန္းသည္။ လက္ေနာက္ျပန္ပိတ္ရင္း ေက်ာက ကပ္ပါသြားကာ ကားကိုမွီရပ္လိုက္သလို ျဖစ္သြား၏။

  မ်က္လံုးထဲမွာ ရီေဝေဝျဖစ္ေနသည္။ ေသာက္လာခဲ့မိတာ မွားၿပီဆိုတာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သိလိုက္၏။ ဒါေပမယ့္ ျပန္ေထြးထုတ္ၿပီး ပလုတ္က်င္းပစ္လို႔ ရႏိုင္တာမဟုတ္။

  ကားနက္ေလးေဘးမွာ နံ႔သာေရာင္ႏွင့္ ႏြဲ႔ႏြဲ႔ေလးရပ္ေနေသာ အရိပ္ကေလးက သူ႔အာရံုထဲမွာ ဟိုဘက္ယိမ္း ဒီဘက္ယိမ္းႏွင့္ အနားေရာက္လာသလိုလို၊ ေနာက္ျပန္ဆုတ္သြားသလိုလို။

  ေ႐ွာင္က်န္႔.....။ ေန႔စဥ္ သူ လာေစာင့္တာ ေ႐ွာင္က်န္႔က မလာ။ ဒီKGေက်ာင္းမွာ အပ္ထားမွန္းသိလ်က္ႏွင့္ သူလာတိုင္းဝင္လည္းမေတြ႔။ ထြက္တာလည္း သားေလးမပါ။ ေသခ်ာတာက သူေစာင့္ေနတာသိ၍ ကေလးကို ေက်ာင္းမပို႔ဘဲ ထားျခင္းပင္။ သူကေတာ့ ေန႔စဥ္မပ်က္မကြက္ လာတာပဲျဖစ္၏။

  ဒီေန႔ တကယ္ဆံုလိုက္ရေတာ့ ရီေပၚ မူးေနပါၿပီ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေ႐ွာင္က်န္႔ႏွင့္ ျပန္လည္ဆံုေတြ႔ခဲ့ၿပီးေသာ ေနာက္ပိုင္းမွာ သူ႔ဘက္က ကံေကာင္းခဲ့တာမ႐ွိပါလား။

  မူးေဝေနတာကို မေက်နပ္ဘဲ ေခါင္းကို ဆတ္ခနဲ ခါထုတ္ပစ္လိုက္မိသည္။ ေ႐ွာင္က်န္႔ကို ေတြ႔တဲ့ေနက်မွ သူ မူးေအာင္ေသာက္ခဲ့မိသည္။ ဒါေပမယ့္ ေျခလွမ္းတို႔က ေနာက္ဆုတ္ဖို႔ ပါမစ္မရသလို ေ႐ွာင္က်န္႔႐ွိရာသို႔သာ ဦးတည္ေလသည္။

  ေ႐ွာင္က်န္႔က ရီေပၚကိုျမင္လိုက္သည္ႏွင့္ ကားကို မွီေနရာကေန ခ်က္ခ်င္း မတ္တပ္ရပ္၏။ လက္သီးႏွစ္ဖက္ကိုလည္း ဆုပ္သည္။ ပင့္သက္႐ႈိက္၍ ႏႈတ္ခမ္းလႊာေလးကို မသိမသာ ဖိကိုက္ထား၏။

  ဒီေန႔ေတာ့ တျခားကားႏွင့္ပို႔ၿပီး သူကိုယ္တိုင္ လာေစာင့္ေနတာျဖစ္၏။

  ထင္တဲ့အတိုင္းပဲ။ သူသာ မလာခဲ့လ်ွင္ သားေလးကို သူ ကားေပၚ ဆြဲတင္သြားမလားမသိ။