"ဘယ်လိုလဲ ဝမ်ချောင်
သူဌေးသား ဘဝနဲ့နေရတာတော်တော်လေးမှပျော်ရဲ့လား" ရှောင်အာ ဖုန်းဆက်ပြောတာကြောင့် ဝမ်ချောင်အခု Enjoy club ကိုရောက်နေခြင်း
"ကျွန်တော် ဒီအလုပ်တွေကို တကယ်စိတ်ကုန်နေပြီ boss "
"မင်း အဲ့လိုလုပ်လို့မရဘူးလေ
ငါတို့လောက ကလူတွေက ဝင်ချင်တိုင်းဝင် ထွက်ချင်တိုင်းထွက်လို့ရတာမဟုတ်ဘူး
မင်းကြောင့် ငါတို့ ကိစ္စရဲတွေသိသွားရင် ငါတို့ကိုပါထိခိုက်လာလိမ့်မယ်"
"ကျွန်တော် ဘာအကြောင်းမှမပြောပဲ ငြိမ်ငြိမ်လေးနေပေးမယ်လေ
ကျွန်တော့်ကိုလွှတ်ပေးပါလား
Boss မှာလဲ ခိုင်းစရာ လူတွေအများကြီးရှိနေတာကို"
"ဒီတစ်ခေါက် ကိစ္စတစ်ခုကိုလုပ်ပေးပြီး ရင် မင်းကိုလွှတ်ပေးမယ်
ဘယ်လိုလဲ"
"ဟုတ်ကဲ့ boss "လွှတ်မြောက်ရတော့မှာမို့အပျော်ကြီး ေပျာ်နေတဲ့ ဝမ်ချောင်က လွတ်မြောက်ခြင်းကအသက်ရှင်လျက်လွတ်မြောက်ခြင်း မဟုတ်ဘူးဆိုတာကိုသာ သိခဲ့ရင် အခုလိုပြုံးနိုင်ပါအုံးမလား
"Boss သူ့ကို တကယ်လွှတ်ပေးတော့မှာလား "
"ငါတို့လောက မှာ သက်ညှာပေးရိုးထုံးစံမရှိဘူး
ပျော့ညံနေရင်ခံရမှာပဲ
ဒီတစ်ခေါက်မင်းလိုက်သွား
ပစ္စည်းရတာနဲ့ သူ့ကို အပြတ်ရှင်းခဲ့
အခုတော့ အသုံးလိုနေသေးလို့ ခဏသုံးရအုံးမယ်"
ရွှင်မြူးစွာထွက်သွားတဲ့ ဝမ်ချောင့်ကျောပြင်ကိုကြည့်ရင်းသူ့တပည့်တစ်ယောက်ကို အမိန့်ပေးနေတဲ့ boss
***************************
"တောက် ဒီကောင်တွေ သက်သက်လူပါးဝတာ
ငါ့ကောင်လေးကို ထိရဲတယ်"
"ရိပေါ် ရယ် စိတ်ကိုလျော့အုံးလေ သူတို့တွေက လူတွေအများကြီး
ပြဿနာတစ်ခုခုဖြစ်ရင် ကိုယ်ပဲ ခံရမှာ "
"မသိဘူးဗျာ ကျွန်တော် လုံးဝမကျေနပ်ဘူး
အဲ့ကောင်တွေကို ပြန်လက်စားချေရမှကျေနပ်မယ်"
"ရိပေါ် ပြောနေတယ်လေ
မင်း ငါ့စကားနားမထောင်ရင် ညစာအငတ်ထားလိုက်ရမလားပြော"
"ကောကလဲ
မလုပ်နဲ့ဆို မလုပ်တော့ဘူး
ညစာတော့ အငတ်မထားပါနဲ့နော်" ကောမသိခင်လုပ်လဲ ရတာပဲ
ခုတော့ သူညစာမငတ်ဖို့အရေး အာမဘန္တေ ခံလိုက်ရတယ်
YOU ARE READING
My Wild Person
Fanfictionကျွန်တော်က Straight စစ်စစ်ကြီးလေဗျာ တောထဲမှာတွေ့လာတဲ့လူရိုင်းကောင်လေးကြောင့်ကွေးရတော့မှာလား?
