"ဒီမှာ ဗျ အခန်း 301 ကလူနာ ဆင်းလို့ရပြီလားမသိဘူး" ရိပေါ်လဲ ကျန့်ကောအဒေါ်နဲ့စကားပြောပြီး Nurse'counter သို့သွားကာမေးလိုက်ရတယ်
"ကျန့်အာ ရှုဆေးလေးရှုလိုက်"
"နေအုံး ချွေးတွေအများကြီး ထွက်နေတာ ဓာတ်ဆားထုပ်လေးဖျော်တိုက်အုံးမယ်"
"အချို ဓာတ်ကျလို့ မူးလဲတာလားမသိဘူး
25% Glucose IV သွင်းရအောင်"ရိပေါ်မေးတာကို မဖြေအားကြ
သူတို့အဖွဲ့ထဲက ဆရာမတစ်ယောက်မူးလဲလို့ဆိုလား
သူတို့ပါ သူတို့ အလုပ်တွေရှုပ်နေကြလေရဲ့"သတိရလာ ပြီ ထင်တယ် နည်းနည်းလှုပ်လာပြီ"
"ဒီမှာ ဗျ ခင်ဗျားတို့ပြီးရင်လဲ ကျွန်တော့်ကို နည်းနည်းလောက်အဖက်လေးလုပ်ကြပါအုံး"ဒီတော့မှ အလုပ်ရှုပ်နေတဲ့ဆရာမတစ်သိုက် သူ့ကို သတိထားမိပြီး လှည့်ကြည့်လာကြတယ်
စတော်ဘယ်ရီသီး အရှုံးပေးရလောက်အောင် မျက်နှာကြီး တစ်ခုလုံးနီမြန်းနေတဲ့ ခုနမူးလဲတယ်ဆိုတဲ့ဆရာမကလဲ သူ့ကို ယောင်ယောင်လေးကြည့်လို့ရှက်လို့ မျက်နှာနီပြီး လှတာ သူ့ကျန့်ကောတစ်ယောက်ပဲရှိတာ
ကျန်တဲ့သူတွေရှက်တဲ့မျက်နှာက ငရုတ်ပွသီးအမှည့်ခြောက်ကြီး ကြွက်ကိုက်ထားတဲ့အတိုင်း
ေသချာကြည့်လေ လန့်စရာကောင်းလေမေးနေတာကို ပြန်မဖြေပဲ သူ့ကို ကြောင်ကြည့်နေကြတဲ့ ငရုပ်ပွသီးတစ်သိုက်ကြောင့်
"အလကားရတိုင်း နင်း ကန် ကြည့်မနေကြနဲ့ ငရုပ်ပွသီးခြောက် တွေရေ့ duty ချိန်ဆိုတာလဲအမှတ်ရအုံး"
ရှက်ပြီး မျက်နှာ နီနေတာ မူးလဲတဲ့ဆရာမ တစ်ယောက်ပဲဆိုပေမဲ့ ကျန်တဲ့သူတွေကလဲ ထဘီနီတီတီ တွေဝတ်ထားတာမို့ အကုန်လုံးကို အမြင်ကပ်လို့ကိုတမင်ပြောလိုက်တာ"ဆရာ ကြီး round ပြီး ရင် မေးကြည့်ပေးပါ့မယ်နော်
အကြာကြီး မစောင့်ရပါဘူး 15min လောက်ပဲ"အဲ့လို စောစောထဲက ပြောရင် အလကားသက်သက် ဒီနားမှာ အချိန်ကုန်နေမှာမဟုတ်ဘူး
အခန်းထဲမှာသူ့ကျန့်ကောလေးတစ်ယောက်ထဲ ဘယ်လောက်များ အားငယ်နေရှာမလဲ တွေးမိတော့ ငရုတ်ပွသီးတွေကို အမှုန့်ခြေချင်
စိတ်တစ်ဖွားဖွား
ငရုတ်ပွ အမှည့်ခြောက်တွေက FAတေွပဲနေမှာ
ကိုယ်ချင်းစာတတ်အောင် စျေးဗန်းခင်းပြီး ရောင်းထွက်အောင်လုပ်ပေးချင်စိတ်လေးကလဲရှိနေပေမယ့်
အမှုန့်ခြေလဲ အသုံးမဝင်တာက မဝင်တာပါပဲ
FA ငရုတ်ပွသီးခြောက်တွေကဘယ်လောက်စျေးဗန်းခင်းခင်း ဘယ်လောက်ပြင်ပြင် ဘယ်လိုပုံစံပြောင်းပြောင်းကြွက်ကိုက်ထားသလိုရုပ်မျိုးေတွမို့ ရောင်းထွက်မှာ မဟုတ်ဘူး
ဟူးးးးး စိတ်လေတယ်
YOU ARE READING
My Wild Person
Fanfictionကျွန်တော်က Straight စစ်စစ်ကြီးလေဗျာ တောထဲမှာတွေ့လာတဲ့လူရိုင်းကောင်လေးကြောင့်ကွေးရတော့မှာလား?