1st

379 40 9
                                    

Cehennem artık yeryüzüne yayılmıştı, Cennetin kapıları kapanmış Dünya bir başına bırakılmıştı. Bütün bunlar yaşanırken insanların hiçbiri fark etmemişti bile! Wei Wuxian her şeyi bilen az kişilerdendi ve tek yapmak istediği sevdikleri uyarmaya çalışmaktı. Evini ona açan Jiang Fenmian ve Madam Yu ona inanmamış ,daha çok Madam Yu, ve kızmıştı. Başka kimseye söylememesi gerektiğini özellikle küçük çocukları Jiang Cheng'e ve ablası Jiang Yanli'ye bundan asla bahsetmemesi gerektiğini vücuduna biraz mor yazarak anlatmışlardı.

Kimse Wei Wuxian'ı anlamıyor, diğer klanlar varislerini onunla görüştürmekten özel olarak kaçınırken o her zaman sadece bir varisle buluşma yolunu hep buluyordu, Lan Wangji.

Buz gibi bakan gözlerin ona geçtiğinde erimesini, ona dokunmasını ama sanki kırılacakmış gibi tutmaya özen göstermesi Wei Wuxian'da anlatamayacağı kadar farklı bir etki bırakıyordu. Asla Cennet'in kapılarını ve Cehennem'in yayılışını bu özel arkadaşına anlatamamıştı, kendisine inanılmayacağı fikrine oldukça alışmıştı.

Şimdiyse bu özel arkadaşının klan bölgesine koşarak gidiyor akından bir sürü şey geçerken asla kendi canının tehlikeye girmesini hesaba katmayarak yaklaşıyordu. Cehennem yayılmıştı; aynı içerisindeki ruhlar ve... iblisler gibi. Ona inanayan klanı şaşkınlıkla Wei Wuxian haklıymış diyor ancak her şey için çok geçti.

İlk saldırılan yer, gözleri birleştiğinde huzur bulduğu kişinin klanıydı. Hiçbir klan şaşkınlıktan ne yapmaları gerek bilmiyor yalnızca etrafa bağırıyorlardı; ''Wei Wuxian nerede!?'' Sanki uyarılmamış gibi bir de suçlu bulmuşlardı. Ancak daha önemli şeyler vardı bu yüzden şu an ormanda hızlıca Klan binasına yaklaşıyor ve sadece arkadaşını, hayır bu yalanı belki yaşadığı heyecandan belki kaybetme korkusundan bir kenara attı. Klan binasına yaklaştığında onu gördü; Beraber akşamları akan nehri seyrettikleri köprüde yara bere içerisinde elindeki aleti son gücüne kadar çalıyor ancak o kadar, o kadar çoklardı ki durmadan çalmasına rağmen azalma olmuyordu. Yolu açmaya çalıştı, söylemeliydi. Gözlerine bakmalı ve neler hissettiğini kendi yansımasına bakarak değil de en derinlerine inerek söylemeliydi, söylemek zorundaydı.

Seni seviyorum

Umarım bölümü beğenmişsinizdir lütfen düşüncelerinizi yazın, beni mutlu ediyor.

Gözlerim Gözlerine Değdiğinde-YizhanWo Geschichten leben. Entdecke jetzt