Uni
ငါနဲ့ ချိန်းထားတာကို မေ့နေလား မသိဘူး...၆နာရီထိုးတော့မယ် ဖုန်းလဲမဆက် ရောက်လဲမလာသေးဘူး....
"အမ မမေမြတ်မို"
"အော် ရောက်လာပြီလား ချိန်းထားတာကို မေ့များနေလားလို့"
"မဟုတ်ဘူး အမ Report တင်နေတာ ကြာသွားလို့ ထူး ရေချိုးလို့ ရဦးမလား"
"ရတယ်လေ အမ ကားထဲကပဲစောင့်မယ်"
"အခန်းထဲဝင်စောင့်လေ ကားထဲမွန်းနေမှာစိုးလို့"
မေမြတ်မိုတစ်ယောက် ထူးထူးရဲ့အခန်းထဲဝင်ကာ ခုတင်ပေါ်ထိုင်ရင်း စောင့်နေလိုက်တယ်....ဟိုနေ့ သူရောက်တုန်းကနဲ့မတူဘူး အခန်းကရှင်းလင်းလို့
"ထူးရေ ထူး...."
နန်းတစ်ယောက် ရောက်လာပြန်ပြီ
မေမြတ်မိုရှိတိုင်း သူရောက်ရောက်လာတယ် ချောင်းများကြည့်နေလား ???
"ညီမလေး ထူးရေချိုးနေတယ် ဘာပြောပေးရမလဲ"
"မမို ရောက်နေတာလား.....ဘာကိစ္စ....မဟုတ်ပါဘူး သူသန်လျင်ဘက်သွားမလို့ဆိုလို့ အပြန်ကားဂရုစိုက်မောင်းဖို့ လာပြောတာပါ"
"အမ ပြန်လိုက်ပို့ပေးမှာပါ စိတ်ချ"
"အမနဲ့သွားမှာလား.....နန်းသွားလိုက်ဦးမယ် ထူးကိုပြောလိုက်ပါဦး"
ထူးထူး ရေချိုးပြီး အခန်းထဲဝင်လာချိန်တွင် အဝတ်လဲရ အဆင်ပြေအောင်
မေမြတ်မို အပြင်ကို ထွက်ပြီးစောင့်ပေးနေလိုက်တယ်......
၁၀မိနစ်နေတော့ ထွက်လာတဲ့သူက
အလုပ်ထဲ ဝတ်နေကြနဲ့ ကွဲထွက်နေပြီး
အပေါ်က Hoodie ခဲရောင်လေးနဲ့ အောက်က ဂျင်းအနက် ဖိနပ်က nike အမဲရောင်လေးနဲ့ လူကလဲ မွှေးနေတာပဲ ဟိုတစ်ခါယူသုံးဖူးတဲ့ သူ့တဘတ်က ရတဲ့ အနံ့မျိုး.....
ကိုယ်ငေးနေမိတာ သူ့ရဲ့ ဘာမှလိမ်းမထားတဲ့ မျက်နှာလေး နေလောင်နေပေမယ့် ကြည့်လို့ကောင်းတယ်.... ခေါင်းစွပ်ကို ချွတ်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ တွေ့ရတဲ့ လည်ပင်းက အကျောစိမ်းစိမ်း.......ကြည့်ရင်း လည်ပင်းတွေတောင်ခြောက်လာတယ်
