Anlayamamıştım.
O 'kız' kimdi?
Kutay da şaşırmış olmalıydı ki, kolumu sıkıca tutmuştu.
"Burada ne işin var?"
"Kendi mekanıma gelemez miyim korkak prens?"
Kızın suratına baktım. Güzel bir kızdı, ama alaycı bir surat ifadesini takmış, sinsice gülümsüyordu.
"Bana korkak prens demeyi kes." Sesi titremişti Kutay'ın.
Kız kafasını olumsuz bir şekilde salladıktan sonra cebinden çıkardığı sigarasını yaktı.
"Burada olmak için fazla masum ve..." Dumanını üfledikten sonra cümlesini devam ettirdi.
"Ve korkaksın." Kutay kolumu bırakmış, boş boş yürümeye başlamıştı.
"Git burdan Miray." Kız dudaklarını büzüp, suratını buruşturmuştu.
"Emre içeride mi?" Kutay kafasını hayır anlamında salladı.
Kız dumanını üfleyip, saçını düzeltti. Gözlerini bana dikmişti.
"Bu kız kim?" Diyerek beni gösterdi.
"Seni ilgilendirmez." Kız gözlerini kısıp bir şeyler düşünmeye başladı.
"Emreye mi getirdin?"
Emre kimdi? Ve Kutay beni ona getirmemişti, değil mi?
"Saçmalama Miray!" Kutay sinirlenmişti, belliydi.
"Korkak prens, bu gece burada mı kalacaksın?" Kutay, kafasını hayır anlamında salladı.
"Kalacaksın, biliyorum." Eliyle gökyüzünü gösterdi kız.
Kutay, kafasını gökyüzüne yöneltti. Bir şeyler fısıldadı.
Gökyüzünün rengi koyuydu. Bulutlar kararmış, güneş saklanıyordu. Yağmur yağacaktı, belliydi.
"Yağmur, evet. Yağmur yağacak." Kız bir kaç kez öksürdü. Gözlerini etrafta gezdirdi. Kutay'ın sesini duyunca bakışlarını yine ona yöneltti.
"Gece, bugün burada kalmalıyız." İlk defa ben konuşacaktım.
Miray denilen kız, yaşadıklarım ve şuan nerede olduğumu bilmediğim bir yerde bulunmak beni ürkütmüştü.
"Hayır ben eve gitmek istiyorum."
"Gece, kalmalıyız."
"Hayır! Ben eve dönmek istiyorum." Bunlar değişik tiplerdi. Onlarla kalmak istemiyordum.
"Gece, lütfen." Sesi yeniden titremişti. Ellerini kafasının arkasında birleştirdi.
"Lütfen Gece, lütfen." Sesi kısık çıkıyordu.
"Lütfen, lütfen, lütfen."
Ne oluyordu bu çocuğa?
"Neden burda kalmalıyız?" Kutay hiç bir şey söylemiyor sadece kafasını olumsuz anlamda sallayıp duruyordu.
Biraz ilerideki kız hala Kutay'a alaycı bir ifadeyle bakıyordu. Daha sonra suratındaki alaycı ifade, gerçek bir gülümsemeye dönüştü. Avuçlarını açıp gökyüzüne baktı.
