Part-15

17.1K 1K 57
                                    

"ကေလး လြမ္းေနမယ္ေနာ္..."

"အပိုေတြ..အခုေလးတင္ ေတြ႕ၿပီးျပန္လာတာေလ..."

"မသိဘူးကြာ မသိဘူး...
ကေလးမေတြ႕ရတဲ့အခ်ိန္က ကိုယ့္အတြက္လြမ္းစရာပဲ..."

"ေျပာလို႔ၿပီးၿပီလား...ၿပီးရင္လည္း သြားေတာ့မယ္ေလ...ေမွာင္ေနၿပီ..."

ကားကုိ အိမ္ေရွ႕နားမွာရပ္ထားၿပီး..အိမ္ထဲဝင္ဖို႔ကို မဝင္ေစ့ဘဲ ကြၽန္ေတာ့္ကိုဖက္ထားတဲ့ ဦး..
အိမ္ကိုလိုက္ပို႔ေပးတဲ့ေန႔တိုင္း ဒီလိုအၿမဲလုပ္ေနက်...

"ေနပါဦး...ဘာလို႔ေလာေနတာလဲ?...
အိမ္ပဲ ဘယ္ခိ်န္ခ်ိန္ဝင္ဝင္ ဝင္လို႔ရေနတာပဲကို...
ကိုယ္က သန္ဘက္ခါဆို ဦးဇင္းဝတ္ရေတာ့မယ္..
မနက္ျဖန္က်ရင္လည္း ေမေမတို႔ကိုဝိုင္းကူရမွာနဲ႔ေတြ႕ရမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး...ဟူး.........."

"ဦးကလည္း...ဖုန္းဆက္လိုက္ေပါ့..."

"ဖုန္းဆက္တာက အသံပဲၾကားရတာ...
ရုပ္မွမျမင္ရတာကို..."

"အဲ့တာဆို...vedio call ေခၚေလ.."

"ဟင့္အင္း...ကိုယ္က ဖက္ထားခ်င္တာ..."

"ဦး!...အိမ္ထဲဝင္ခါနီးတိုင္း တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခုနဲ႔ အခ်ိန္ုၾကာေအာင္လုပ္တယ္...
ခြၽဲတယ္လို႔ေျပာရေအာင္လည္း ဦးက သားထက္အႀကီး...ဟူး........"

"ဒါကေတာ့..ကိုယ္ကပိုခ်စ္တာကို..."

"ဦး အဲ့လိုမေျပာနဲ႔ေနာ္...
သားက ပိုခ်စ္တာ..."

"အဟက္...ဟုတ္ပါၿပီ...
ကေလးက ဦးကိုပိုခ်စ္တာ..."

"အင္း..."

"ကေလး...ဦးတို႔လက္ထပ္ၾကမလား..."

ခ်က္ခ်င္းႀကီး လက္ထပ္ၾကမလားဆိုၿပီး ထေျပာလာတဲ့ဦးေၾကာင့္..ကြၽန္ေတာ္အလန္႔တၾကား ျဖစ္မိတယ္..

"ဟမ္....."

"ဘာလို႔အဲ့ေလာက္ေတာင္လန္႔ေနရတာလဲ?...
ဘာလဲ?..ကေလးက ဦးကိုလက္ထပ္ဖို႔ထိမရည္႐ြယ္ထားဘူးလား...
ဦးကို အေပ်ာ္ႀကံတာလား..."

"မဟုတ္ပါဘူး...ခ်က္ခ်င္းႀကီးလက္ထပ္မယ္ဆိုေတာ့ မထင္ထားလို႔...
ၿပီးေတာ့..သားက ငယ္ေသးတယ္ေလ..."

"အဲ့လိုငယ္ေသးတာေၾကာင့္ေပါ့လို႔...
ဦးစိတ္မခ်ဘူး...
ကေလးက ငယ္ေသးေပမဲ့..ဦးကတျဖည္းျဖည္းအသက္ႀကီးလာမွာေလ..."

ဦးရဲ႕သည္းငယ္ေလး (Completed)Where stories live. Discover now