Bölüm sanıp hayal kırıklığına uğradıysanız endişelenmeyin bu gece ya da en geç yarın bölüm yayımlayacağız.
Değinmek istediğimiz bazı konular var çünkü sizlerle görüşmeyeli çok uzun zaman oldu. Bu hikayeyi kararlaştırıp yazmaya başladığımızda henüz 15 yaşındaydık, şu an 21 yaşında yetişkin bireyleriz bu nedenle özellikle ilk bölümlerle ilgili hoşnut olmadığımız çok nokta var, eğer bu hikayeyi şu yaşımızda yazmış olsaydık bir çok şey farklı olurdu ama hisleri bu kadar iyi geçirebilir miydik orasını bilmiyorum insan o yaşlarda daha hayalperest ve duygulu oluyor:') Yani demeye çalıştığımız kusurları o zamanlarki yaşımıza veriniz..
Geri dönme nedenimize gelirsek hem son zamanlarda bizi bekleyen okuyucularımız olduğunu görmemiz hem de Mete ve Uzay'ı yarım bırakmaya içimiz el vermiyor, hikayeleri bir sonu hak ediyor.
Bir de son olarak kitaptaki karakterlerin yaptığı cinsiyetçi, homofobik konuşmalar ile ilgili karşı çıkan bazı yorumlar gördük. Hiçbiri bizim kendi düşüncelerimizi yansıtmıyor biz sadece gerçekçi olmaya çalıştık lise çağındaki erkekleri ele aldık. Ütöpik bir hikaye yazmıyoruz sonuçta bizim de onaylamadığımız muhabbetler bunlar ama gerçekler neyse onu yansıtmamız gerekliydi kitabın adı homofobi zaten.. homofobik bir karakterin çevresinde geçiyor olay örgüsü. biz kendi mesajlarımızı zaten uzay, hira, berk gibi karakterler aracılığıyla verdik. Seri katil hikayesi yazan biri de seri katil olmuyor sonuçta.. (ha tabii bu karakterlere sövmekte sonuna kadar özgürsünüz, biz de yazarken bolca sövdük.)
Okuduğunuz için teşekkürler, görüşmek üzere!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
homophobia
Teen Fiction"Yenildim." dedi Mete, nefesi sadece birkaç milim uzağındaki titreyen dudaklara çarparken. "O kadar farklısın ki," diye devam ederken elini siyah saçlara götürüp ürkek dokunuşlarla okşadı. "O kadar güzelsin ki, sana karşı koyamıyorum." Karşısındak...
