My Seven Anpanman Plus One (Completed)

Chapter 32

"We’re on some path that’s set since we’re born, but I still believe we can change some things. So I believe in my faith but I still don’t believe in my fate."

_______

Nag extend pa ng tatlong araw ang stay namin dito sa Cebu. Maganda at napaka environmental friendly ang boung paligid. Para kami naninirahan sa simpleng pamumuhay. 

Bonding, activities saka ang kumain ang pinagka abalahan namin.  Bilang lang ang nakakilala sa kanila sa lugar na ito. Pero hindi naman maiiwasan may makakilala sa kanila. 

Our Bangtan seems really enjoy staying here. Nagagawa raw nila mamili ng pagkain walang nakakilala sa kanila. Masarap sa pakiramdam na naglalakad silang na parang normal lang na tao. Walang sumusunod na paparazzi o dispatch.

They can move freely. They can live normally. Sana nga they can still do this kahit nasa ibang lugar na sila. Pero malabo pa iyon mangyari. Nakikilala na sila sa boung mundo and living with a normal life is kinda far to imagine. 

Nong isang araw nga lang. Nag atv riding kami, may isang jeep yung nakasulubong namin tapos may bigla nalang sumigaw na BTS. 

Madalas na mag message sa akin ang mga kuya ko. Si kuya Keneth hindi siya gaano nakakapag message sa akin dahil busy na siya sa work niya. Hindi niya pa nga nakwekwento sa akin yong about sa trabaho niya pero sabi naman niya ay matutuwa daw ako at kikiligin kung sinong boy group ang tini train niya. 

Si kuya Lester isang beses ko lang siya naka video chat. Kinumusta ako. Tuwang tuwa din ako nong makita ang mga pamangkin. Ang cu-cute ee! Manang mana sa ante.

Si bestie Alexandra naman. Medyo wierd siya lately. Tinanong ko si Alexander kung okay lang ba talaga ang kakambal niya. wierdo rin ang sagot niya sa akin. 

Okay lang naman daw si bestie pero feeling ko hindi talaga siya okay kaya medyo nakakaramdam ako ng kaba. 

Saktong kakatapos ko lang mag ayos nang marinig ko ang whistle ni kuya Min. Nakarinig ako ng pagsara ng pinto at mabibigat na hakbang hanggang sa may sunod sunod  na kumatok sa pinto. 

"Ami. " 

It's Jungkook.

Dali dali kong kinuha ang bag ko saka tumakbo papuntang pinto. 

"Are you ready?"  bungad niya sa akin. Tila napatulala ako sa kanya nang magtagpo ang mga mata ko sa boung katawan niya. 

Maryusep! Bihis na bihis na ngayon si Jungkook. 

Hawak hawak niya naman ang isang Duffle bag. Nakasukbit sa leeg niya ang isang camera bag. Feeling ko tumutulo na ang laway ko ngayon. Looking at him with admiration and inlove. 

"Ami-shi." Napatol nalang ang pag i-imagine ko nang mahina niyang yogyogin ang balikat ko. Automatikong nanlaki ang mga mata ko. I gulp at nahihiya tumingin sa kanya.

"Are you thinking something?" 

Tumingin siya sa ayos niya.

"Do I look good Ami-shi?" 

Anong klaseng tanong yan?!  Hindi ba siya aware kung gaano ka lakas ng appeal niya saakin ngayon?!  

"Super good Jungkook-shi. Wow!  Look at your style! There is no doubt why so many women are sobrang patay na patay sayo! Jungkook-shi!  You're perfect!" 

Saka nagthumbs up ako sa kanya. Nahihiya naman siya ngumiti  habang nagkakamot ng batok. 

Naputol nalang ang moment naman ng lumabas na ng kwarto si Suga. Katulad sa naging reaksyon ko kay Jungkook. Makalaglag panty rin ang ayos ngayon ni Suga-shi. Jusme!  Talaga naman pinapaulanan ako ng biyaya!  

Thank you lord!  

Suga wearing a white overlarge shirt, black shorts at isang safari style hat. 

Dala dala niya na rin ngayon ang isang malaking briefcase bag na pang militar na style. 

"Hey! Why are still standing and staring?" 

"Ah! Hyung! We're waiting for you." 

Isang todong lunok at hingang malalim ang ginawa ko ng mag iwas ng tingin si Jungkook. Naglakad papunta kay Suga saka inakbayan niya ito. 

Nakatulala ako ng mga oras na iyon nang sabay sila tumingin saakin. 

"Ami-shi Kaja." 

Inayos ko muna ang pagkakalagay ko ng hairpin sa buhok saka ang bangs ko nagulo dahil sa malakas nila tama sa akin. Kahit abot balikat lang buhok ko, feeling ko pa rin na ang haba haba ng buhok ko. 

Kami nalang ang hinihintay. Lahat nasa sala na. 

Sa pangatlong pagkakataon hindi ko maiwasan mamangha hindi lang dahil sa itsura kundi dahil sa napaka simple nilang ayos ngunit napaka lakas parin ng dating nila. 

Grave! 

Ngayon na ang alis namin. Wala pang sinabi si kuya Min kung saan ang sunod namin pupuntahan. 

"You can sit here." 

Turo ni kuya Min sa bakanteng sofa. Sinulyapan ko ang limang naka upo na rin sa sofa. Balak ko sana silang ngitian kaso napansin seryoso ang mood nila. Not super serious.  

Nang maupo na kami tatlo sumulyap ako kay mang Kardo. Kaparehong reaksyon ang meron siya kaya nagtaka na ako. 

"Kuya min. May problema ba?" I asked with confused expression. He look at me. 

"Meron Aimee." 

The moment he uttered his words bumilis bigla ang tibok ng puso ko. Nakaramdaman ako ng takot at lungkot. 

May mga hula na ako kung ano iyong problema sinasabi niya pero nanatili nalang ako tumahimik nang lumingon na si kuya Min sa pito. 

"What is it Nanager-Nim?" Rm asked.  

"Why are you making us nervous manager-nim? It is bad?" -Jin. 

"Look! I got a goosebumps already," nagbibiro wika ni Jhope saka tinuro ang braso niya. 

"Everyone,  I have some bad news I've recieved." 

Sabi ko na nga ba!  

Jusme!  Kinakabahan ako bigla. 

Kuya Min speak in korean kaya hindi ko siya naintindihan. While kuya Min speaking isa isa ko silang sinusulyupan. 

Kapwa sila tumatango  na tila naiintindihan si kuya Min pero ang napapansin ko ay pare-parehong expression ng itsura nila. Malungkot. 

"Ne. We understand manager-nim." Huling sinabi ni Namjoon bago lumingon saakin si kuya Min para e-explain ang sinabi niya. 

I bit my lips as he start speaking. 

"Babalik na tayo ng Maynila aimee. Nagkaroon kasi ng problema sa schedule ng Bangtan. Our PD-nm decided to bring them in Manila while waiting for their final decision." 

Hindi ko maiwasang maipakita sa kanila ang lungkot. I tried to hid my sadness kaya ngumiti ako at tumango. 

"I understand po," wika saka nilingon ang Bangtan. 

Ngumiti ako sa kanila para sabihin walang problema sa akin iyon.

Hindi ko maiwasang alisin sa isipan ko ang realidad. 

Darating ang araw na matatapos ang masasayang araw namin at ngayon nga ay malapit na mangyari. 

I takr a deep breath and utter a words. 

"I'm  happy to be with you guys! My Bangtan-ssi! "