My Seven Anpanman Plus One (Completed)

Chapter 45

" If younger heart as grown bigger, that also means you have also let go and emptied out many things. This shows that you have let go of the bad things and are left with nothing but happiness and freedom. " 
--- Jimin

_______

"Ka ja Dongsaeng." 

"Kuya..." 

Halos pabulong ko nang nabanggit ang salitang iyon habang nililibot ang mata ko sa boung sulok ng Incheon Airport. My eyes glimmer with antonisment and ecstatic while exploring my eyes. This is so good!  This is surreal! 

Nasa unahan ko si Kuya Keneth, dala dala niya ang maliit na maleta pinaglagyan ko ng mga damit na gagamitin ko sa loob ng isang linggong pananatili ko dito.  

Maliit na pink backpack ang dala ko.  I'm wearing black jeans with yellow sweater pairing with a white shoes.  

"I love the aroma, I love everything!" I exclaimed habang dinadama ang aroma ng boung paligid at ang hangin dumadampi sa pesngi ko.  Though na maraming mga tao nakakasalubong at nakakasabayan ko, hindi na ako nahiya to show how happy I am.  

Kuya Keneth look at me with his adoring expression.

"Lets go." 

He held his hand toward me.  Para naman akong batang lumapit sa kanya.  He put his hand on my shoulder at sabay na kaming naglakad palabas ng airport.  

"Kuya thank you for this gift." 

Sobrang bait niya talaga. I'm so happy that I have kuya na super supportive at the same time mabait.  Ever since I become an Army kuya is always there to support me.  

He slowy ruffle my hair. 

"You're always welcome.  Isipin mo nalang na premyo mo ito dahil nag aral ka nang mabuti.  You deserve it." 

Habang nagsasalita siya hindi ko maiwasang tignan nang isa isa ang mga taong nakakasalubong namin---I mean mga koreano at koreano, well may mga foreigners din ako nakikita but most of it ay mga koreans people.  Daebak!  

Gusto kong matawa sa naiisip. Natural na maraming koreans dahil nasa Korea ako.

My mouth literally open while looking at them.  Bukod doon ay namamangha ako sa kabuan ng Incheon Aiport. This place is tremendous. Daebak talaga!  Thinking that ito yung pinupuntahan ng lahat ng k-idols and actors kapag pumupunta sila sa ibang bansa is super nakaka tuwa sa puso.  

"Yieee.  The best ka talaga kuya.  Hayaan mo kapag nakahanap ako ng trabaho, ako naman ang manlilibre." 

"Really? Haha aasahan ko yan." 

Masaya kaming nagkwentuhan ni kuya hanggang sa makalabas na kami ng aiport.  The moment when my eyes landed on the outside, I cover my mouth using my hand because of marveled. This is exactly the image I watched in the kdrama.

Daebak!  Words can't describe how beautiful what I see.  

Luckily spring season has started. This is the best time to visit South Korea if you want to experience the mala kdrama feels.  During this time the flowers are in bloom and green spaces are bathed in delightful hues of pink cherry blossom. 

Pink are everywhere and its so magical. 

I took a deep breath. Pumikit ako habang dinadama ang malamig at preskong hangin dumadampi sa pesngi ko.  As what I've research, during spring season umaabot sa 15-18 C. Sobrang lamig pa rin dito kahit tanghaling tapat na. Though na may sout akong sweater ay nilalamig pa rin ako.  

"This is one time big time experience. I really love being here!" 

"Aimee." 

Hindi ko namamalayan hindi na naakbay ang braso niya sa balikat ko.  I look around to find him pero wala na siya sa gilid ko. Sinundan ko ang pinanggalingan ng tinig at natagpuan ko siyang nakatayo sa gilid ng isang nakagarehang itim na kotse na nasa gilid lang ng kalsada, just a few step from my position.