My Seven Anpanman Plus One (Completed)

Chapter 36

"Go on your path, even if you live for a day.”

--Jimin

_______

I cover my eyes using my hands. Pinipilit kong huwag humikbi at tahimik lang umiiyak but I can't control it. 

"Shh. She will be okay Aimee." 

Naramdaman ko ang katawan ni Alexander na dumikit sa katawan ko. Naramdaman ko ang pagyakap ng bisig niya sa katawan ko at ang mahina niyang tapik sa likod ko. 

"Sobrang nagu-guilty ako sa ginawa ko." 

Super! Umalis ako nang hindi nagpapaalam sa kanya ng personal.I lied to her. Ipinangako namin sa isa't isa na sabay namin makikita ng personal ang Bangtan. 

Ngayon ay natupad ko ang pinapangarap ko, ang makita ang pinaka mamahal kong Bangtan pero yong pangarap na sabay namin ipinangako ay hindi ko nagawa. Kung sana gumawa ako ng paraan o kaya nakiusap kay Kuya min na kahit yung bestfriend ko lang ang pagsasabihan ko. Naging selfish ako sa kanya, masyado kong inen-joy na kasama sila. 

Nakalimutan ko na ang bestfriend ko. I didn't even asked her kung okay lang siya. Wala ako sa tabi niya nang mga oras nahihirapan siya. 

"Napaka selfish kong tao!" 

"Don't said that Aimee. You're not selfish. Wala ka dapat ika-guilty sa ginawa mo at sa nangyayari." 

Humiwalay siya sa akin at hinarap niya ako. Tumitig siya sa mata ko. 

Kung gaano ako nasasaktan at natatakot ngayon ay siyang mas doble ang ipinapakita ng mga mata ni Alexander. 

"Cheer up! Hindi ganyang mukha ang gustong makita ni Alexandra." He forced to smile at me. 

"Successful ang surgery niya. We should go in." 

Almost 1 hour kaming naghintay sa labas ng kwarto ni Alexandra. 2 hour pa ang tinagal ng surgery pagkarating namin sa hospital. Limitado lang ang pwedeng pumasok sa loob. Nauna nang pumasok sina tita at tito. Kaaalis lang din nila para bumili ng gamot at pagkain. 

I took a deep breath then nod. 

Tipid naman siyang ngumiti bago tumayo. 

_____

"Bestie?!" Pilit ang sigla nito nang salubongin niya ako. She tried to smile at me pero napapadaing nalang siya dahil sa sakit. 

"Nandito ka."

Hinawakan ko ang kamay niya nang mahigpit. Bahagya akong nakayuko sa kanya. Bagaman ay nanghihina siya ngayon pinipilit niyang pasiglahin ang tono niya. 

I raise my head and glance at her. Tuyong tuyo ang labi niya, halos nakapikit na ang mga mata niya. Nangangayayat na din siya at higit sa lahat ay nawala na ang dating sigla niya. 

"Bestie." Maingat akong lumapit sa katawan niya at niyakap. Ramdam ko ang mabagal at hirap niyang paghinga. 

"Ya!" Pabiro niyang naiusal pero halatang nahihirapan siya. 

I look at her saka tipid akong ngumiti. 

"May pasalubong ako." 

"Matutuwa ako kung ang BTS ang pasalubong mo." 

Napatigil ako sa sinabi niya. 

"Bestie.I don't want to said this but I would like to see them in person before I die."