My Seven Anpanman Plus One (Completed)

Chapter 40

" When something doesn’t work out, instead of scolding yourself, say, ‘Okay, this happened this time, so next time I’ll do better. It’s okay’. There’s even a saying that failure is the mother of success. This time will be a stepping-stone for the next success. If something works out, you should say ‘Indeed! Indeed, I did well. I’m a good person, I’m really the best’. With this mindset, I hope you all love yourself a lot more."
— Jin

______

"Hello? ---- yeah It's me." 

Tumigil ako sa pagsusuklay ko ng buhok nang tumawag si Alexander. 

Ngayong  araw darating si Kuya Lester at susunduin namin siya ni Mama.  

Tatlong taon na din ang lumipas nang huli kong nakita si Kuya.  

"Aimee.  About what happend last week... I really appreciate it." 

I smile unconsciously kaya nong nakita ko ang repleksyon ko sa salamin na nakangiti. I immediately shift my expression into serious. Tumikhim ako.  Waeyo?! You're wierd Aimee!  

"Don't mention it Alexander. Alam ko kung gaano kasakit ang mawalan ng taong importante sa buhay. Minsan hindi masamang umiyak lalo na kung hindi mo na kaya.  Fighting lang!" 

Paulit ulit pa rin nag fla-flashed sa utak ko ang imahe niyang umiyak. It's just odd for me.  Minsan ko nga lang siyang nakikitang nakangiti tapos makikita ko siyang umiiyak. I know its kinda normal naman dahil tao din naman siya.  Nagulat lang talaga ako plus feeling ko ay naging soft yung heart ko sa kanya.  

I heard him chuckle softly. 

"Thank you Aimee." 

"Ano ka ba!  As I said earlier... No thank you." Pang gagaya ko pa kay suga nong sinabi niya iyan.  

"That's not it.  Gusto kong magpasalamat dahil tinupad mo ang huling kahilingan ng kakambal ko. Yun ay makita niya ng personal ang BTS. Alam mo bang iyan ang huling hiling niya sa akin." 

I really don't know what the exact words I should uttur.  I pursed my lips so hard as ache suddenly embraced me.  

"Nawala man siya nang biglaan. Alam kong masaya siya dahil sa ginawa mo." 

Pinunas ko ang ilang luhang unti unting bumubuhos sa pesngi ko.  

"I knew she is in good place." 

Katahimikan ang bumalot sa amin.  Naging mabigat ang pag uusap namin ni Alexander. Until he took a deep breath. 

"Aimee." 

"Hmm?" 

"It's the last day of simbang gabi right? Can I invite you to go to church with me?" 

Oh my gulay!  

"Uh?!" Bigla kong nasabi. 

"If you just want to." 

Bakit bigla nalang siya nag aalok?  Maryusep!  

"Okay." 

"Really?!" 

"Oo nga.  Kita nalang tayo sa labas ng simbahan." 

"No.  I'll fetch you." 

"No need." 

" I'll fetch you okay? Bye Aimee." 

Napasapak ako sa noo ko nang ibinaba niya na ang cellphone without my response.  

Bwesit!