My Seven Anpanman Plus One (Completed)

Chapter 43

“They say people live to be happy. If you actually think about what happiness is, it’s nothing much. When you get to eat ramen after feeling really, really hungry, that’s happiness.” – RM

_______

"Mwo?  Seriously?"  I thunder.  

Gulat akong napatayo at namimilog ang mga mata nakatingin sa kanya.  

Jusko!  Hirap kong i-proseso sa utak ko kung bakit niya ako nagustuhan at ngayon naman ay sasabihin niyang mahal ako?  

Can't believe it!  

"Bakit gulat na gulat ka?  Mahirap bang paniwalaan?" He respond.  Hindi ako nag alinlangang tumango.  

"Oo." I answer directly. 

Tumayo siya and scrutinize my whole face.  I gulp. 

"May dapat ba akong gawin para maniwala ka sinabi ko?" 

"I don't know."  Nalilito kong sagot. 

Bahagyang namilog ang mga mata ko at tila huminto ang paghinga ko nang lumapit siya sa akin. Pakiramdam ko ay napako ako sa kinakatayuan dahil hindi ko magalaw ang boung katawan ko.  

"What--" Before I finish my words, Alexander grab my wrist and slowy pull me into a hug.  When our body finally meet ay siya naman pagbilis nang tibok ng puso ko. 

That's it!  Bumibilis yung tibok ng puso ko dahil sa kanya but wae?  

Nararamdaman ko ang pagbaba at pagtaas ng balikat ni Alexander.  I could feel his heart beats dahil mahigpit ang pagkakayakap niya sa akin, animoy wala siyang balak na bitiwan ako.  

Ako naman ay parang napako sa kinatatayuan ko.  Jusko lord! Ni hindi ko magalaw ang boung katawan ko.  

"I really don't know why I'm being like this Aimee.  Nong una naman ay kaya kong pigilan ang nararamdaman ko.  Kaya kong magpanggap na wala lang." 

"But this time, pakiramdam ko kapag pinalagpas ko lang ang pagkakataon na ito, pag sisihan ko ito ng sobra." 

"I should be true to myself. And my true self is inlove with you." 

"Alam kong kaya ka naiinis sa sa akin at minsan naman ay sinusungitan mo ako dahil ay dahil sa mga sinasabi ko sa BTS.  I promise that I won't do that again instead gusto kong samahan mo akong makapasok sa mundong nagpapasaya sayo." 

"Hindi ko ito sinasabi dahil sa gusto ko lang makuha ang loob mo, sinasabi ko ito dahil yun ang sinasabi ng puso ko." 

"I really love you." 

____

Maka ilang beses na akong humihinga nang malalim.  This can't be happening! Huhu!  

Magkasabay kaming naglalakad pauwi ng bahay ko.  Matapos ang eksenang yakapan, tila umatras ang dila ko.  Maryusep naman kasi! Hindi ako handa sa ganitong scenario.  

Alexander said that he won't hurry me. Kung ano man yung nararamdaman ko ngayon ay huwag ko daw madaliin. 

He also declared that he will court me.  Bagay na mas ikinawindang ng sistema ko. Nagboluntaryo na rin siyang ihahatid niya ako.  

Nagpumilit pa akong huwag na kasi baka makita siya ng mga kuya ko but he insisted me.  Wala naman akong nagawa.  

"Nandito na tayo." Alexander.  

Dahil sa pre occupied ako ngayon, hindi ko namamalayan na nasa tapat na pala kami ng gate.  I glanced at him, he gave a half smile.  

"Hey!  Are you still nervous? Haha. Kanina ka pa hindi nagsasalita." Pabiro niyang sambit.  

Sinamangotan ko naman siya. 

"Yes of course I am!  Tss!" Naiinis kong sagot.  

Sabay kaming napalingon sa gate nang makarinig ako nang tunog na nagmumula doon.  

My eyes goggle as my eyes landed on the gate. Isang pigura ng lalaki ang unang lumabas,  si Kuya Manuel. Sumunod si kuya Jeric at kuya Lester.  

I pursed my lips so hard. Nakatayo na sila sa harap namin while crossing their arms.  

"Mga oppa... Ahm... Ano..." 

Palihim kong sinulyapan si Alexander.  He looks okay. Taena! Mukhang hindi siya kinakabahan ah!

Muli kong tinignan ang mga kuya ko.  Ang seryoso ng mga mukha nila.  

I massage my forehead habang nag iisip ng palusot.  They just watching me with their deadly serious faceu, waiting for my reason.  

" Hmmm.  " 

I was about to open my mouth when kuya Lester turn his gaze to Alexander. 

"Kumusta?  Have you confessed to her? L" 

Tumango si Alexander saka nahihiyang ngumiti.  

"I almost back out because of nervous but luckily, I did po." 

"Great!" Masiglang nasambit ni kuya Lester.  

What the pak!  What is happening? 

Bewilder written on my face while watching them. 

Sinabi naman sa akin ni Alexander na tumawag muna siya kina mama at sa mga kuya ko.  Para ipaalam na pupuntahan niya ako.  

Kaya pala malakas ang loob niyang puntahan ako dahil nakapag paalam na siya sa mga kuya ko at kay mama.  

"Bro!  Just for your information, hindi pa ako pumapayag na ligawan mo itong si Aimee.  Hindi rin ako sang ayon na sa ganitong oras ka nag confess sa kanya. That's not good." Nagbabantang wika ni kuya Manuel. Pinandilatan niya pa ng mata si Alexander.  

Alexander gulp.  

Siniko naman siya ni Kuya Lester.  

"I second the motion!  Alam mo pareng Alexander.  Hindi talaga ako boto sa kapatid ko.  You're too handsome whereas my sister is a monkey.  Have you lost your mind? O baka naman kinulam ka---Aray! " Si kuya Jeric. 

Sinipa ko yung binti niya. Automatikong bumaloktot ang katawan niya at mabilis na hinimas ang binting nasipa ko.  

"Monkey?  How dare you!  Mas mukha kang monkey kaysa sa akin!  You baboon!" 

Inis kong singhal sa kanya.  Napansin kong napatawa si kuya Manuel.  

"Hey!  Hey! Stop that.  Mahiya naman kayo sa bisita." 

"No. No.  It's okay sir." 

"Ikaw ba seryoso sa kapatid ko?" Biglaang tanong ni kuya Manuel dahilan para sabay sabay kaming mapalingon sa kanya.  

"Yes po.  I'm serious at hinding hindi ko po siya papakawalan." 

Taena! Pwede bang kiligin? 

I bit my lower lip to control my self not to smile.  Pa simple kong hinawi ang ilang hibla ng buhok ko sa gilid ng mukha at inipit iyon sa tenga ko.  

Buti nalang hindi nakatingin sa akin ang tatlong kuya ko. 

"Kahit yung pitong koreano pa ang kaagaw mo?" Si Kuya Jeric.  

"Kahit lahat pa nang K-idols ang kaagaw ko.  Hinding hindi ko siya papakawalan." 

Sabay tingin sa akin ni Alexander.  

What the pak talaga!