My Seven Anpanman Plus One (Completed)

Chapter 47[End]

" Free from any impuriaty
Your eyes are diamonds
More beautiful than any precious stone
That i’m fascinated no matter how many times I look
Unable to take my eyes off you, no more." 
--Stay Gold 

"Why are doing this to me Alexander? -- " I murmured between gasping.  Hindi ko na natapos ang sasabihin ko nang maramdaman kong niyakap niya ako pabalik, mas mahigpit. 

Maingay ang boung paligid. Naririnig ko pa ring kumakanta ang Bangtan but in spite of that ay mas naririnig ang malakas na tibok ng puso ko.  

Mas malakas at nagwawala kumpara nang makita ko ang Bangtan. Why? 

"Please don't cry... I'm so sorry." He whisper with his soothing voice while slowly tapping my back.  

"Akala ko hindi ka pupunta." 

"Bakit naman hindi? This is one of your dream right? Gusto kong kasama mo ako habang tinutupad ang pangarap mo." 

Nanatili kaming magkayakap.  

"Alexander..." 

"Hmm?" 

"I think I'm starting to like you." 

"Or should I say... I like you." 

Mabilis siyang kumalas sa akin. Napasulyap ako sa bouquet ng bulaklak na nahulog niya pero mukhang hindi niya iyon pinansin.  I look at him again, halatang nagulat siya sa sinabi ko.  

"Did I heard it clearly Aimee?" He stammered. 

"Yes.  I like you too Alexander kaya sinasagot na kita." 

Ilang beses ko nang tinatanong ang sarili ko kung bakit palagi siyang nasa utak ko.  Ilang beses ko nang tinatanong ang sarili ko kung bakit masaya akong kasama siya, kung bakit gustong gusto ko siyang makita at makausap. 

There's only one answer for all questions inside of my mind.  

I like him. Hindi ko alam kung paano at kailan,  It's just happend, without reason and further explanation. 

All I can see to his face is shock, seems he didn't expect my words to him.  

Unti unting gumuhit sa labi niya ang isang matamis na ngiti. Parang itnulos ako sa kinakatayuan nang ikulong niya sa dalawang kamay niya ang mukha ko at banayad niyang nilapat ang labi niya sa aking noo.  I close my eyes, nang humiwalay ang labi niya sa noo ko naramdaman ko ang mainit niyang hininga tumama sa dulo ng ilong ko.  

I close my eyes tightly, napahawak pa ako nang mahigpit sa army bomb na hawak ko.  What is he doing ba?  

"You have no idea how much I am happy right now Aimee. Thank you. " 

Muli niya akong niyakap, mas mahigpit at mas masarap sa pakiramdam.  

____

No words can express my feelings right now. Makailang beses na akong humihinga ng malalim para pakalmahin ang nagwawala kong puso.  So akward kaya! I couldn't look at his eyes, hindi lang mata kundi sa boung mukha niya. 

Katatapos lang ng concert ng Bangtan, inaya niya akong mamasyal sa labas.  Nakapagpaalam naman kami kay kuya Keneth.

"Huhu!  Wae? Aimee naman!  Why are you acting like this?! Aamin amin ka tapos ngayon ay hiyang hiya ka na!  Jusko!" 

Mangiyak ngiyak akong napahilamos sa mukha. Buti nalang wala pa si Alexander, bumili siya sa mini store na nasa kabilanag kalsada, katapat lang ng bench na kinauupuan ko.