Unicode❣️
လူခြေတိတ်သောရပ်ကွက်လေးတစ်ခုတွင်
ဖွင့်ထားသည့်"Little World"ဆိုသောစာအုပ်ဆိုင်လေး...
ဆိုင်ထဲကိုဝင်လိုက်သည့်နှင့်ဆိုင်လေး၏
အပြင်အဆင်ကြောင့်စိတ်တို့အေးချမ်းသွားရ၏။တစ်ဆိုင်လုံးကိုအဝါနုေရာင်အများဆုံးသုံးထားကာစာအုပ်စင်လေးများသေသေသပ်သပ်ဖြင့်အလွန်ချစ်စရာကောင်းလှပေသည်။ထို့အပြင်ချိုသာလွန်းသောအပြုံးပိုင်ရှင်ဆိုင်ရှင်ကောင်လေးကြောင့်လဲမြင်သူတကာစိတ်ကိုအေးချမ်းသာယာမှုပေးစွမ်းလေသည်။ထိုဆိုင်ပိုင်ရှင်ကောင်လေးကတော့ဘဝကိုအေးအေးချမ်းချမ်းလေးဖြတ်သန်းနေတဲ့လော်ယွင်ရှီး...
"အစ်ကိုယွင်ရှီး ဟိုလူတွေလာသွားပြန်ပြီ"
"ဟင်းးး..အရင်တိုင်းပဲလား"
"ဒါပဲပေါ့ အလကားလူတွေ သူများနေရာကိုလောဘတက်နေကြတာ "
"ထားလိုက်ပါ သူတို့လာနိုင်သလောက်လာပါစေ ကြာရင်လက်လျှော့သွားကြမှာပါ"
"ဒီလောက်ကောင်းတဲ့နေရာတွေအများကြီးကိုမှဘာလို့စူးစူးတို့နေရာကိုလိုချင်နေတာလဲမသိပါဘူး"
"အဲ့ဒါတွေထားလိုက်ပါတော့ ဟိုမှာ
customerလာနေပြီ သွားလိုက်အုံး"
"ဟုတ်ကဲ့"
စူးစူးနဲ့စကားပြောပြီးတော့လော်ယွင်ရှီးလည်း
counterမှာထိုင်လိုက်သည်။သူ့ဆိုင်သေးသေးလေးနေရာမှာလုပ်ငန်းတိုးချဲ့ဖို့တဲ့ဆောက်လုပ်ရေးcompanyတစ်ခုကလာပြီးသူတို့ကိုရောင်းဖို့ပြောနေတာ...လာတဲ့အခါတိုင်းသူကငြင်းလွှတ်ပင်မဲ့ခုထိဇွဲကောင်းကြတုန်း။တစ်ခါလာရင်စျေးကတိုးတိုးသွားတယ်။ဒါပေမဲ့သူရောင်းမှာမဟုတ်..ဒီဆိုင်လေးကသူ့အတွက်အဓိပ္ပါယ်တွေရှိနေတာမို့လုံးဝအဆုံးရှုံးမခံနိုင်။
ငါးနှစ်ရှိသွားပြီ..တစ်စုံတစ်ယောက်သူ့ဘဝထဲကထွက်သွားတာ။ထွက်သွားတယ်လို့ပြောရအောင်လည်းသူကိုယ်တိုင်နှင်ထုတ်ခဲ့တာ...
အချိန်ကကုစားနိုင်လိမ့်မယ်ထင်ခဲ့ပေမဲ့ဒီနေ့ဒီအချိန်ထိနည်းနည်းလေးမှမေ့မရခဲ့ဘူး...ထားခဲ့တုန်းကထားခဲ့ပြီးသတိတွေရနေပါတယ်ဆိုလို့ရယ်စရာများဖြစ်နေပြီလား...
တကယ်တော့ကျန်ခဲ့တဲ့သူတင်ခံစားရတာမဟုတ်ပါဘူး...ထားခဲ့ရတဲ့သူလည်းထပ်တူနာကျင်ရတယ်ဆိုတာတော့သိစေချင်ပါတယ်။
