Ang Mahiwagang Puso

Kabanata 14

Nakatingin lamang si Alena sa labas ng sasakyan habang walang imik na nagmamaneho si Vice. Matapos ang ilang oras na paikot-ikot sa Manila Ocean Park kanina ay nag-aya ng bumalik sa condo ni Anne ang sang'gre upang paghandaan ang gaganaping event mamayang gabi, kung saan dadalo rin ang taong pinanghihinalaan nilang may hawak ng kanyang brilyante na si Mr. Kim. Ilang sandali nalang at maibabalik na sa ilalim ng pangangalaga ni Alena ang brilyante ng tubig, at babalik na rin muli sa normal ang kanilang mga buhay.

Habang bumabiyahe ay napakunot naman ang noo ni Alena nang madaanang muli ang istrakturang dalawang beses niya ng nakita. "Hindi ba't dumaan na tayo rito kanina pa?" nagtataka ngunit seryoso niyang tanong kay Vice na hindi na ngayon makatingin ng diretso sa kanya. "Tapatin mo nga ako, tagalupa. Sinasadya mo bang linlangin ako?"

Napalunok at tila biglang pinawisan si Vice nang marinig ang nakakasindak na tono ng pananalita ng mahal na sang'gre. Ngunit gayunpaman ay nagpatuloy pa rin siya sa kanyang pagmamaneho at kunwari wala itong narinig.

Inis naman siyang tinignan ni Alena, "Sasagutin mo ba ako o sisipain kita palabas ng sarili mong sasakyan?" walang emosyong pagbabanta nito dahilan para pansinin na siya ni Vice.

"A-Ano ka ba, kamahalan. Hindi kita nililinlang no! May hinahanap lang ako," sagot nito nang mabilis siyang nakaisip ng palusot. "Yung mga batang nakasama natin noon sa park. Naaalala mo pa ba sila? Sila yung hinahanap ko," dugtong ni Vice nang makitang hindi kumbinsido ang kanyang kausap.

"At bakit mo naman sila hinahanap?" tanong ulit ni Alena na bahagyang lumambot na ang ekspresyon nang maalala ang mga batang tinutukoy nito.

"Gusto ko lang sana silang kamustahin. Ilang linggo ko na rin kasi silang hindi nakikita at nakakausap," giit ni Vice na sinsero naman ang nararamdaman sa kanyang mga sinabi, kahit pa ito ay bahagi lamang ng kanyang palusot. "Ayos lang naman sayo kung hanapin muna natin sila, diba? Mahaba pa naman ang araw, kaya madami pa tayong oras upang maghanda para mamaya."

Dahil dito ay sumang-ayon at napatango nalang si Alena kahit pa ramdam niyang may hindi sinasabi sa kanya si Vice. "Ngunit kanina pa tayo pabalik-balik dito sa ating dinadaanan. Wala ka bang alam na ibang lugar kung saan natin sila maaring mahanap?"

Napaisip si Vice sa sinabi ng mahal na sang'gre. At ilang sandali lang ay nagkaroon na siya ng ideya kung saan nila baka sakaling matagpuan ang mga batang kanyang nais makita. "Mukhang alam ko na kung nasaan sila," sambit nito at lihim na napangiti.

Tunog ng kampana mula sa kampanarya ng simbahan ang sumalubong sa dalawa nang makarating sila sa tapat ng Manila Cathedral. Maliban sa pagtunog nito ay nangingibabaw rin ang ingay ng mga tao at sasakyan sa buong paligid.

Naunang bumaba si Alena at nilibot ang kanyang paningin sa mga taong pumapasok at lumalabas ng simbahan. Maging ang mga taong naglalakad lang, kasama ang mga tindero at tinderang naglalako ng pagkain, tubig, kandila, lobo, at ng kung anu-ano pa ay abala sa kani-kanilang ginagawa. May mga bata ring naglalaro ng habulan at tagu-taguan sa labas habang ang iba naman ay naghahanda lamang upang makinig sa gaganaping misa.

Nilibot rin ni Vice ang kanyang mga mata upang hanapin ang mga batang kanyang madalas nakakasama at tinutulungan. Napakamot nalang siya ng ulo dahil mukhang wala pa rin sila doon.

"Nakita mo na ba ang mga batang iyong hinahanap?" tanong ni Alena habang panaka-nakang ring nagmamasid sa palibot.

"Hindi pa nga eh," sagot ni Vice na tila labis ang panghihinayang. "Sayang. Gusto ko pa naman sana silang ilibre ngayon. At pagkatapos, paniguradong mag-aaya yung mga yon na maglaro kasama tayo."

Bahagya rin namang nakaramdam ng panghinayang si Alena dahil ibig niya rin sanang makasama ang mga ito bago siya bumalik sa kanyang pinanggalingan. Akmang maglalakad siya pabalik sa sasakyan nang magsimula ang pagtugtog ng musika mula sa simbahan. Napalingon si Alena dito at nakitang napahinto rin si Vice habang nakatingin sa parehong direksyon.