Drive me crazy (Ft. Lando Norris) Dutch🇳🇱

Hoofdstuk 9

ik kijk naar mezelf in de spiegel en probeer een paardenstaart in te doen. Lando komt achter me staan en geeft mij een snelle kus op mijn wang. "Dat was fijn" Ik knik en draai mijn hoofd naar hem toe. Ik druk mijn lippen op de zijne en voel hoe hij met mijn paardenstaart speelt terwijl hij zijn andere hand op mijn wang legt. Ik draai mij verder naar hem om en trek hem dichter tegen mij aan.

We hebben gisteren voor het eerst meer gedaan dan alleen zoenen. Als ik eraan terug denk, voel ik hoe hij over de binnenkant van mijn benen streelt en hoe zijn haar tegen mijn huid kriebelt. Het was fijn, maar zo beangstigend. Ik was blij dat hij niet verder wou gaan, dan had ik hem moeten vertellen dat ik het nog nooit had gedaan en ik probeer dat moment zo lang mogelijk uit te stellen. Ik denk niet dat hij het erg vindt, maar het voelt gewoon beangstigend dat je jezelf letterlijk én figuurlijk zo erg bloot stelt aan iemand. Tot mijn verbazing gingen de dingen gister ook al best goed. Voor zo'n leek als ik, ging het helemaal niet slecht. Hij zei zelf sdat ie het fijn vond.

Ik schrik op uit mijn gedachten als Lando zijn vingers langs mijn nek laat glijden. "Wat is er?" mijn schrikreactie viel hem duidelijk op. "Ik droomde even weg..." "positief of negatieve dromen?" Hij strijkt een haarplukje achter mijn oren en ik geef hem een kus. "Positief. Ik dacht aan gisteravond" er verschijnt een glimlach op zijn mond "Aahhh. Dat is zeker positief" De glinsteringen die zo nu en dan in zijn ogen verschijnen, komen weer naar voren en het is onweerstaanbaar. "Ik kan niet wachten tot vanavond" Even ben ik bang dat hij vanavond verder wil gaan dan wat strelen en aanraken, maar hij stelt me gerust. "Maak je geen zorgen. Alles op z'n tijd. We kunnen gewoon hetzelfde doen als gisteren. Miss met hier en daar wat meer, maar we doen rustig aan." Gosh wat hou ik van deze man...
Wow Val... Wacht even... Je houdt van deze man? Hoe kan je dat na een paar dagen al denken? help ik mezelf herinneren. Ondertussen pakt hij zijn spullen bij elkaar en geeft mij m'n handtas.

Als we op het circuit aankomen is het rustiger dan de afgelopen dagen. Ik haal opgelucht adem en Lando knijpt zachtjes in mijn hand, terwijl hij mij toelacht. Verschillende crewleden komen naar ons toe gelopen en geven Lando een klopje op zijn schouder. Allemaal onder de indruk van hoe we dit opgelost hebben. "En ik maar denken dat je mentaal nog een klein kind was" Achter ons staat Max en hij geeft ons beide een knuffel. Ondanks dat ik hem nog niet echt heb gesproken, schept de Nederlandse achtergrond toch een soort band. "Ik ben volwassen geworden, zodra ik Val zag" Hij trekt mij naar zich toe en ik rol met mijn ogen. "Je weet best dat dat niet waar is. Je had alleen een laatste zetje nodig misschien. En daarnaast..... Helemaal volwassen ben je nog niet he" "Zet hem maar op zijn plaats Valerie!" Max geeft een highfive en zegt ons gedag. "Hoe weet je dat ik nog niet echt volwassen ben?" vraagt Lando zodra we weer met z'n tweeën op het circuit staan. "Wat?" Ik denk even na over wat hij nou echt vroeg en kijk hem aan. Er verschijnt een bepaalde onzekerheid en angst in zijn ogen maar ik kan het nog niet plaatsen. "Nou... Soms ben je nog net een klein kind. Niet dat het erg is. Ik vind het juist schattig. En het is niet dat je je continu gedraagt als een klein kind he. Je bent op sommige momenten ook heel volwassen." maak ik mijn zin vervolgens af. De onzekerheid glijdt als een deken van hem af en hij geeft mij een kus op mijn voorhoofd. "Op naar de meetings en trainingen dan maar." Hij maakt enthousiast een sprongetje en trekt mij liefdevol mee. Dit bedoel ik... Soms is ie net nog een kind. Dat sprongetje was aandoenlijk, maar niet iets wat je verwacht bij een 22-jarige jongen. Die voor mijn ogen langzaam maar zeker veranderd in een man. Ik ontkende het net wel, maar merk ook dat hij aan het veranderen is. En dat allemaal in positieve zin.