Drive me crazy (Ft. Lando Norris) Dutch🇳🇱

Hoofdstuk 44

We besluiten met de meiden te gaan surfen en halen Maartje op weg naar het strand op bij Dario. "Hij is geweldig." "Als persoon of in bed?" Giechelt Veerle. Ze krijgt een flinke tik van Maartje en houdt haar handen omhoog. "Maar jongens dit gaat toch helemaal mis? Maart, Val jullie waren er beide bij de laatste keer dat ik gesurfd heb." "Nee joh!" Schreeuw ik. "Serieus! Ik heb nog steeds dat litteken! Heb trauma's opgelopen daar. "Anders ga je gezellig op het strand zitten" oppert Veerle. "Kom ik er vast snel bij. Ben namelijk ook niet zo'n surfchick." Ik heb leren surfen door mijn toenmalige vriendje: Thomas. Sindsdien heb ik een liefde ontwikkeld voor surfen... Hij verhuisde naar Singapore, waardoor het stukliep, maar ben hem nog eeuwig dankbaar. "Wie het eerst bij het stand is!" En we hollen naar de kust toe. Ergens halverwege ga ik door mijn enkel heen en vlak voordat ik de grond raak wordt ik opgevangen. Ik ken deze jongen! Ik knijp mijn ogen samen en dan ineens zie ik het: Thomas! Hij lacht zijn tanden bloot en trekt mij overeind. Ik omhels hem en kijk hem even aan "Wat doe jij hier?" Vraag ik hem "ik ben hier surf-instructeur sinds een jaar of 2." "Ben je allang terug uit Singapore dan?" Hij haalt zijn schouders op "5 jaar denk ik. Ik heb getwijfeld om terug te gaan naar Nederland, maar toen ik op terugreis nog even hier op vakantie ging ben ik verliefd geworden op Valencia. Misschien zit het ook wel in de naam." Mijn wangen worden rood en ik lach verlegen "En wat doe jij hier dan? Hoor je niet thuis te revalideren?" Voor een moment kijk ik hem vragend aan, maar dan besef ik dat hij mijn ongeluk vast op het nieuws gezien heeft. "Ehm ja. Maar werd een beetje gek thuis, dus dan maar een minivakantie met de meiden" en ik wijs naar Maartje, Veerle en Jennie. Jennie ziet het en komt naar ons toegerend. "Tommie?! Nou zeg maar Thomas want man wat ben je goed opgedroogd!" Ik kuch en mompel zachtjes de naam van Sebas. "Probeer Val maar niet te fixen want ze is al samen met Lando fucking Norris." En ze kijkt hem streng aan. "Ik heb het gezien ja. Hét powerkoppel van dit moment." "Jen overdrijft een beetje." Ondertussen zijn Maartje en Veerle ook bij ons komen staan en heeft Veerle zich voorgesteld. "Ik mis Hanna, of niet?" Vraagt Thomas en ik knik "ja... ze raakte de weg een beetje kwijt en heeft Lando gezoend. Toen heeft hij haar de deur gewezen en nu is ze bij dr oom en tante om zichzelf te vinden." Hij knikt en lacht "dus jullie waren hier om te surfen? Waar wachten we dan nog op? Voor je het weet zijn de beste golven alweer weg!" De andere meiden rennen naar de zee en ik leg mijn handdoek op het strand neer. "Waarom doe je niet mee? Je was altijd een surftalent." Thomas komt naast me zitten. "Nou ja... je hebt mij net opgevangen omdat ik door mijn enkel ging. Dat blijft een zwak punt. Dus ik ga nu even niet op dat ding staan" hij knikt en blijft bij mij zitten om wat te kletsen.

De rest van de week is geweldig! Met de meiden heb ik de gekste avonden en af en toe komen Dario en/of Thomas langs. Steeds als ik met Lando bel vergeet ik Thomas, maar als ik met Thomas ben, vergeet ik Lando... ik ben in de war. Ik ben nog nooit zo erg in de war geweest... ik ben vreselijk gelukkig met Lando, maar het is zo fijn en vertrouwd om weer met Thomas te zijn. Ergens houden we nog steeds van elkaar... Aan de ene kant ben ik blij dat we niet met ruzie uit elkaar gegaan zijn of überhaupt officeel uit elkaar gegaan, maar aan de andere kant maakt dat het nu zoveel moeilijker. De kans is groot dat als ik niet met Lando geweest was, dat het wel weer zou werken. We pasten op alle manieren bij elkaar. Op school werden we gezien als het perfecte koppel en zo voelde we ons ook. Ons karakter matchte, maar ook ons uiterlijk. Alles klopte tussen ons en nu lijkt nog steeds alles te kloppen. Om van mijn twijfels af te komen besluit ik nog één keer met hem uit te gaan, met hem alleen... Gewoon om zeker te zijn dat ik de juiste keuze maak.

"Dank je wel dat je me nog een kans geeft" zegt Thomas als we buiten op een terrasje aan tafel zitten. "Bij mijn weten ben je nooit een kans verloren." En ik tik zachtjes met mijn nagels op de tafel. "Val... je weet dat ik nooit wou verhuizen, maar papa kreeg een baan in Singapore en je weet hoe het gaat..." "Thom... Ik weet het. Je wou hier blijven. Maar misschien is het ook wel beter zo en..." Snel schudt hij zijn hoofd "Nee... Nee het is niet beter zo... ik heb zolang geprobeerd om je te vergeten... maar ik kon het niet en nu... nu kom ik je weer tegen en voelt alles weer  als vroeger... die klik is er nog steeds. Van beide kanten" Ik weet dat hij gelijk heeft maar ik kan het niet zeggen. Ik ben blij met Lando, gelukkiger dan ooit. Het gesprek voert zich automatisch door het eten heen en als we klaar zijn brengt hij me weer naar het huisje. "Dank je wel voor de mooie avond... ik hoop dat er meer volgen" Ik knik voor ik er erg in heb en herpak me dan snel "Thomas... ik wil echt oud worden met Lando. Ik vind het super om je weer te zien en ja we hebben die klik nog en die voel ik ook nog. En de fysieke aantrekking is alleen maar sterker geworden maar ik heb Lando al." Hij knikt en omhelst me voor een knuffel. "Dank je wel voor je begrip Thom..." en zonder verder iets te zeggen rijdt hij naar huis.