Drive me crazy (Ft. Lando Norris) Dutch🇳🇱

Hoofdstuk 30

{{Lando POV}}
Waar the fuck haalt ze het gore lef vandaan? Ik gooi een lege fles kapot tegen de muur en open een nieuwe fles.

De volgende ochtend word ik wakker met een enorme kater. Nadat ik weer bij Valerie in het ziekenhuis ben geweest, sta ik thuis te koken als de deurbel gaat. Als ik de deur open zie ik Hanna voor mijn neus staan. "Was ik niet duidelijk gisteren? Oprotten. Ik wou je hier nooit meer zien, weet je nog?" Ze doet een stap naar achteren "maar ik dacht... als je afgekoeld was... misschien" Ik voel dat ik mij moet inhouden om haar geen klap te geven, maar dat zou te laag zijn. Ik zou nooit iemand kunnen slaan zonder reden,  nu heb ik wel een reden, maar ik zou nooit een vrouw kunnen slaan. Nou ja, tenzij ze extreem vervelend doen tegen Valerie ofzo. Ik moet mijn eigen gedachten stoppen, want ik voel steeds meer redenen opkomen waarom ik haar wel een klap zou kunnen verkopen. "Niks maar. Ik ben klaar met je en Valerie ook als ze dit hoort. En nu wegwezen en laat je niet meer zien, niet hier, niet in het ziekenhuis, nergens. Je bestaat niet meer voor mij." Ik smijt de deur voor haar dicht en niet veel later hoor ik een auto wegrijden. Ik loop snel terug naar het eten en zie dat het al verbrand is. "Fuck..." Ik besluit een diepvries pizza in de oven te gooien en kijk naar het aangebrande eten in de pan. Het lijkt bijna alsof Valerie er nooit geweest is. Door Valerie heb ik leren koken en nu lijkt alles weer als vroeger.... Nu laat ik als weer aanbranden en eet ik ongeveer iedere avond iets kant-en-klaars, net als toen. Later op de avond pak ik weer wat te drinken en zuip mezelf weer lam.

De dagen daarna gaan weer net zo...

*5 dagen later*
4 gemiste oproepen van Veerle Heijmans
Ik leg mijn telefoon naast me op de bank en begin aan de 2e fles van vanavond. Dan hoor ik de deurbel. Het zal wel. Ik heb geen zin in gezeik. De bel wordt gevolgd door een paar luide kloppen, maar ook deze negeer ik. "Lando. Ik weet dat je thuis bent. Ik zie de lichten branden en de garagedeur is open." Ik hou me stil in de hoop dat ze opgeeft en staar naar de TV die inmiddels op stil staat. Ik sluit me af voor de omgevingsgeluiden en focus me op het beeld. "What the fuck!" Veerles luide stem doet me opschrikken en ze staat naast me. "Hoe??? Wat doe je hier? Hoe ben je binnen gekomen?" Ze houdt de reservesleutel omhoog en ik neem weer een slok. Natuurlijk de reservesleutel... Dan slaat ze ineens de fles uit mijn handen "Waar ben je mee bezig? Ik dacht dat je niet dronk?"
"Deed ik niet,  maar toen kwam die trut ermee aanzetten dat het verzacht en zorgt voor een goede slaap en ze had nog gelijk ook." Veerle slaat haar armen over elkaar "die trut?" Ik begin te lachen "Jullie oh-zo-goeie-vriendinnetje Hanna". "Wat is er met Hanna?" De blik op Veerles gezicht wordt serieuzer. "Die bitch die heeft me geprobeerd te naaien, terwijl Val in het ziekenhuis ligt en ik dronken was" Veerle komt naast me op de bank zitten. "Weet je... eigenlijk ben ik niet verbaasd. Hanna die denkt alleen maar aan wat ze zelf wil, ook als ze daarvoor dingen stuk moet maken. En daarnaast..... Als jij niet dronken was geweest, had ze dit nooit gedaan. Dus ergens is het je eigen schuld..." "What the fuck Veerle?! Neem je het nou op voor zo'n Sl..." "Pas op Lando..." Ik mompel zacht dat het me spijt en even later kijk ik haar aan. "Maar inderdaad What the fuck?! Wat moet Val wel niet van je denken als ze je zo zou zien?" Haar woorden dringen tot het diepste puntje in mij binnen. "Ze is er toch niet..." Dan voel ik ineens een vlakke hand mijn wang raken. "Jeetje man! Wat is er mis met jou?!" Haar stem slaat over en ik ga met mijn hand over mijn wang. "Sorry... Maar wat denk je dat Val nu van je zou vinden?" Ik kijk Veerle aan en haal mijn schouders op "Een loser" ze schudt met haar hoofd en begint te lachen. "Ja, dat ook. Maar dat is niet het eerste wat ze zou zeggen. 'Je bent een opgever'. Dat zou ze zeggen. Grijp je zo snel naar de drank als het even tegenzit? Val is dag in dag uit aan het strijden voor haar leven en jij bent ondertussen je pijn aan het wegdrinken. Ze zou je een opgever, een lafaard en inderdaad, een loser noemen." De woorden herhalen zich een paar keer in mijn hoofd en ik besef dat ze gelijk heeft. Val zou niet boos zijn, ze zou teleurgesteld zijn. Dat ik heb opgegeven... Ik loop naar de keuken en pak een fles. Veerle kijkt me aan en staat op het punt om me nog een klap te verkopen totdat ze ziet hoe ik de drank wegspoel door de gootsteen. Ze geeft mij een zacht schouderklopje en besluit dat het wél nodig is om de wacht te houden. Ze laat het niet nog een keer gebeuren, dat ik van het pad af ga...