Drive me crazy (Ft. Lando Norris) Dutch🇳🇱

Hoofdstuk 4

Ik loop naar binnen en sta versteld van het uitzicht. Ik draai me naar Lando om en begin te lachen. Dit is zo'n mooie kamer. Hij pakt iets te drinken en ik ga op de bank zitten, de bank is veel zachter dan die in eerste instantie lijkt. Hij komt naast mij zitten en we beginnen te praten. Over onze jeugd, onze carrière, onze hobby's en onze toekomstplannen. Het voelt zo vertrouwd, alsof we elkaar al jaren kennen. We vullen elkaar aan en blijken veel meer gemeen te hebben dan we dachten. Als Lando vraagt of ik nog iets wil drinken kijk ik op de klok. Ik kan nu niet meer naar huis, dus waarom niet nog een glaasje doen? Hij pakt rode wijn, schenkt in, komt hij weer naast me zitten en laat zijn arm op de rugleuning steunen. Vervolgens leunt hij met zijn hoofd op zijn hand en blijft mij aankijken. "Wat is er?" Ik begin te lachen en geef hem zachtjes een duw. "Niks. Volgens mij droom ik gewoon" ik schiet naar voren en knijp hem in zijn arm "Nee hoor, je bent echt wakker." Vol ongeloof staart hij mij aan en plots begint ie gemeen te lachen. Hij leunt naar mij toe en begint me te kietelen.  "Neee neee niet doen. Whahahaahh niet doen! laat mij... whahaahaah op z'n... Whaaaaa mn drink..." mijn wijn gutst over de rand van het glas en de rode kleur vermengt zich onmiddellijk met het wit van mijn topje. Snel pakt Lando het glas van me over een zet het op tafel. "Je zal weten dat je niet met mij moet sollen he" hij lacht en kijkt naar de vlek op mijn top. De vlek doorweekt de stof en de stof begint langzaam door te schijnen.  "Ik zal anders een schoon shirt voor je pakken..." Hij wil opstaan maar ik hou hem tegen. Ik trek hem naar mij toe en druk mijn lippen op de zijne, zijn borstkas voel ik tegen de mijne en onze hartslagen passen zich aan elkaar aan. Hij legt zijn hand op mijn rug en ik voel zijn vingers langzaam over de stof van m'n top glijden. Ik ga met mijn hand door zijn haar en mijn andere hand leg ik op z'n rug. Ik zak met mijn hand iets maar beneden en dan houdt Lando mij tegen. Ik kijk hem aan en begin te lachen. "Laat me raden, je gaat zeggen dat we niks moeten overhaasten, waardoor ik je juist nog meer wil en nadat je me geneukt heb ben ik weer een van de vele meiden die je tijdens de raceweekenden naait." Een gekwetste blik verschijnt in zijn ogen en zijn lippen laten van elkaar los. "Denk je echt dat ik zo ben?" Hij zucht diep. "Niet alle sporters of bekende mensen zijn zo. Ja ik geniet ook van het feestleven en de aandacht, maar ik doe het niet met de eerste beste. Ik heb nooit meiden meegenomen naar het hotel waar ik verbleef en ik heb ook nooit meiden genaaid en ze vervolgens laten stikken. Luister Val, meiden zijn in mijn ogen geen dingen ofzo, het is geen vleeskeuring. Ik walg ervan hoe sommige mannen met vrouwen omgaan. Alsof ze zelf zo behandeld willen worden. En nu zeg ik niet dat vrouwen altijd heilige boontjes zijn, die zijn soms net zo erg. Maar ik kan je vertellen, Valerie, ik ben niet zoals die mensen. Ik heb je meegenomen omdat ik je beter wil leren kennen en ik wil inderdaad niks overhaasten omdat je speciaal bent. Dan wil ik niet hier op de bank, met een vlek in jouw shirt de liefde bedrijven. Áls je dat überhaupt wil, anders kan ik ook gewoon een goede vriend zijn" ik kijk hem aan en zie in zijn ogen de hoop dat ik hem geloof. Ik zie de kwetsbaarheid en hij lijkt bijna bang om mij kwijt te raken.