Drive me crazy (Ft. Lando Norris) Dutch🇳🇱

Hoofdstuk 26

De meet-and-greet was fantastisch! Ongelofelijk dat er zoveel mensen zijn die voor mij door het land heen reizen. Ik loop met Bram na de m&g weer terug naar mijn hotelkamer en zodra de deuren van de lift dichtgaan zucht ik diep. "Vind je het niets? Dan doen we de volgende keer geen meet-and-greets meer hoor! Geen probleem, dan regel ik dat gewoon." Ik leg mijn hand op zijn arm "Nee, nee. Dat is het niet. Het is fantastisch, maar ook zo..... intens, denk ik. Ik weet het niet echt... maar er komt gewoon zoveel op je af en dat is soms heftig" hij knikt. Als de liftdeuren opengaan scheiden onze wegen. Hij moet rechtsaf naar zijn kamer en ik linksaf... Ik plof op het bed neer en kijk naar mijn telefoon... Ik stuur Lando een appje maar denk dat hij niet meer reageert omdat hij al druk bezig is met voorbereiden van de race. Toch krijg ik redelijk snel een reactie. We bellen even en wanneer hij vraagt hoe het gaat, moet ik mijn best doen om niet in duizend stukjes te breken. Het is zo intens allemaal... Zoveel dingen te doen en zo weinig rust... Zijn lieve woorden dringen bij mij binnen en ik sluit mijn ogen voor een paar tellen. Niet veel later gaat mijn wekker en ik hoor Lando aan de andere kant zuchten. "Je moet gaan of niet?" "Aha... ik wil niet. Ik wil nog uren met je kletsen en lachen en gewoon bellen en niks zeggen..." "Schat. Je gaat doen waar je het meest van houdt en dan ga ik over een paar uur even een race winnen oke?" Zijn spottende stem klinkt geweldig en vrolijkt mij iets op. "Ik geloof in je.  En... dit is niet hetgeen waar ik het meest van hou, dat ben jij" de korte stilte verklapt dat deze woorden hem raken en ik zeg hem gedag. Ik pak mijn spullen en neem nog snel een slok drinken.

Ik loop naar de lift en daar kom ik Jake tegen. "Zin in de show?" Hij kijkt me vragend aan "Jawel." is het enige wat ik uitbreng, hij opent zijn mond om weer iets te zeggen maar zwijgt vervolgens. We stappen de lift in en de weg naar beneden begint. De bovenste verdieping is helemaal voor onze crew deze dagen,  maar het is wel een hele tijd in de lift. Terwijl ik voor me uit staar, merk ik dat Jake steeds dichter tegen me aan komt staan en ik voel mijn hartslag versnellen van nervositeit. Ik doe een stap naar achteren om wat meer afstand te brengen maar dat helpt niet. Jake draait zich om en gaat voor me staan. "Wat is er?" Er verschijnt een glimlach op zijn gezicht die ik nog niet eerder heb gezien, het is een vals glimlachje. Hij doet een stap in mijn richting en ondertussen zet ik nog een stap achteruit. Dan voel ik de wand van de lift tegen mijn rug. Shit... Ik kijk naar het aantal verdiepingen en zie dat we nog niet eens op de helft zijn. Inmiddels staat Jake op nog maar een paar centimeter afstand en ik voel zijn adem tegen mijn wang. "Jake... Ik heb je al gezegd dat ik dit niet wil. Ik ben met Lando en je bent mijn type gewoon niet." Zijn hand strijkt door mijn haar en ik wend mijn hoofd af. "Is dat zo? Laatst was je anders helemaal niet zo moeilijk. Liet je alles met je doen, alsof je ervan genoot." Ik kijk hem aan en frons "Wat bedoel je?" Zijn hand glijdt over mijn arm en zijn duim raakt mijn borst. "Na de afterparty. Toen wou je heel veel." Mijn ogen worden groot en ik voel misselijkheid opkomen. "Wat?! Ik weet niks meer van die avond. Ik ging terug naar het hotel omdat ik me niet lekker voelde..." hij lacht en voel zijn hand langs de boord van mijn rok glijden. Ineens heb ik het door en van binnenuit word ik furieus "Jij was het he! Jij hebt wat gedaan!" Hij likt zijn lippen en kijkt naar mijn borsten. "Je bent slimmer dan ik dacht" zijn hand zoekt naar de rand van mijn slip en ik duw hem weg. "Vieze klootzak!" Hij duwt mij in de hoek van de lift en vlak voordat ik hem weer weg wil duwen voel ik iets kouds tegen de binnenkant van mijn been. Mijn adem stokt en ik kijk met een schuin oog naar de verdiepingen die nog steeds aflopen. Nog 8..... Ik voel zijn hand mijn slip opzij trekken en de misselijkheid neemt toe. Ik probeer hem tegen te houden, maar ik kan niks. Hij heeft tenslotte een mes of iets dergelijks tegen mijn been aangedrukt! Ik voel de tranen over mijn wangen rollen en zie wazig dat er nog 3 verdiepingen tussen zitten. Ik voel zijn vingers naar binnen glijden en moet mijn best doen om niet te kokhalzen. Zodra ik voel dat de lift langzamer gaat, focus ik mij op mijn ontsnapping. De deur gaat open en ik trap Jake van me af. Ik voel hoe het scherpe voorwerp mijn been verwondt, maar dat kan me niks schelen.

Ik moet zorgen dat ik hier weg kom, weg bij hem! Ik ren zo snel mogelijk naar de kleedkamer van Bram en door de verwonding in mijn been hink ik een beetje, waardoor ik uiteindelijk door mijn enkel ga. Ondanks de pijn en tranen van angst ren ik door naar Bram. Ik moet iemand vinden, iemand die ik wél kan vertrouwen.