Drive me crazy (Ft. Lando Norris) Dutch🇳🇱

Hoofdstuk 45

Ik kijk naar het plafond en de uren vliegen voorbij. Ik blijf maar aan Thomas denken. Aan de fijne momenten die we vroeger hadden. Ik probeer de gedachten weg te schuiven, maar het lukt niet. Integendeel... ze komen steeds heviger terug. Elke kus, elke aanraking voel ik intenser dan ooit... Ik schrik op van mijn telefoon, het is Lando. "Hee schat!" Zeg ik, hopend dat mijn stem niks verraad "Ik heb je de hele avond proberen te bellen, maar je nam niet op..." Ik kijk naar mijn scherm en zie 5 gemiste oproepen staan. Shit! "Uhm ja. Ik was wat eten met een oude vriend" "oude vriend?" Fuck... hoe moet ik dit nou weer vertellen? "Ja. We gingen surfen en ik kwam hem weer tegen. We hebben heel erg bijgepraat en..." "hem?" De stem van Lando klinkt ernstig en ik wil niet nog een keer zo'n soort gesprek voeren wat ik eerder gevoerd heb toen Jake nog in de buurt was. "Ja. Een oude vriend die ik kwijtgeraakt ben toen hij naar Singapore verhuisde." "Hmmm" Ik hoor de toon in Lando's stem en dan barst er iets in mij. "Luister Lando! Het is gewoon een goede vriend. Als hij niet verhuisd was, was het misschien wel een van mijn beste vrienden. Nu. Op dit moment. Zou je dan ook zo reageren? Je kan niet voorkomen dat ik met jongens omga, of dat ik het gezellig heb met jongens. Ja, ik ben jouw vriendin, maar ik ben niet van jou, oke?" Ik schrik van mijn eigen felheid en kijk naar de muur naast mij "Is dat zo? Als het 'gewoon een vriend' zou zijn, dan zou je niet zo fel reageren Valerie! Het is een ex of niet? Weer een van die vele exen van jou" zegt hij spottend en furieus van woede. "Kom op" lach ik met woede in mijn keel "Je doet net of ik een of andere slet ben. Ik heb twee exen. Twee! En ja toevallig kom ik ze allebei in korte tijd tegen. Maar exen verdwijnen niet zomaar van de aardbodem!" Ik weet dat we allebei koken van woede en dingen kunnen gaan zeggen waar we later spijt van hebben. "Maar voor Sebas voelde je niks meer toch? Toen reageerde je namelijk niet zo heftig. Voel je nog wat voor deze jongen?" De woorden komen harder binnen dan verwacht en ik weet biet wat ik moet antwoorden. "Nee.... misschien... ik weet het niet. Lando Luister, ik ben in de war... Ik hou van je... maar hij was nog mijn vriendje toen hij wegging en..." "shhttt... zoek het uit, oke?" Dan hangt hij abrupt op. Ik weet dat hij gelijk heeft, maar ik weet niet hoe. Ik ben nog nooit zo in de war geweest. Ik kijk naar het kettinkje dat ik van Lando gekregen heb en zie vervolgens op de klok dat het half 1 's nachts is. Het is middenin de nacht, maar ik moet er even uit, ik moet even weg hier.

Ik besluit naar de haven te gaan om na te denken. Vroeger ging ik altijd met mijn vader naar de haven om naar de mooie boten te kijken en naar het rustgevende geluid van het water te luisteren. Ik loop langs de boten en zie het licht van de maan en de sterren in het water weerkaatsen. Ik hoor enkel het water tegen de kant botsen en mijn eigen gesnik. Ik ga aan het eind van een stijger zitten en kijk voor me uit. De maan staat groot aan de hemel en ik zie een vallende ster. Ik wens niks... ik hoef alleen maar duidelijkheid. Duidelijkheid over wat ik nou eigenlijk wil. "Hoi..." Ik schrik op en kijk achter me. Thomas staat achter me met een zaklamp "Ik kreeg een melding dat er iemand in de haven was en wou even een kijkje nemen." "S... Sorry... ik wist niet dat ik er niet mocht komen en zocht even wat rust en..." ik veeg snel mijn tranen weg "het is al goed. Het is nog steeds openbaar, maar we nemen regelmatig een kijkje of alles nog oke is." "Ik snap 't. Ik zal je laten weten als ik nog iets geks zie, oke?" En ik staar weer voor mij uit in de hoop dat Thomas weer weggaat, maar integendeel, hij komt naast mij zitten. "Hoezo zit je hier? Het is 1 uur" Ik haal mijn schouders op. "Ik weet het niet... om na te denken... denk ik" "waarover?" Ik kijk naar zijn spiegelbeeld en zie hoe hij naar mij kijkt. "Over jou onder andere..." en ik draai mijn hoofd naar hem toe. Zijn ogen glinsteren in het maanlicht en ik zie de sterren in zijn ogen weerkaatsen. Zijn gezicht komt langzaam dichterbij en ik beweeg mijn gezicht langzaam naar de zijne toe. Voor ik het weet raken onze lippen elkaar en ik houd hem niet tegen, nog erger ik ga met hem mee. De zoen duurt enkele secondes, maar ik voel niks. Ik kijk hem weer aan en kijk dan naar de maan die in het water schittert. "Sorry... dat had ik niet moeten doen. Ik hoor bij Lando en ben gelukkiger dan ooit met hem. Ik wil een gezin met hem, ik wil oud worden met hem." Thomas knikt en staat op "misschien moest je het dan toch doen." Ik kijk hem vragend aan "hoezo? Je zoent toch niet zomaar met iemand anders?!" Hij lacht zachtjes "nee, zo bedoel ik het niet. Heeft het al je twijfels waarover je nadacht weggenomen?" "Ja... Ik weet nu wat ik wil en heb het allemaal weer op een rijtje denk ik. Dank je, denk ik?" Zeg ik met een twijfelende toon in mijn stem. Het voelt raar om iemand te bedanken omdat hij je zojuist gezoend heeft, terwijl je al een relatie hebt, maar hij heeft gelijk. Ik had dit nodig, om een keuze te maken, om alles weer op een rijtje te zetten. Thomas wil weglopen en ik hou hem nog heel even tegen. "Hee. Wacht even... Ik... Eh ik wou even zeggen dat we morgen weer vertrekken, dus dat dit mjjn laatste avond hier is. Het was fijn om je weer tegen te komen, maar ja het werkt niet tussen ons. Niet met zoals vroeger en niet zoals tussen mij en Lando. Ik gun je echt het beste van de wereld en je verdient echt de liefste, leukste en knapste meid die er maar is. Echt waar." Hij legt zijn hand op mijn schouder en knikt. "Dank je... Als je dr ziet, stuur je haar dan deze kant op" ik steek mijn hand naar hem uit en hij trekt me overeind "deal!" Inmiddels begint er een gure wind op te steken en ik krijg een koude rilling. "Kom, dan loop ik met je mee naar huis. Als vrienden." Eenmaal bij het huisje aangekomen kijk ik hem aan en ik lach "Het gaat je goed Thom... En als je een keer in de buurt van Londen bent, laat maar weten en dan lunchen we wat. Kan je Lando ontmoeten. Jullie kunnen het vast goed met elkaar vinden" Thomas omhelst mij en geeft mij een kus op mijn haar. "Het beste Val. Met Lando, met je carrière, maar pas op jezelf oke? Als je door even rennen alweer zoveel last van je enkel hebt, is een terugkeer op het podium misschien niet het slimste plan. Je kan zoveel andere dingen, gebruik die talenten." "Zal ik doen. Net zoals die knappe meid hierheen sturen als ik haar tegenkom." Ik loop het trappetje op en steek de sleutel in het slot. Ik geef nog een laatste kushandje naar Thomas en sluit de deur dan achter mij. Ineens heb ik inspiratie voor een song en ik sluip stil, maar snel naar mijn kamer.