Απαγορευμένη Αγάπη-

16~

Κεφάλαιο 16ο~

Jack's POV

"χρειάζομαι χρόνο μόνος μερικές φορές". Της απαντάω έχοντας το ύφος της. "δεν-". Πάει να πει και την διακόπτω. "θες να μάθεις και άλλα για εμένα;, έλα μαζί μου". Συνεχίζω και χωρίς να το περιμένει τελικά με ακολουθεί. "δεν μπορώ να φύγω από εδώ... Η συμμορία μας έχει στοχοποιηθει από τον Marcus και τους δικούς του". Δηλώνει και μπορώ να πω ότι το περίμενα αφού έφαγε έναν δικό τους." ο Daniel θα τους φυλάει για εσένα, τον ενημέρωσα". Απαντάω και κλασσικά γελάει με την αλαζονεία της." ο Daniel δεν θα έπαιρνε ποτέ διαταγές από εσενα". Λεει σίγουρη και γελαω εγώ αυτή τη φορά. Βγάζω το τηλέφωνο μου και τον παίρνω μπροστά της βαζωντας τον σε ανοιχτή ακρόαση.
Αυτός με έχει εμπιστευτεί για κάποιο λόγο ύστερα από την κούρσα, παραπάνω από τους άλλους. Πράγμα θετικό." Jack; ". Λεει μόλις το σηκώσει.
"Daniel εγώ είμαι, λέει αλήθεια ότι σε ενημερώσε-". Πάει να ρωτήσει εκείνη και της έχει απαντήσει ήδη με ναι. Αμέσως κλείνω τη γραμμή και η ενόχληση είναι ζωγραφισμένη στο πρόσωπο της. Θέλει μόνο εκείνη να κάνει κουμάντο και την βρίσκω να την βλέπω στην τσίτα. Ασυναίσθητα χαμογελάω με την αντίδραση." πάμε.". Λεει παίζοντας ότι δεν την πείραξε και προχωράει μπροστά μου με αέρα. Όταν το κάνει αυτό μαρεσει, σκέφτομαι για λίγο και πάω μαζί της προς τις μηχανές. "εσύ οδηγας". Λεει και γνεφω καταφατικά χωρίς να δώσω ιδιαίτερη σημασία. Ανεβαίνω στην μηχανή και το ίδιο κάνει και εκείνη.
Αμέσως ξεκινάω και παίρνω ένα διαβολικό χαμόγελο αφού το σχέδιο μου όπως το σκέφτηκα αρχίζει με αυτη τη βόλτα...

[....]

Οδηγαω με ταχύτητα και εκείνη βάζει τα χέρια της γύρω μου. Νιώθω μια έντονη αηδία και ρολαρω τα μάτια μου. Προσπαθώ να συγκράτησω μονο τα θετικά που θα βγουν από αυτό και το παίζω χαλαρός.
Με την μαυρίλα της νύχτας ο δρόμος είναι άδειος και πλησιάζω όλο και περισσότερο στην διαδρομή μου. Η αλλιώς την γειτονιά της..

Evellyn's POV

Αυτός ο δρόμος... μου φαίνεται πολύ οικείος. Σκέφτομαι καθώς οδηγάει εκείνος, μόλις κοιτάξω γύρω μου. "που πηγαίνουμε;". Ρωτάω χωρίς κανένα αίσθημα στα λόγια μου. Δεν θέλω να φανεί η επιρροή μου εξάλλου. "θα το μάθεις σύντομα". Απαντάει και απλα περιμένω. Έχω καιρό να νιώσω πόνο και εαν πάμε εκεί που νομίζω όλο αυτό ίσως ανοίξει μια πληγή που έχω θάψει.

[...]
Σταματάει την μηχανή του σε μια βουνό πλαγιά κοντά στην γειτονιά μου... Το ήξερα, σκέφτομαι καθώς νιώθω περίεργα. Ερχόμουν εδώ τις λίγες φορές που με άφηνε έξω εκείνος ο πουστης... Ούτε ως πατέρα μου δεν θέλω να τον σκέφτομαι. Είναι και κοντά σε εκείνη την στάση που χα σταματήσει και γνώρισα την συμμορία... Τόσες αναμνήσεις μέσα από μια απλή θέα.
"τι περιμένεις; έλα". Λεει αφού έχει κατέβει από την μηχανή ήδη και τον ακολουθώ δίχως να πω τίποτα. "εδώ πέρα έρχομαι όταν θέλω να μείνω μόνος". Λεει και φτάνουμε στο εγκαταλελειμενο αμάξι που είχα ως θέση εδώ, μικρή... Πως είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό;. Αναρωτιέμαι και έχω ανατρίχιασει. Εγώ να έχω κοινό με αυτον.... Και μάλιστα τέτοια ειρωνεία!
"τώρα δεν θα μιλάς καν; ". Ρωτάει χαλαρά και βγάζει ένα μπουκάλι μπύρα που λογικά είχε φέρει μαζί του.
Το φως του ηλίου εμφανίζεται σιγά σιγά και εγώ δεν ξέρω τι να πω πράγματικα με την όλη εικόνα και το αίσθημα να είμαι ξανα εδώ.

Jack's POV

Όπως το περίμενα δείχνει να είναι ήδη επηρεασμένη και αυτή τη φορά η αδιαφορία και η ψυχρότητα της δεν μπορεί να το καλύψει. Έχει χάσει τα λόγια της. "γιατί.. Γιατί έρχεσαι εδώ;". Ρωτάει και βλέπω την δυσκολία αλλά και το σοκ της. "μπορεί να μην έχεις μια ιδιαίτερη συμπάθεια προς εμένα.. Όπως και εγώ άλλωστε αλλά νιώθω πως θέλω να σου ανοιχτω". Δηλώνω και για άλλη μια φορά χωρίς να το περιμένει στρέφει την προσοχή της σε εμένα...

Τι θα της πει ο Jack; και θα είναι αλήθεια ή μέρος του σχεδίου του;.🤔... Εκείνη πως θα αντιδράσει με όλα αυτά;...

Τα λέμε στο επομενο❤️
~S