Απαγορευμένη Αγάπη-

36~

Κεφάλαιο 36ο~

*Μερικές ώρες αργότερα*

Jack's POV

Ανοίγω τα μάτια μου και το πρώτο που αντικριζω είναι ενα λευκό δωμάτιο, ενώ ένας οξύς πόνος με διαπερναει στο σώμα μου. Αμέσως φλασιες από όσα προηγήθηκαν παίρνανε από το μυαλό μου και δεν αργώ να καταλάβω που βρισκομαι. "Evellyn.." Μουρμούραω μέσα από τα δόντια μου και πάω να σηκωθώ χωρίς να με νοιάζει ο πόνος. Την ίδια ώρα μια νοσοκόμα με παίρνει είδηση και μπαίνει στο δρόμο μου. "Νομίζω ότι θα ήταν καλύτερα να μην σηκωθείτε μέχρι να αναρρώσετε πληρως". Με συμβουλεύει και με επεξεργαζομαι για λιγο. Μου έχουν κάνει ράμματα στα πλευρά και φαίνεται να αιμοραγουσα τοπικά και στο πρόσωπο, ενώ κάποια τραύματα έκαναν την εμφάνιση τους στον θώρακα μου.
"χρειάζομαι εξιτήριο αμεσως". Δηλώνω και την προσπερνάω. Αμέσως αρπάζω τα ρούχα μου, όπου μου τα είχαν φυλάξει. "Δεν μπορείτε να φυγετε έχετε υποστεί αρκετή ζημια και-!". Πάει να συνεχίσει και αφού ντυθώ γρήγορα φευγω αγνοώντας όσους είναι στον δρόμο μου. Βγαίνω από το νοσοκομείο και αμέσως περιμένω για ένα ταξί να περάσει
αφού άλλωστε δεν έχω την μηχανή μου. Μονο ένας προορισμός είναι κολλημένος στο μυαλό μου και είναι η αποθήκη..
Χιλιαδες σκέψεις με διαπερνάνε και περα από εκείνη και τα λάθη που έκανα, είναι ο πατέρας μου.
Δεν ξέρω πως αισθάνομαι για τον θάνατο του γιατί η αλήθεια είναι πως δεν νιώθω τίποτα στη σκέψη πάρα μόνο κενό. Εκεί έφτασε το μίσος μου για εκείνον.. Να μην με ενδιαφέρει ο θάνατος του ίδιου μου του αιματος. Όλα όσα έκανε, ολη αυτή η εμμονή που είχε για να γίνω σαν εκείνον και μετα να μου τα πάρει όλα, χάλασε κάθε ιδέα μου για αυτόν. Τα μόνα καλά που θα έχω να θυμάμαι θα είναι όταν ήμουν μικρό παιδί. Μόνο τότε ήταν έστω λίγο δίπλα μου.. Και αυτό λόγω της μητέρας μου.
Σταματάω το πρώτο ταξί που τελικά περνάει και διακόπτω τις σκέψεις μου. Αμέσως δίνω στον οδηγό την διεύθυνση για την αποθήκη. Χωρις βέβαια να ζητήσω να με πάει ακριβώς εκεί, δεν θα ρίσκαρα να εκτεθούν ξανα..

Evellyn's POV

Δεν αργούμε να φτάσουμε πίσω στο μέρος μας και για πρώτη φορά χαμογελάω τόσο στο θέαμα του. Πίστευα πως δεν θα ερχόμασταν εδώ ποτέ ξανά μετά από όλα αυτα. "είσαι καλα;..". Με ρωτάει ο Bryan κρατωντας με
για παρηγοριά. Το θαυμάζω αυτό σε εκεινον. Παρα το γεγονός ότι τον πλήγωσα και επέλεξα κάποιον άλλον αντί για εκείνον, είναι εδώ για μενα. Και πάντα τα βρίσκουμε. Αυτοί είναι η πραγματική μου οικογένειά, σκέφτομαι. Και όχι εκείνος..
Ούτε το όνομά του δεν μπορώ να πω αυτή τη στιγμή. Αλλά δεν θα έπρεπε να το σκέφτομαι. Είναι ένας υποκριτής όπως όλος ο κόσμος και είπα ότι θα προχωρήσω και θα πω αντίο.. Αυτό ακριβώς θα κάνω.
"απλά θέλω να γίνουν όλα όπως πριν..". Δηλώνω ψυχρά και μπαίνω μεσα. Εκείνος με ακολουθεί. "Evellyn.. Αν χρειαστείς κάτι εγώ-". Πάει να συνεχίσει και τον διακόπτω. "δεν θέλω να ακούσω τίποτα. Δεν θέλω να με λυπάται κάνεις εδώ μέσα γάμωτο!. Είχες δίκιο για όλα εξαρχής αλλά δεν θέλω να με αντιμετωπίζετε αλλιώς".
Ολοκληρώνω και κλείνομαι στο δωμάτιο μου. Πετάω οτι φοράω και μπαίνω κάτω από το ντουζ. Νιώθω το κρύο νερό να τρέχει πάνω μου και γονατίζω κάτω τυλίγοντας το σώμα μου με τα χέρια μου.

Δάκρυα αρχίζουν να κυλάνε και αφήνομαι ελεύθερη όσο κυλάει το νερό. Το ντουζ είναι το μόνο μέρος που μπορώ να ξεσπάσω ελεύθερη από μικρή. Από όταν με χτυπούσε ο πατέρας μου ως και σήμερα που νιώθω χειρότερα από τότε που ο πόνος ήταν σωματικος. Γιατί η καρδιά πονάει χειρότερα από οτιδήποτε..
Και εδώ δεν θα με ακούσει κανείς ούτε θα αντικρίσει κάνεις τον πόνο στα μάτια μου, είμαι μόνο εγώ και οι σκέψεις μου ελεύθερα.
Αφήνω όλο τον πονο να "ξεπλύθει" απο επάνω μου και ξανα στέκομαι στα πόδια μου. Και έτσι απλά επιστρέφω στο δωμάτιο μου σαν να μην έκλαψα ποτέ, σαν να μη με νοιάζει τίποτα μπροστά στους άλλους. Αμέσως αλλάζω ρούχα και ετοιμάζομαι να πάω στο μέρος μου η αλλιώς στη παραλία που συχνάζα. Έχω αρκετό καιρό και τώρα χρειάζομαι πολύ χρόνο με τον εαυτό μου όποτε θα μου κάνει καλό.
Αφού ετοιμαστώ φεύγω και ανεβαίνω στην μηχανή μου. Ξεκινάω και οδηγαω απότομα απολαμβανοντας την ταχύτητα και τον δροσερό αέρα που με χτυπάει. Η αίσθηση αυτή τελειώνει γρήγορα αφού φτάνω και κατεβαίνω.

Jack's POV

Κατεβαίνω λίγο πριν την αποθήκη, από το ταξί. Με γρήγορες κινήσεις πηγαίνω και μπαίνω μέσα από την πίσω πόρτα. Προς ατυχία μου δεν πετυχαίνω εκείνη αλλά τα υπόλοιπα μέλη και αμέσως ξέρω τι θα ακολουθήσει........

Γειά σας.. Ξέρω πήρε περισσότερο αυτό :')
Για πείτε τι πιστεύετε ότι θα γίνει τώρα που θα δουν τον Jack εκεί μετα τη προδοσία του; και θα καταφέρει να μιλήσει σε εκεινη;.. Όσο για την αστυνομία θα τους βρουν ποτέ;.

Τα λέμε στο επόμενο, πιο σύντομα αυτο! ❤️
~S