Απαγορευμένη Αγάπη-

39~

Κεφάλαιο 39ο~

Evellyn's POV

* Έναν χρόνο αργότερα *

"Evellyn". Ακούω την φωνή του Daniel έξω από το δωμάτιο μου, που με φωνάζει για να περάσει.
Έχει περάσει ένας χρόνος και από τότε μένω κολλημένη στην ίδια ρουτίνα. Στέκομαι μπροστά από το παράθυρο μου και καπνίζω ή και πίνω μέχρι να αποβάλλω κάθε σκέψη. Από εκείνη την μέρα που τον άφησα δεν ξανα πάτησα σε εκείνη τη παραλία, τα παρατήρησα όλα και μαζί και τον εαυτό μου. Κάτι που δεν περίμενα ούτε εγώ να με αλλάξει τόσο αφού παρά το ποσό πονούσα είχα υποσχεθεί μέσα μου να μην με καταστρέψει. Να το αγνοήσω και να βλέπω μπροστά όπως κάθε φορά πριν.
Το μόνο καλό από όλο αυτό είναι ότι ήρθαμε ακόμα πιο κοντά με τα μέλη, αφού παραλίγο να διαλυθεί η συμμορία. Και ότι και αν συμβεί φροντίζω μπροστά τους να βγάζω το δυνατό μου εαυτό. Παρα τις στιγμές που είμαι μόνη όπως τώρα..
και το καλύτερο; είναι τα γενέθλια μου σήμερα και μόνο χαρά δε βρίσκω σε αυτή τη μερα.
"μπορείς να περάσεις". Λέω στον Daniel και κρύβω το μπουκάλι βότκας που είχα πάρει. Τα μαλλιά μου ήταν σε χάλια κατάσταση και εβαζα ότι έβρισκα μπροστά μου. Οσο για το δωμάτιο μου.. Μόνο τη μυρωδιά αλκοόλ μπορούσε κανείς να διακρίνει. Τελικά μπαίνει μέσα και στρέφω το βλέμμα μου προς εκείνον. "πάλι τα ιδια;..". Λέει μόλις δει το χάλι που επικρατεί, με έναν τόνο στεναχώριας. Γνέφω καταφατικά χωρίς να σχολιάσω και έπειτα κάθεται δίπλα μου. "που ειναι;". Ρωτάει και κοιτάω με απορία.
"που το έκρυψες αυτή τη φορά Evellyn;. Νομίζεις δεν έχει καταλάβει κανείς τι κάνεις μόνη σου;". Αρχίζει να λέει και όπως είναι φανερό ξεκινάει το κήρυγμα του. Ξέρω πως νοιάζεται μα είναι κούραστικο αφού δεν θα αλλάξει κάτι. Ήδη το κάνει πολύ καιρό. "Δεν είμαι παιδί πια Daniel
Μπορώ να κάνω ότι θέλω χωρίς την άδεια κανενός ". Απαντάω στη ψυχρά και βγάζω ξανά το μπουκάλι μου. Χωρίς να το καταλάβω μου το αρπάζει από το χέρι και το πετάει μακριά, βλέποντας το να γίνεται χίλια μικρά κομμάτια. "τι διάολο κάνεις; ". Του φωνάζω και σηκώνομαι. Παίρνει μια βαθιά ανάσα, φανερά θυμωμένος και ο ίδιος. "ΟΧΙ. ΦΤΆΝΕΙ ΠΙΑ". Φωνάζει και μου πιάνει τα χέρια κοιτώντας με σοβαρός. "Έχεις τα γενέθλια σου. Δεν θα επιτρέψω μια τέτοια μέρα να κάθεσαι εδώ μέσα μόνη σου μέχρι να σαπισεις.
Evellyn εδώ και ενα χρόνο έχεις πέσει σε κατάθλιψη. Για αυτό αρκετά με αυτές τις μαλακιες, αρκετά πόνεσες. Έχεις εμάς δεν θα σε αφήσουμε έτσι". Μονόλογει στη προσπάθεια να μου αλλάξει τη γνώμη και εγώ απλά στέκομαι να τον κοιτάω. Δεν έχω δύναμη για αυτό..
Με τραβάει προς το μπάνιο, με το ζόρι στη κυριολεξία." θέλω να κανεις ένα ντουζ και να φτιαχτείς ωραία. Απόψε δεν κάθεσαι εδώ μεσα". Δηλώνει και από τον τρόπο του καταλαβαίνω ότι σήμερα δεν μπορώ να φέρω αντίρρηση. Αναστενάζω και κοιτάω κάτω. "Εντάξει". Τελικά απαντάω και εκείνος δείχνει να χαμογελάει. "ΠΑΜΕ ΠΆΜΕ ". Φωνάζει και μου φεύγει ενα γέλιο όταν με σπρώχνει μέσα στο ντουζ και μου κλείνει τη πορτα. Εκείνος μένει απέξω και από όσο ακούω μαζεύει ότι μπουκάλι βρίσκει στο δωμάτιο μου. Εγώ κάνω ότι μου λέει και μπαίνω επιτέλους κάτω από το κρύο ντουζ.

[...]

Μόλις πια έχω τελειώσει ο Daniel φαίνεται να έχει φύγει και αμέσως παρατηρώ το δωμάτιο μου. Το είχε καθαρίσει όλο για χάρη μου.. Καιρό ειχα να το δω έτσι. Ευτυχώς έχω εκείνους λέει η φωνή μέσα μου. Φοράω το πιο πειστικό χαμόγελο που μπορώ και βγάζω ρούχα ώστε να ετοιμαστώ για ότι έχουν σχεδιασει.

Jack's POV

Έχω έρθει στο δάσος δίπλα από το σπίτι μου, όπου τον τελευταίο χρόνο συχνάζω. Κάθε μέρα αυτό κάνω, είτε έρχομαι εδώ και πνίγω κάθε σκέψη με ότι ποτό βρω είτε πηγαίνω σε μπαρ της περιοχής για να βρω παρέα να ξεχαστώ. Μάταια όμως αφού δεν μπόρεσα να αγγίξω ξανά άλλη μετά την Evellyn. Καμία δεν την εφτανε και μόνο μπορούσα να συγκρίνω. Μέχρι που μου κολλαγαν και τις έδιωχνα μακριά. Αυτό που δεν ξέρει κανείς είναι ότι πέρασα κάθε ημέρα μου να οδηγαω κοντά σε εκείνη τη παραλία ή να στέκομαι δίπλα στην αποθήκη με ενα ιχνος ελπίδας ότι θα τη δω και ότι όλα κάπως θα είναι ξανά όπως πριν. Ποιος να το ήξερε άλλωστε; έχω μείνει μόνος από όλα. Το μόνο κοντινό σε συνάντηση με άτομα ήταν στη κηδεία του πατέρα μου που εμεινα να τη παρακολουθώ από μακριά. Και ας μην αναφέρω την Cleo που παρά όσα έκανε προσπάθησε να με ξανα βρει. Πολύ ηλιθια κίνηση. Απόψε έχω ακούσει για ένα πάρτυ που θα γίνει σε αυτό το δάσος και για αυτό μάλιστα έχω έρθει ήδη. Ίσως ενα πάρτυ είναι αυτό που χρειάζομαι για να ξεχαστώ....

Τι έχουν σχεδιάσει στην Evellyn; και θα την βοηθήσει να χαλαρώσει επιτέλους;...
Όσο για το πάρτυ στο δάσος
θα έχει καλή εξέλιξη για τον Jack;... 🤔

Γεια σας :')
Μια βδομάδα αργότερα ανεβάζω λοιπόν.. Αλλά νωρίς😂
Εύχομαι να σας άρεσε, πείτε μου τι πιστεύετε ότι θα γίνει στα σχόλια!
Τα λεμε❤️
~S