E~ "πέτα το όπλο σου κάτω και τα χέρια ψηλά!". Φωνάζει και γελαω πλησιάζοντας τον. "καντο". Του λέω με αλαζονεία.
J~ "Καντο" μου λέει με αλαζονεία και χωρίς να το περιμενω πετάει το όπλο της και μου δίνει τα χέρια της ως ένδειξη ότι παραδίνεται. Χωρ...
Ανοίγω τα μάτια μου και το πρώτο πράγμα που βλέπω είναι τον Jack να με έχει στην αγκαλιά του. Μέσα σε λίγα λεπτά ανακαθομαι στο κρεβάτι και εικόνες από χθες βράδυ μου έρχονται σαν φλασια. Είμαι τόσο ηλίθια σκέφτομαι και την ώρα που πάω να φύγω με πιάνω απροετοιμαστη όταν το βλέμμα μου πέφτει επάνω του. Πως γίνεται κάποιος να δείχνει τόσο όμορφος ακόμα και όταν κοιμάται;!... Και αυτό το σώμα.. Αρχίζω να τον σκαναρω, ενώ ασυναίσθητα νιώθω μια σπαστική ενόχληση στο στομάχι μου. Τι σκατα τρέχει με εμένα;.
Hoppla! Dieses Bild entspricht nicht unseren inhaltlichen Richtlinien. Um mit dem Veröffentlichen fortfahren zu können, entferne es bitte oder lade ein anderes Bild hoch.
Σηκώνομαι χωρίς να τον ξυπνήσω και πηγαίνω στο μπάνιο μου που ήταν ακριβώς δίπλα. Αφού κάνω τα απαραίτητα αποφασίζω να κάνω ένα ντουζ. Αυτό ίσως με ηρεμήσει, λέω από μέσα μου αφού το μόνο που κάνω είναι να φλυαρώ με τον Jack στο μυαλό μου και το ποτό μου έχει φέρει ημικρανίες.. Μπαίνω τελικά κάτω από το καυτό νερό σταματώντας κάθε σκέψη. Κάθομαι αρκετα λεπτά νιώθοντας λες και έχουν περάσει ώρες μέχρι που το πλέον κρύο νερό κατρακυλάει πάνω μου και βγαίνω έξω. Σκουπιζομαι με την πετσέτα μου και φοράω τα εσώρουχα μου. Τα μάτια μου ανοίγουν διάπλατα όταν καταλαβαινω ότι ξέχασα τα καθαρά μου ρούχα πίσω στη ντουλάπα. Αδιαφορώ εάν με δει με εσώρουχα εκείνος, έξαλλου ήδη έχει γίνει παρόμοιο.. Η ανάμνηση με χτυπάει και χωρίς να το καταλάβω ένα γελακι μου φεύγει. Και μετά σχεδον τον φιλησες, συνεχίζει η φωνή μου και νευριαζω. Αρκετά Evellyn απλά βγες, τίποτα δεν θα γίνει. Μονολογώ και δίχως να κάνω τίποτα άλλο βγαίνω με τα εσώρουχα στο δωμάτιο, κατευθυνομενη προς τη ντουλάπα. Εξάλλου τι με νοιάζει αν αυτός -. Παω να πω και την ίδια ώρα τον πιάνω όρθιο να βάζει την μπλούζα του, χαλαρός. Ώσπου με παίρνει είδηση και ο ίδιος. "Evellyn-". με φωνάζει και με καρφώνει δεδομένου ότι είμαι μόνο με εσώρουχα.. Και πολύ αδιάκριτα μπορώ να πω. "καλημέρα Jack". Λέω και τρέχω προς τη ντουλάπα αποφεύγοντας να τον κοιτάξω. Καλύτερα να με περάσει αδιάφορη.
Jack's POV
Δεν θα την καταλάβω ποτέ αυτή την κοπέλα με την υποτιθέμενη αδιαφορία της. Ξέρω ήδη καλά ότι της ασκώ επιρροή που την κοίταξα έτσι. Μα άμα θέλει να το αποφεύγει γιατί ήρθε ημίγυμνη εξαρχής;. Καθώς γυρνάει τη πλάτη της προς το μέρος μου όσο είναι μπροστά από τη ντουλάπα, κοιτάζω το τατουάζ της. Και δεν είναι αυτό που μου τραβάει την προσοχή αλλά αυτά που βρίσκονται από κάτω... Ηταν γεμάτη σημάδια που από όσο μπορεί να καταλάβει κανείς, είναι από κακοποίηση. Ένας έντονος θυμός με διαπερνάει προς τους δικούς της που της το έκαναν αυτό, συνδέοντας τα γεγονότα που έχω μάθει. Κάποτε δεν με ένοιαζε μα όσο περνάει ο καιρός την βλέπω με άλλο μάτι.. Πράγμα καθόλου καλο αλλά έχω αρχίσει να πιστεύω ότι δεν με νοιάζει το σωστό πια, τουλάχιστον αυτό μου βγαινει γύρω της, ο παλιός Jack.. Και διαολε δεν άρεσε σε κανέναν αυτός. Αποφασίζω και την πλησιάζω και τοποθετώ απαλά το χέρι μου στη πλάτη της. Μπορώ να δω την ανατριχίλα που της προκαλώ και τινάζεται όταν την αγγίζω κάι δεν το περιμένει. Την ίδια ώρα η πόρτα ανοίγει και ο Daniel μπαίνει μέσα. Γαμωτο.. "Evellyn σήμερα είναι η πορεια-". Πάει να της ανακοινώσει και τον άγριοκοιταζω για λίγο. Αμέσως καταλαβαίνω πόσο λάθος φαίνεται ο τρόπος που στεκόμαστε στα μάτια του και καταλήγω να χαμογελάω. "δεν ήθελα να διακόψω συγνώμη -". Λέει εκείνος άβολα και χάνεται από το οπτικό μας πεδίο." λοιπόν τον άκουσες πρέπει να πηγαίνουμε". Λέει καθώς βάζει τα ρούχα της γρήγορα και πάει να φύγει. Την πιάνω από τον καρπό και τη τραβάω στο μέρος μου. "Jack τι θες; -" πάει να πει απορωντας με την κίνηση μου, καθώς διατηρεί την αδιάφορη μάσκα της. "δηλαδή θες να μου πεις ότι αυτά που έλεγες χθες ήταν μόνο λόγια από το ποτο;". Ρωτάω και εκείνη με κοιτάει σαν μην πίστευε να το ακούσει. Ούτε εγώ δεν το πιστεύω.. " ώρα να πηγαίνουμε". Απαντάει σχεδόν ψυθιριστα και χάνεται από το οπτικό μου πεδίο. Χτυπάω τη πόρτα πίσω της με τη γροθιά μου και ύστερα βάζω τα χέρια στο πρόσωπο μου. Θα μου γαμησει το μυαλό όλο αυτό. Καθώς ντυνομαι και εγώ για να τους ακολουθήσω το κινητό μου χτυπάει άλλη μια φορά. Τελικα το σηκώνω στον πατέρα μου αφού ξέρω πως δε θα πάψει να με καλεί. "Jack τι συμβαίνει; γιατί δεν μου το σηκώνεις;! Νόμιζα ότι έπαθες κάτι με αυτούς..". Ρωτάει και ρολαρω τα μάτια μου. Μόνο η έχθρα του τον νοιάζει πραγματικά και όχι εγώ. "όλα πάνε βάση σχεδίου". Λέω να τον καθησυχασω. "κρατησεμε ενήμερο αυτή τη φορά και μην χρονοτριβεις! ". Λέει τα τελευταία του λόγια ενοχλημένος και τερματίζει τη κλήση. Πεταω το κινητό μου στο κρεβάτι. Βαρέθηκα τις εντολές του και ότι και εάν είναι αυτό που αρχίζω να νιώθω με την Evellyn μου αλλάζει τη γνώμη, σκέφτομαι και ύστερα βγαίνω από το κτηριο να τους ακολουθήσω...
Ο Jack θα εγκαταλείψει το σχέδιο;... Η Evellyn θα αποφεύγει ότι γίνεται μεταξύ τους για πολύ;.. Και τι θα γίνει στην πορεία; 🥴...
Ξέρω ξέρω άργησα αλλά μερικές φορές δεν έχω έμπνευση ουφ.. 😑 Τα λέμε στο επόμενο ❤️ ~S
