Απαγορευμένη Αγάπη-

23~

Κεφάλαιο 23ο~

Jack's POV

"Evellyn.. Τι κάνεις στο δωμάτιο -". Παω να πω και μόλις βλέπω σε τι κατάσταση είναι, σταματάω και την πλησιάζω. Κάθομαι δίπλα της και μόλις με παίρνει είδηση πάει να σηκωθεί από το κρεβάτι. "μείνε μακρυά μου". Λέει χωρίς να βγάζει κανένα νόημα και δείχνει να έκλαιγε. Τι διάολο έγινε όσο έλειπα, σκέφτομαι και τι την έκανε να πιει;.
"γιατί να μεινω-". Παω να ξανά μιλήσω και με σπρώχνει, κάνοντας σαν μικρό παιδί που καταρρέει. "όλοι.. Όλοι με αφήνουν είμαι ..ένα γαμημενο λάθος και ο Bryan τα έκανα.. Χειροτερα..". Λέει με σπασμούς και αυτόματα της κρατάω το χέρι και γυρνάω το πρόσωπο της ώστε να με κοιτάει. Δεν την έχω ξανά δει ευάλωτη και ένα αρνητικό αίσθημα που δεν ξέρω γιατί, με περιβάλλει." τι συμβαίνει; ". Την ρωτάω ήρεμα και την κοιτάω στα μάτια. Ξέρω ότι δεν έχει ιδέα τι λέει αλλά ίσως βοηθήσει να ηρεμήσει έστω. Και γιατί την βοηθάω είπαμε; υπενθυμίζω πάλι μπερδεμενος, στον εαυτό μου.
"ΌΧΙ ΌΧΙ ΔΕΝ ΘΈΛΩ ΤΗ ΒΟΉΘΕΙΑ ΣΟΥ". Απαντάει ταραγμένη με ένταση και είναι έτοιμη να συνεχίσει."εσυ φταις! Ήρθες εσύ και εγώ κλαίω, πότε δεν δείχνω τι νιώθω δεν ζω πάλι τα παιδικά μου χρόνια! ΚΑΙ ΓΙΑΤΊ ΣΕ ΣΚΈΦΤΟΜΑΙ ΓΑΜΩΤΟ;".
Ξεσπάει αναφέροντας όλα αυτά που νιώθει μαζί χωρίς καμία ροή, αλλά εγώ κολλάω στο τελευταίο που είπε..
"με σκέφτεσαι;". Ρωτάω στον ίδιο ήρεμο τόνο, άναυδος με αυτή τη δήλωση. Υποθετω το ποτό μιλάει.
" τα σκατωσα μαζί του! Αν δεν υπήρχες εσύ ίσως να μουν μαζί του και-". Ξανα αναφέρει εμένα και επικεντρωνομαι εκεί αντί για τον άλλον τον μαλακα. Δεν καταφέρνει να ολοκληρώσει γιατί τα μάτια της βαραίνουν και καταλήγει να πέσει ξερή επάνω μου. Ήταν αναμενόμενο τόσο που φαίνεται ότι είχε πιει. Την σηκώνω αγκαλιά για να την βάλω να ξαπλώσει πίσω στο κρεβάτι μου.

Μόλις την ακουμπάω τη βάζω όπως είναι κάτω από τα παπλώματα, χρειάζεται να ηρεμήσει. Μένω να την επεξεργαζομαι για λίγο όσο κοιμάται. Φαινόταν επιτέλους η ηρεμία στο πρόσωπο της και αυτό τη φώτιζε ακόμα και κοιμησμενη.
Τι μου έχεις κάνει Evellyn;.. Λέω από μέσα μου όσο την κοιτάω νιώθοντας ακόμα περίεργα που την είδα έτσι. Ειδικά μετά από τα λόγια της..
Παίρνω ένα μαξιλάρι και ένα σεντόνι και ξαπλώνω στο πάτωμα, αφού βγάλω τη μπλούζα μου. Ξέρω ότι θα αντιδράσει τελείως διαφορετικά νηφάλια, οπότε καλύτερα να μη κοιμηθώ στο ίδιο κρεβάτι μαζί της. Μέσα σε λίγα λεπτά με παίρνει ο ύπνος.

[...]

*μέσα στη νύχτα*

Evellyn's POV

Ανοίγω τα μάτια μου και βρίσκομαι στο παλιό μου σπίτι, στεκωμενη μπροστά από έναν καθρέπτη. Το είδωλο μου ήταν ακόμα παιδί.. Ένα παιδί με μόνιμη έκφραση τον πόνο. Ξαφνικά φωνές ακούγονται στο σαλόνι και πηγαίνω εκεί ξέροντας τι με περιμένει. Ο πατέρας μου κακοποιει την μάνα μου και κλαίω με λυγμούς. "ΣΤΑΜΆΤΑ.. ΣΤΑΜΆΤΑ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΏ". Φωνάζω και πέφτω στα γόνατα παραδωμενη. Κλείνω τα μάτια μου σε αυτή τη φριχτή εικόνα και μετά πλησιάζει εμένα για να με χτυπήσει αφού αντιμιλησα...

"Evellyn;! Evellyn;! Ξύπνα!". Ακούγεται μια φωνή στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου και εκείνο το φριχτό θέαμα χάνεται όταν ανοίγω τα μάτια μου.. Έβλεπα εφιάλτη καταλαβαινω αμέσως και ένας Jack αγχωμένος με παρατηρεί και μου κρατάει το χέρι. "όλα καλά, ήταν απλώς ένα κακο όνειρο ". Λέει στη προσπάθεια να με ηρεμήσει. Είμαι υδρωμενη και ακόμα σε σύγχυση. Οι σκηνές από το εφιάλτη μου δεν ήταν απλά ένα κακό όνειρο, αλλά μέρος της παλιάς μου ρουτίνας. Προσπαθώ να ηρεμήσω και κοιτώντας γυρω καταλαβαίνω ότι είμαι στο δωμάτιο του μα δεν αντιδράω καν. Δεν θα ήθελα να είμαι μόνη αυτή τη στιγμή..
Το κεφάλι μου με πεθαίνει και έχω ακόμα ζαλάδες, υποθέτω το ποτό απλά τα σκατωσε περισσότερο. "είσαι καλά;.. Φώναξες στον ύπνο σου". Με ρωτάει και ανοίγει ένα μικρό φως. "μείνε μαζί μου..". Λέω αδύναμα χωρίς να το πιστεύω ουτε η ίδια και τον τραβάω απαλά από το χέρι να ξαπλώσει δίπλα μου. Χωρίς να φέρει αντίρρηση ξαπλώνει μαζί μου.

Jack's POV

Ξαπλώνω μαζί της για να την ηρεμήσω.. Ακόμα δεν μπορώ να συνηθίσω την Evellyn σε αδύναμη της στιγμή, αλλά είδα κάτι μόνο απο τα μάτια της. Και αυτό είναι αληθινός πόνος. Ο δυναμισμός της είναι απλά μια άμυνα προς τους γύρω της.. Όταν στη πραγματικότητα είναι απλά μια πληγωμένη κοπέλα που περνάει δύσκολα από παιδί. Χωρίς να το σκεφτώ πολύ την τραβάω στην αγκαλιά μου βάζοντας τα χέρια μου γύρω της και κλείνω το φως.
"σε ευχαριστώ..". Λέει ψυθιριστα και ξανά κοιμάται στην αγκαλιά μου, όπου κάνω το ίδιο με τη σειρά μου...

Νομίζω αισθήματα αρχίζουν να έρχονται στη φόρα 😌.. Τι μπορεί να γίνει μετά από αυτό;.. Η Evellyn θα τον δει με άλλο μάτι;..

Και σήμερα λοιπόν :'), εύχομαι να σας άρεσε τα λέμε στο επόμενο ❤️ (λογικά Δευτέρα).
~S