E~ "πέτα το όπλο σου κάτω και τα χέρια ψηλά!". Φωνάζει και γελαω πλησιάζοντας τον. "καντο". Του λέω με αλαζονεία.
J~ "Καντο" μου λέει με αλαζονεία και χωρίς να το περιμενω πετάει το όπλο της και μου δίνει τα χέρια της ως ένδειξη ότι παραδίνεται. Χωρ...
Αμέσως πάω να φύγω μα εκείνος που με παρακολουθούσε μπαίνει μπροστά μου εμποδίζοντας τον δρόμο μου. Σταματαει την μηχανή απότομα και ύστερα βγάζει το κράνος του αποκαλύπτωντας το πρόσωπο του.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
τα χαρακτηριστικά του με κάνουν να χάσω τα λόγια μου για λίγο. Φαινόταν απίστευτα καυτός... Δεν είχα ξανα αντικρίσει αγορι κατά αυτό τον τρόπο άλλωστε. Πάντα στο σπίτι μεγάλωνα. Μολις έρχομαι στην πραγματικότητα πάω να περπατήσω μα μου τραβάει το χέρι. "για που το έβαλες;". Λεει με ένταση και απροσδόκητα μου χαρίζει ένα χαμόγελο. "τι.. Τι θέλετε από εμένα;". Λεω με δυσκολία αφού καθολη την διάρκεια δεν είχα σταματήσει να κλαίω. "ανέβα στην μηχανή μου". Λεει και την ίδια ώρα οι υπόλοιποι μαζεύονται γύρω μου. "γιατί να το κάνω αυτό.. Ποιοι είστε;". Ρωτάω πιο σοβαρή. Όλοι ανταλλάζουν ματιές όλο νόημα." είμαι ο Bryan". Λεει εκείνο το αγορι και το ίδιο κάνουν και οι άλλοι. "δεν έχουμε χρόνο για αυτό, με τέτοιο καιρό. Ανέβα". Επιμένει και τελικά έτσι κάνω. Μου βάζουν ένα κράνος και με δισταγμό τον κρατάω. Αμέσως ξεκινάει.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Χωρίς να το καταλαβαίνω έχω σταματήσει να κλαίω και αφηνομαι σε αυτό το αίσθημα που μου προσφέρει η μηχανή.. Ένιωθα λες και ειχα γεννηθεί για να είναι σε αυτή την θέση, για κάποιον ανεξήγητο λόγο. Έκλεισα τα μάτια μου και άφησα τα χέρια μου ελεύθερα πίσω, με τα κύματα του αέρα.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ένιωθα πραγματικά ελεύθερη από όλα τα δεσμά του πόνου που με ακολουθούσαν έως τώρα.. Ισως γίνομαι αφελής αλλά αυτά τα άτομα φαίνονται πράγματικα καλά και μου εμπνέουν εμπιστοσύνη πια.. Ο Bryan με παίρνει είδηση από τον καθρέπτη της μηχανής και κρίνοντας από τα μάτια του μου χαμογελαει άλλη μια φορά.
[...]
Φτάνουμε σε ένα απομωνομενο μέρος αρκετά μακρυά. Θα έλεγα πως δεν έχω ξανα έρθει εδώ ποτέ μου. Ένα κτήριο που κρίνοντας από έξω φαινόταν εγκαταλελειμενο ξεπροβάλει.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Παρόλα αυτά τα έντονα φώτα που υπήρχαν και τα γκράφιτι το έκαναν να δείχνει διαφορετικό.. Με την καλή έννοια. Κατεβαίνω από την μηχανή και το ίδιο κάνουν και όλοι τους. "γιατί με φέρατε εδώ;". Αποφασίζω και ρωτάω. Έχουν δημιουργήθει πολλά ερωτήματα μέσα μου μια τέτοια στιγμή. "Evellyn, καλώς ήρθες στην συμμορία μας". Λεει ο Bryan και κοιτάω απορημένη.. Τι δουλειά έχω εγώ μαζί τους;. "Daniel, γιατί δεν της λες εσύ τι τρέχει όσο εγώ ετοιμάζω τα άλλα". Απευθύνεται σε ένα άλλο αγορι και τους κοιτάω καθώς ακόμα δεν καταλαβαίνω τι εννοούν. Όλοι τους πηγαίνουν μέσα και εγώ μένω έξω με εκείνον τον Daniel. "αρχικά πως με ξέρετε -". Πάω να πω και με διακόπτει." σε αυτό υπάρχει μια απάντηση.. Είσαι σαν εμάς. ". Απαντάει χωρίς σαφήνεια και περιμένω να συνεχίσει ενώ περπατάμε προς το εσωτερικό εκείνου του μέρους....
Ώστε συμμορία ήταν τελικά.. Τι πρόκειται να ακολουθήσει στη νέα ζωή της Evellyn; και τι θα μάθει από τον Daniel για εκείνους;...
