I'm Inlove With My Maid's Daughter | Gentle Girls #1

Chapter 25

-

"I told you to stop helping the janitress, Ysha." mahinang saway ni Lola sa akin pero alam kong galit sya.

I pouted.

"I am used to help them, Lola."

"You even wore their uniforms."

"I wore it so that my dress won't get dirty."

"For Pete's sake, you are not a janitress."

She keeps scolding me for helping the janitress, kahit paakyat na ako sa kwarto para makapagpahinga ay pinapagalitan nya parin ako. Binuksan ko ang pinto at huminto na rin don 'tsaka hinarap si Lola.

"Calm down. It doesn't matter to me. Sanay ako sa gawaing katulad non at wala akong ginagawa sa opisina dahil natapos ko na lahat kahapon, so I volunteered to help them."

"It matters—"

"Good night, Lola." putol ko sa kanya at hinalikan sya sa pisnge saka sinirado ang pinto.

Alam kong hindi talaga sya titigil. Ilang beses na nya akong nahuli na tumutulong sa janitress pagkarating sa bahay ay pinapagilat nya ako. Minsan ay nagtatago ako pagnakita ko syang dadaan. I can't just help it, every time I saw them parang nakikita ko din ang sarili ko sa kanila.

Naligo at nagbihis agad ako, bago naupo sa kama. I opened my laptop to check some details about the opening of my pastry. Gusto ko kasing magkanegosyo ng pastry shop kaya nag-sikap akong mabuti para makapagpatayo non.

"How was the exterior and interior?" I asked my secretary.

"So far it's beautiful. Maganda lahat ang design and also may mga delivery na dumating kanina. Inaayos na din kung saan ito ilalagay."

Hindi naman masyadong nagtagal ang usapan namin. I can feel that my pastry shop will be on place. Magaling din naman ang nga chef, bakers at staff ko, they are all responsible kaya hindi masyado masakit sa ulo.

I was about to sleep when my phone suddenly rang.

"Krisha?"

"Alam kong nahuli ka na naman ng lola mo na naglilinis nu?" natatawang sabi nya sa akin.

I sighed.

"Oo, hindi ako nakapagtago agad, nakatalikod kasi ako sa dadaanan nya and then she suddenly grabbed my wrist, ayan tuloy ay nabitawan ko ang mop. Paano mo nalaman?" I said, chuckling.

"She called me."

"Silly." napailing-iling nalang ako.

"You are so unbelievable. Kahit nong nasa abroad ka ay tumutulong ka sa ginagawa nila."

"I can't help it." I shrugged.

"So how are you?"

"I'm fine here. Ikaw?"

"Totally fine. Kahit medyo masakit sa ulo ang fiancee ko."

Ang dalawang kaibigan ko ay nagkatuloyan nga. Palagi ko silang kasama at nakita ko kung paano sya ligawan ni Steven, paano nya sinagot, paano sya nag propose. Lahat lahat nakita ko. I am happy for the both of them.

They stayed on Germany. Hindi ko alam kung kailan sila babalik dito sa pilipinas but they told me na dito sila sa pilipinas magpapakasal dahil walang divorce. They really love each other kahit na ay nagpipikonan silang dalawa.

"Mahal mo naman."

"Yeah right. It's been five years. Wala ka paring boyfriend?"

"Wala pa sa plano ko."