Childhood Friends | hyunin

1 | let's take a shower together

gece yarısı hyunjin hyung'un beni aramasıyla uykumdan uyanmış, hazırlanıp evin yakınlarındaki futbol sahasına yürüyordum. Genelde hep bunu yapardık, canı sıkkın olduğunda veya sarhoş olduğunda buluşmak için bile orayı tercih ediyorduk. Hyunjin benim çocukluk arkadaşımdı her zaman beraberdik, her şeyi beraber yapardık.

futbol sahasının önüne geldiğimde demirli kapıyı hafifçe açtım, hava soğuk sayılırdı esiyordu. Hyunjin boş kaleye ayağıyla top atıyordu, yorulmuş olduğu belliydi."hyung!"bana döndüğünde ona el salladım, derin bir nefes verip yanıma doğru yaklaştı, "nerede kaldın?"

"üzgünüm evdekiler uyuyordu ses çıkarmadan gelmeye çalışmak biraz zordu."

"dizlerine kadar şort giymişsin hava ne kadar esiyor görmüyor musun?"

"hyung aceleyle beni çağırmasaydın ne giyeceğimi belki düşünürdüm, ne bu telaşın?"

"yok bir şey, turnuvalar yaklaşıyor biliyorsun stresliyim sadece."
ona gülümsedim, "fazla dert ediyorsun ben eminim maçın yıldızı sen olacaksın."

bana güldü, "her şeye iyimser yaklaşmaktan asla sıkılmayacaksın değil mi?" dudaklarımı birbirine bastırdım, "bazılarımızın iyimser olması gerekiyor."tekrar güldü, gülüşü çok güzeldi. "sen..biraz içmiş olabilir misin?" etrafa bakındı, "belki, birazdan fazla kim bilir?"

"stresini içerek atamazsın ayrıca terlemişsin hava esiyor üşütme riskin çok fazla turnuvalara kadar hasta olmaman gerekiyor." elini saçlarıma götürdü, "benim küçük tilkim beni mi düşünürmüş?" gözlerimi devirdim, "şımarma hemen hadi bize gidelim eve yürüme."

kafasını salladı ve hırkasını giyip çantasını sırtına taktı, bana elini uzattı. "elimi tut yürüyebileceğimi sanmıyorum desteğine ihtiyacım var." hiç düşünmeden elini tuttum ve onu sürükleyerek sahadan çıkardım. Konuşmadan sessiz yolda yürüyorduk.

sessizliği o bozmuştu, "özür dilerim." kaşlarımı çattım, "neden özür diliyorsun? bir şey mi yaptın ki?"

"hayır...sadece içimden geldi." güldüm, "bu turnuvadan sonra okul iznini kullandığında seni gerçekten tatile göndereceğim hyung." hafifçe güldü, düşünceliydi neden böyle olduğunu bilmiyordum ama yakında anlaşılırdı.

yakında demiştim...bu kadar
yakın beklemiyordum.

evin önüne geldiğimizde kimseyi uyandırmadan sessizce içeri girip odama çıkmıştık, odanın kapısını kapattığımda hyunjin kendini çoktan yatağıma bırakmıştı. "hyung hemen kalk o yataktan önce duşa gireceksin." gözleri kapalı konuşuyordu, "sadece uyusak?"

"hayır terlisin ve acilen bir duşa ihtiyacın var ayrıca alkol almışsın kendine gelmen gerek." yatakta doğruldu, "benimle duşa gireceksen neden olmasın." yutkundum, tamam bunu deme potansiyeli onda vardı ama böyle aniden demesini beklemiyordum.

"hyung o çocukluğumuzda olan bir şeydi şimdi kocaman adamlarız kendi kendine duş alamıyor musun?" hafifçe güldü yine ve yine, "hadi ama jeongin, koca adamlarız ha? 17 yaşındasın ben ise 18."

"sonuç olarak kocaman adamlar olduğumuz gerçeğini değiştiremezsin." ayağa kalktı, "en son seninle 13 yaşında duşa girmiştim ve seni yine ben yıkıyordum şimdi bana bir iyilik yap hiç halim yok lütfen."

birkaç saniye yüzüne baktım, yalvarıcı bakışlarını görebiliyordum...derin bir nefes verdim "tamam ama iç çamaşaırımı çıkarmam." hafif bir kahkaha attı, "tamam, tamam bekliyorum." odadan çıkmış banyoya doğru ilerlemişti, onun ve benim için birkaç kıyafet alıp banyoya doğru ilerledim. Ben geldiğimde çoktan duş kabinine girmiş arkası bana dönük suyu ayarlıyordu.