önceliklee biraz kısa bir bölüm oldu fakat jeongin'in bir dertleşmeye ihtiyacı olduğunu düşündüm daha doğrusu akıl alacağı birine o yüzden böyle bir bölüm yazabildim
aslında bölüm sonu ve gidişat başkaydı fakat değiştirme kararı aldım sanırım böylesi daha iyi olucak demek istediğim ileriki bölümleri bir süre jeongin'in ağzından okuyacağız ve biraz zaman atlaması olabilir. iyi okumalarr
□□□
"sonunda seni bulabildim." jeongin sahilde tek başına oturmuş, yanında bir ateş yakmış denizi seyrederken momo onun yalnızlığını gidermek için yanına gelmişti, "anlat bakalım, noldu?"
"hyunjin...benden vazgeçti."
momo kaşlarını kaldırdı, "oh,bunu beklemiyordum." jeongin bir şey diyemedi ay ışığının aydınlattığı denizi izlemeye devam etti. Momo jeongin'in yanına oturdu, "akşam yemeğine gelemediğim için üzgünüm...bir olay mı oldu?"
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"yan yana oturuyorduk, başta bir şey yapmadı. Tabii, bu duruma şaşırmadım değil ama sonra masanın altından beni ellemeyi ihmal etmedi.." jeongin hafifçe sırıttı ve sözlerine devam etti, "sonra bahaneyle yukarı banyoya kaçtım işte, çok geçmeden peşimden geldi. Bana sarıldı, öptü...ne kadar özlediğinden ve sevdiğinden bahsetti."
"peki sonra?"
"şans istedi, cevap bekledi ama ben ona bir cevap bile veremedim. Umut dolu bakıyordu gözleri ama tek bir şey bile söylemeye cesaret edemedim sonra bana 'ben cevabımı aldım, söz veriyorum seni daha fazla rahatsız etmeyeceğim' dedi ve gitti" jeongin derin bir nefes verdi.
"peki sen ona şans vermek istiyor musun?" jeongin momo'nun yönelttiği soruyla yutkundu, "korkuyorum momo, bilmiyorum belki bencillik ediyorum fakat benim için kolay değil."
"anlıyorum jeongin, sonuçta güven problemi yaşıyorsun ve hiç beklemediğin kişiler tarafından bunu yaşadın, kolay değil fakat her ne kadar sinir olsam da hyunjin'in gözünden de bakman gerekiyor.."
"onunla nasıl empati yapabilirim ki? benden hemen vazgeçti. Geleli kaç gün oldu şurada?"
momo jeongin'in sırtını sıvazladı, "jeongin sen daha ne istediğine karar veremiyorsun, sen karar veremezken hyunjin ne yapabilir ki?" jeongin dudaklarını ısırdı, momo biraz duraksayıp sözlerine devam etti, "onu istemediğini yüzüne söylüyorsun ama o seni bırakınca burda sızlanıyorsun, bu mantıklı bir hareket değil."
jeongin elini saçlarından geçirdi, "biliyorum, biliyorum."
"önce jeongin, onu sevip sevmediğine karar ver daha sonra ise şans verip veremeyeceğine...evet yaptığı berbat bir şey ve bunun savunulacak tek bir tarafı yok ama her insanın hata yapabileceğini de görmezden gelmemek gerekiyor."
