Childhood Friends | hyunin

26 | get out of here before he wakes up

idol'e yb attım okumayan varsa
hemen koşsun🏃🏻‍♀️🏃🏻‍♀️🏃🏻‍♀️🏃🏻‍♀️🏃🏻‍♀️

□□□

hissedebildiğim tek şey birinin elimi sımsıkı tutuşu ve diğer eliyle saçlarımı okşamasıydı. Gözlerimi açamayacak kadar yorgundum, kendim de bile değildim ve etrafımda ne dönüyor anlamıyordum. Gözlerimi hafif araladığımda etraf bulanıktı sadece beyaz bir tavanı ayırt edebiliyordum. Büyük ihtimal hastanedeydim beni kim bulduysa buraya getirmişti.

dudaklarımı aralayıp konuşmayı denedim ama kendim de değildim ve ne diyebildiğimi anlamıyordum, "h-hyu..." konuşmama devam edememiştim. Dudaklarım gözlerimle birlikte tekrar kapandı. Saçlarımdaki el yanağıma inmişti, "burdayım." ses o kadar tanıdıktıki duyduğum an içim rahatlamış gibiydim.

daha sonra bir kızın sesini işittim, "o kendine gelmeden burdan gitsen iyi olur." sonrasını ise hatırlamıyordum. Tekrardan kendimi karanlığa ve sessizliğe hapsetmiştim.

ikinci defa uyandığımda ise bu sefer gözlerimi açabilmiştim. Kendim de gibiydim fakat sadece canım acıyordu. Etrafıma bakındığımda kimse yoktu sonradan içeri yeji girmişti, "oh, jeongin sonunda uyandın!" sevinçle yanıma gelmiş yüzümü kontrol etmişti, "iyisin değil mi? hy- yani biz senin için çok endişelendik."

yutkundum ve biraz doğrulmaya çalıştım, koluma girerek bana yardımcı olmuştu. "teşekkür ederim yeji iyiyim sadece biraz canım yanıyor." bana burukça gülümsedi. "yüzün biraz kötü durumda ve kaburgaların falan zarar görmüş o yüzden baya unutmak zorunda kaldılar seni."

"ne zamandır uyuyorum?" merakla sormuştum gerçekten yediğim dayak dışında doğru dürüst bir şey hatırlayamıyordum. " 7-8 saat oldu. Saat şu an gece 4 diyebilirim."

kaşlarım çatılmıştı, "anlıyorum...beni buraya kim getirdi biliyor musun? en son bi adamı hissettim fakat hatırlamıyorum ayrıca önce uyandığımda biri vardı yanımda konuşmalar oldu...sen biliyor musun?" demiştim merakla. Yeji önce yutkundu, "şey seni yoldan geçen tesadüfen biri bulmuş şans eseri momo'yu aradılar ben de öğrenince geldim, önceki konuşma olayını bilmiyorum. Odanda kimse yoktu sanırım iğnelerden dolayı hayal gördün."

açıklamasını biraz doğru bulmuştum zaten fazla üstelemeyi de tercih etmedim. "momo burda mı?"

kafasını onaylarcasına salladı, "evet çıkış işlemlerini hallediyor sadece senin uyanmanı beklemiştik. Jisoo noonaya veya diğerlerine haber vermeyeceğiz ama bu karavanda seninle ilgilenmeyeceğimiz anlamına gelmiyor."

hafifçe gülümsedim, diğerlerine haber vermemeleri iyiydi özellikle de jisoo'ya çünkü gerçekten beni mahvedebilirdi. Biraz bekledikten sonra içeri momo girmiş beni biraz azarlamıştı hatta baya fazla yaralı olmasam beni bir güzel pataklayacağı kesindi.

şimdi ise ikisi koluma girmiş hastaneden çıkmam konusunda yardımcı oluyorlardı. Hastanenin önünde siyah bir araba vardı, bir açıklama yapmadan bu arabaya binmiştik. ön koltukta yeji, yanımda ise momo oturuyordu ben ikisinin arasındaydım.

arabayı süren kişiyi ise tanımıyordum daha doğrusu yüzü gözükmüyordu. Siyah maskesi ve siyah şapkası onun yüzünü görmemi engellemişti. Başı hafifçe eğik sadece arabayı kullanmaya başlamıştı.

sağımda duran momoya eğilip sessizce, "bu kim ve neden bu arabadayız?" demiştim. momo bir iki saniye beklemiş daha sonra ise, "yejinin bir tanıdığı. Hasta olduğu için yüzünü göstermiyor endişelenme rahatına bak." diyerek bana bir açıklama yapmıştı. Fazla üstelemedim çünkü daha fazla ısrar edecek halim yoktu.