Labyrinth Lies (ACCUSE SERIES #1)

Chapter 15

Roses

I run towards to my friends. Tumayo lahat sila at kitang kita ang pag aalala sa mukha nila. Ngumiti ako.

"Anong nangyari? Namumula ang mata mo," aligagang  sabi ni Mara. Mabilis akong niyakap ni Sabrina. I hug her tight. I remained silent. I just want to go home and sleep. Feeling ko sobrang pagod ako. Yung puso ko,pagod.

"Hey... magkwento ka," mahinang sabi ni Sab. Umiling lang ako. Kumalas ako sa oag kakayakap niya at ngumiti.

"May tinanong lang sa 'kin, si Ma'am Leonara."

"Sinaktan ka rin ba niya?" tanong ni Kris. I shook my head. Sabay sabay silang bumuga na parang may tinik na tanggal sa lalanunan.

"Kayo, ang ayos lang ba?"

"Nag aalala lang kami sayo. Bakit kasi naging close kayo si Boss kaya pati ikaw nadadamay kahit wala ka naman alam," naiinis na sabi ni Kris. Bumuntong hininga ako.

"Hayaan na. Tara na at umuwi na tayo," sabi ni Mara. Kumunot ang noo ko. Umuwi?

"Half day lang daw tayo ngayon sabi nung scretary ni Ma'am Leonara," sabi niya.

Lumabas kami ng sabay sabay. Nakakapit ako sa braso ni Sab hanggang sa parking. Sumakay na ako sa sasakyan ko at dumeretso sa bahay.
Pag pasok ko sa bahay sumalubong sa 'kin si Papa.

"Oh, anak. Maaga ka yata ngayon?" Lumapit ako at nag mano.

"Half day po kami."

Nag paalam ako na aakyat na ako sa kwarto ko. Nilock ko ang pinto at humilata sa kama ko. Tinitigan ko ang kisame. Pumikit ako ng mariin at hinawakan ang dibdib ko.

Tama si Kris. Kung hindi lang sana ako naging malapit kay Zander, hindi sana ako mapapatawag kanina. Dumilat ako at tumitig muli sa kisame. Kilala niya ako, means alam niyang malapit kami sa isa't isa ni Zander. Ang isang boss ay hindi maaaksaya ng panahon na kilalanin ang isang empleyadong gaya ko.

Kinabukasan, Pumasok ako ng maaga. Nadatnan kong nag kakape si Mara sa mesa niya. Kinawayan niya ako at nginitian. Ngumiti lang ako at lumapit sa mesa ko. Kumunot ang noo ko ng makakita ng isang bouquet of red roses dito. Nakapatong ito sa keyboard at may coffee rin sa kanan nito.

Tumingin ako kay Mara na ngayon ay nakatulala din habang nakatingin sa mesa ko.

"Sino nag lagay niyan?" tanong ko. Umiling lang siya. Kinuha ko ang bulaklak at kinuha ang isang card. Pinababa ko ang roses sa mesa ko.

I'm sorry. Please, let me explain, honey. Let's talk please.

-Z

Z? Zander? Bumuga ako. Akala ko ba naiintindihan na niya?

"Kanino daw galing?" tanong ni Mara.
Nag taas baba ang kilay nito at nginunguso ang hawak kong card.

Umiling ako at binalik ang card sa loob ng roses.

"Walang nakalagay. Initials lang pero 'diko naman kilala," sabi ko nalang. Tumango ito.

"Nalagay sa wrong table," natatawa niyang sabi.

"Di bale na. Sayo nalang yan gurl ,para kunwari may pumuporma na sayo."

Hilaw akong tumawa. Umupo na siya sa mesa niya. Kinuha ko ang kape at nag lakad patungong elevator.

Bumukas ito at pinindot ko ang 15th floor. Kung hindi ko ito ibabalik, hindi siya titigil sa kalokohan niyang 'to. Tumunong ang elevator at agad na bumukas. Mabilis akong nag lakad papasok sa office niya. Nakita kong seryoso itong binabasa ang papel na hawak niya.

Pagbagsak kong nilagay sa harap niya ang roses at ang coffee. Binaba niya ang papel at ingat ang tingin sa 'kin.

"Akala ko ba titigilan mona ako?" mariin kong tanong.

Bumuntong hininga siya at tumayo.

"Let me hear first please," malambing niyang sabi.

Iniwas ko ng ang siko ko ng akmang hahawakan niya ito.

"Wala ka dapat ipaliwang. Empleyado mo lang ako at.." Lumunok ako.

"Boss kita kaya wala akong karapatan malaman ang pribadong buhay mo." Pumikit siya ng mariin ang umigting ang panga.

"The daughter of Mrs. Leonara is not girlfriend." Umawang labi ko.

Oh gosh, enough of your lies.

"Enough. Kung gusto mo mang babae go a head but please lang 'wag ako."

Nanginginig ako. Kailan man hindi ko pinangarap ang maging kalaguyo ng may nobya na.

Umiling iling siya.

"She's not my girlfriend, Lorie. I swear. Palabas lang ang lahat ng 'yun," natataran niyang sabi.

"Yung pera, naibalik ko na sa account mo. Ibinawas kona ang araw na ginawa ko ang mga utos mo. Siguro naman sapat na 'yun?" Kita kong lumunok siya.

"Hinding hindi kana pwedeng umapak pa sa bahay ko maliwanag?" mabilis akong tumalikod at lumabas.

Mabilis akong nag lakad sa elevator. Nang magbukas ito ay kaagad kong pinindot ang floor kung saan ako nag tatrabaho. Bago pa magsara ang elevator nakita ko siyang lumabas ng office niya tumingin sa paligid.

Mabilis akong umupo sa mesa ko at humarap sa monitor. Ayokong matulad sa nanay ko. Ayoko.

Mabilis akong yumakap sa binti ni Mama.

"Ma, 'wag kana pong umalis," pag mamakaawa ko.

Inis niya kong tinapunan ng tingin at pilit niyang tininggal ang pag kakapit ko sa binti niya.

"Dito na lang kayo sa tatay mo. Papadalahan ko naman kayo ng pera eh," inis niyang sabi. Lumakas ang pag iyak ng mga kapatid ko.

"Pero Ma... Asawa mo si Papa kaya bakit ka sasama sakaniya?!" Napaupo ako ng sampalin ako ni Mama. Dinuro niya ako.

"Bakit ba ang dami mong tanong?!"  Inuyukom ko ang kamay ko at tumayo.

"Mama may asawa na 'yan!"

Tumawa lang siya. Binigay niya sa driver ang mga maleta niya na laman ay puro gamit niya. Lumapit siya sa 'kin at mahigpit na hinawakan ang panga ko.

"Ikaw na bata ka. Marami kapang hindi alam sa mundo. Ano ngayon kung may asawa siya ang mahalaga mayaman at matutostusan niya ang lahat ng gusto ko. Mabuti nga pati kayo eh!" Halos matumba ako ng pabalang niyang binatawan ang panga ko.

Tinawag siya ng kalaguyo niya. Nakangiti siyang lumapit sakaniya at hinalikan ang pisngi. Nakangiti siyang kumaway sa 'min bago tuluyang sumakay sa kotse nung lalaki. Sinubukan ko silang habulin pero wala akong nagawa. Mas naawa ako kay papa ng humahangos siyang umuwi at hinanap si Mama.

Mula nang araw na 'yun palaging matamlay si Papa. Umiinom siya ng konti bago matulog at naririnig ko ang hagulgol niya sa kwarto nila.

Nabalik ako sa realidad ng may narinig akong tumawag sa 'kin.

"Lorie!" sigaw ni Mara.

Kinakawayan pa nito ang mukha ko.

"M-May sinasabi ka?"

"Ang sabi ko saan ka galing?" tanong niya.

"Ah, sa baba lang tinapon yung mga gamit. Kalat lang kasi sa mesa ko."

"Sayang 'yun," pang hihinayang niya. Hilaw akong tumawa.

"Kaya mo naman bumili nun eh, sige na bumalik kana sa trabaho mo."

Mabilis siyang bumalik sa upuan niya. Napa iling ako at bugtong hinga.