Labyrinth Lies (ACCUSE SERIES #1)

Chapter 18

Chapter 18: Still want you

"Ms. Lorie, pinapatawag po kayo ni Mr. Reil." Tumayo ako at sumunod sakaniya papuntang elevator.

Nang bumukas ang elevator ay dumretso kami sa harap ng pinto ng office ni Zander. Kumatok siya ng tatlong bese at binuksan ang pinto.

"Kayo na lang po ang pumasok. Hinihintay na po kayo ni Sir." Tumango ako at naglakad na papasok.

Nakita ko siyang nakatayo at nakatanaw sa glass wall ng office niya habang may hawak itong baso ng alak. Mula rito ay makikita mo ang malaking bahagi ng kinatatayuan ng kumpanyang 'to. Tumingin siya sa akin at ngumiti. Pinababa niya sa mesa niya ang baso at agad na pumunta sa harapan ko.

"C-Can I explain now my side, Lorie?" tanong niya. Dahan dahan akong tumango. Para siyang nabuhayan at aligagang iginaya ako sa sofa.

Umupo ako sa kaliwang sofa,siya naman ay nakaupo sa kaharap kong sofa.

"Mrs. Leonara's daughther is not my girlfriend," panimula niya. Hindi ako nag salita at pinakinggan lang siya. "K-Kailangan lang na palabasin yun dahil they need our help."

"Her daughter was kidnapped by someone two years ago. Her daughter suffer from trauma. They need protection para hindi na maulit pa and the only way that we can protect them is palabasin na kami," paliwanag niya. He held my hand.

"Believe me..." Tinanggal ko ang kamay ko.

"I trust you." Tanging sabi ko

Lumiwanag ang mukha nito at ngumiti ng malaki. Tumayo ito at nag mamadaling bumalik sa mesa niya at kinuha ang dalawang lunchbox na may tatlong patong. Nakangiti siyang nilapag iyon sa harap ko at isa isa inayos.

"I prepare this for you. Ako rin ang nag luto tulad ng dati."

Hindi ako umimik at tinitigan ang bawat galaw niya. Nakangiti siya habang inaayos ang mga dala niya.

Umangat ang tingin niya sa 'kin. Unti unting nawala ang mga ngiti siya.

"Y-You don't like the foods? What do you want then?" mahinahon niyang tanong. Ngumiti ako at umiling.

"Gusto ko ang pagkain. May iniisip lang ako." Kumunot ang noo niya.

"What is it?"

"Bakit mo nga ba 'ko dinalhan ng pagkain noon?" Natigilan siya. Nakita ko ang pagyukom ng mga kamay niya. Umiwas siya ng tingin sa 'kin at bahagyang namula.

"Is it bawal? A-As far as i know it's not against the rules."

That day also nawala si Chase.

"Hindi nga pero ang wierd kaya nun."  Kunuha ako ng dumplings at kinagatan.

"Fine. I like you, okay?" diretso niyang sabi. Napatigil ako sa narinig.

"Ha?"

"What? I like you and I know you have a boyfriend kaya yun lang nakikita kong way para mapansin mo 'ko."  Yumuko ito. Umangat ang gilid ang labi ko.

"Tapatin mo nga ako. Nakadrugs kaba nun?"

Umangat ang tingin niya sa 'kin at kumunot ang noo niya dahil sa tanong ko. Simula high school si Chase lang nanligaw sa 'kin. Aaminin ko hindi naman ako kagandahan at ligawin pero mukha naman akong tao.

"Of course not. It's a long story, Lorie."

Bumugtong hininga ako at pinababa ang dumplings.

"How? I mean hindi mo naman ako ka level. Hindi ako kagandahan kumapara kay Hanna at sa mga babaeng mukhang type mo," mabilis kong sabi. Hindi lang talaga ako makapaniwala.

"You're my type, Lorie."

"Don't compare yourself to them. You're unique. No one can beat you when it comes to my heart so seat down, eat the foods and don't think to much about other girls 'cause for me they're nothing compare to you," Aniya. Napaiwas ako ng tingin sa kaniya, ramdam ko ang init ng buo kong mukha.

Ang loko ang galing mambola ah, sanay na sanay?

I heard him chuckled.

"Cute."

Mas lalong uminit ang pisngi ko. Natatawa siyang nakatingin sa kin. Tumikhim ako at tinaasan siya ng kilay.

"Maganda ako, hindi cute." Natatawa siyang tumango.

"Yeah, yeah."

Umiling na lang ako. Kinuha ko ang dumplings at kumain na lang.

"I still want you..." aniya.

Nalunon ko agad ang laman ng bibig ko kaya mabilis akong uminom ng tubig.

"P-Pinag sasabi mo?"

Baka manager na naman yan aba.

"I still like you," seryoso niyang sabi.

Jusmiyo!

"O-Oh tapos?" kabado kong sabi. Tumaas ang kilay niya.

"I want you to like me also."

Luh, shuta ba to? Seryoso?

"So?" tanging sabi ko.

Napalunok ako ng tumayo siya at nilapit ang mukha niya sa 'kin.

"I will court you. You will date me." Turan niya.

"Hindi yun tanong. Pano kung ayoko?"

Ngumisi siya. Bumilis ang pintig ng puso ko marahan niyang hampulisin ang pisngi ko. Tumayo siya ng tuwid ang inayos ang suot niya habang ako hinawakan ko ang dibdib ko at pilit na pinapakalma.

"You can't say no."

"Niligawan mo pa ako kung wala rin pala akong choice." Tinaasan ko siya ng kilay pero ngumisi lang siya.

"Then say yes now." Hinagisan ko siya ng unan pero nakailag siya.

"Kidding. I wan't you to love me not because i love you but because you love me with all of your heart. Sounds corny, isn't?" natatawa niyang sabi.

"I want you to love me willingly not because i threaten you. Kahit na ilang beses mo kong bastedin, liligawan ulit kita.I'll wait, Lorie." Umupo siya sa harap ko at kumuha na ng kanin.

"Finish your food, Honey..."malambing niyang sabi. Tinitigan ko lang ang pagkain na nilagay niya sa harap ko. Pinoproseso ko parin ang sa utak ko ang lahat.

The man that I like is also like me. Willing to court me. Am i ready? Do I ready to enter new relationship?

I suddenly remembered  Tita said. Chase is this what you want? Nag request kaba na bigyan ako ng makakasama na ngayong wala kana?

Tinitigan ko siya habang kumakain. Kahit sa pag kain ay makikita mong galing siya sa mayamang pamilya. Nakatupi na sleeves niya sa siko niya.

Do I deserve this man? He's rich and powerful. Have lots of connection.
Am I deserve to be love by Zander?

"Hey, what are you thinking?" biglang tanong niya. Umiling ako at inabus na ang pagkain na nasa harap ko.