[ Grimm Series #1]
After a string of misfortunes in the mortal world, orphaned Vaniellope Kiuna 'Una' Gomez finds herself surrounded by strange creatures aboard the mysterious midnight train bound for the Beast Republic.
To remove the curse of her n...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Check-In 07: Angels and Demons
NAKASILIP AKO MULA sa labas ng infirmary habang nag-uusap sina Lady Incha at Dr. Bones. Kinakamusta niya sa kalansay na doktor ang kalagayan nina Ate Honey at Kuya Nolan.
"Lady Incha," he called while slowly removing his stethoscope off his neck.
"Alam kong nasa alanganin ang lagay ng Hotel Grimm ngayon subalit nais ko lamang ipaalala sa'yo ang resignation letter kong noong isang buwan ko pa ibinigay. I'm growing old and I want to spend my remaining days not working," he continued.
Sa pagkakaalam ko ay hindi kasama sa mga isinumpa si Dr. Bones. He was hired after that. Kaya malaya siyang lumabas at lumisan ng Hotel Grimm.
"Naiintindihan ko, doc. May mairereto ka bang ibang doktor sa amin na maaaring pumalit sa'yo?"
"That wouldn't be a problem for I knew someone trustworthy and passionate when it comes to saving lives. I have called him already. In two to three days, he might come here to inquire. Naturuan ko siya noon sa med school. Maaasahan at pursigido ang batang iyon, Lady Incha."
Lady Incha sighed and nodded. "I will set an appointment with him as soon as possible."
Dr. Bones then excused himself to exit the infirmary. Pagkalabas niya ay kaagad akong tinawag nang nakatalikod pa ring si Lady Incha.
"Una, may kailangan ka ba?"
I slowly stepped forward and towards her then stood right just beside her.
"Sorry po sa nangyari kina Ate Honey at Kuya Nolan. Kung alam ko lang po ay sana hindi na ako nagpumilit pa na hintayin si Count Vladimir sa may pantalan."
"Iyon lang ba ang sadya mo at naparito ka?"
I shook my head and added, "Sorry din po kasi nagsinungaling ako tungkol sa nakaraan ko... tungkol sa totoong nangyari at ginawa ko sa nanay ko."
"Bakit ngayon pa?"
"Po?" I asked, confused of what she meant.
"Bakit ngayon mo pa nagawang humingi ng tawad?"
I lowered my head and fidgeted my fingers.
"Kasi po... Kasi po natakot akong baka hindi niyo ako tanggapin dahil sa nakaraan ko."
"Iyan ay noong nagsisimula ka pa lamang pero limang taon ka na rito ngayon. Bakit niminsan hindi mo itinama ang katotohanang iyon tungkol sa'yo?" malamig niyang tanong.
I swallowed the lump in my throat and slowly lifted my eyes to look at her. I caught her looking at me through her peripherals.
"Iyon na nga po, e. Hindi ko masabi-sabi iyon dahil... dahil natanto kong mas nakakatakot po palang mawalan ng pamilya..." pumipiyok kong sagot.
