[ Grimm Series #1]
After a string of misfortunes in the mortal world, orphaned Vaniellope Kiuna 'Una' Gomez finds herself surrounded by strange creatures aboard the mysterious midnight train bound for the Beast Republic.
To remove the curse of her n...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Check-In 01: Someone Who Cares
NAPAANGATAKO NG tingin sa taong humawak sa braso ko at itinayo ako mula sa pagkakasalampak sa sahig. Naguluhan ako nang dire-diretso ang lakad ni Kuya Vinz habang kinakaladkad ako palabas sa likurang pinto ng aming bahay.
Nang bitawan niya ako at bahagyang itinulak palayo sa kanya ay doon ko lamang napansin na bitbit niya ang shotgun na pumatay kay mama. Nag-angat ako ng tingin sa kanya nang mapagtanto kung ano ang ginagawa niya. I didn't touch the gun so experts cannot probably find any fingerprints of my mother's murderer. Pero inaako ni kuya ang krimeng ginawa ko.
"Kuya, hindi mo naman kailangan gawin to," lumuluha kong wika.
"Kailangang may managot, Vanie," malungkot na tugon niya.
"Pero hindi mo kasalanan iyon! Ako ang may gawa n'on!"
"Pareho tayong suspek sa krimeng ito at kung pareho tayong tatakas ngayon habambuhay tayong magtatago sa dilim na dalawa."
"Ano ba, kuya?! Hindi kita maintindihan!" Inis na napapadyak ako sa lupa.
"Ilang taon ka ring ikinulong ni mama at sinaktan pero wala akong ginawa dahil natakot ako. Patawarin mo ako."
Lumuhod siya sa harapan ko at humagulgol. Lumuhod din ako at hinawakan ang mga pisngi niya habang nag-uunahan ang mga luha ko sa pag-agos.
"Kuya, wala kang kasalanan. Halika na. Umalis na tayo."
Hinubad ni kuya ang suot niyang jacket at isinuot sa akin. Hinawakan niya ang magkabilang gilid ng kwelyo n'on at hinatak ako papalapit sa kanya.
"Vanie, makinig ka sa akin. Hayaan mo akong bumawi sa lahat ng pagkukulang ko sa'yo bilang kuya mo. Hayaan mong sa pagkakataong ito, ako naman ang lumaban at magtanggol sa'yo."
Umiling ako sa pinagsasasabi ni kuya.
Ayoko siyang pakinggan...
Ayoko siyang iwan...
"Kuya, ikaw na lang ang meron ako. 'Wag mo naman akong iwan, oh."
"Vanie, Vanie, tingnan mo ako. Magiging okay lang si kuya. Pinapangako ko sa pagdating ng panahon, magtatagpo ulit ang landas natin at sa pagkakataong iyon ay pareho na tayong malaya. Pero sa ngayon, gusto kong ikaw muna ang lumaya."
"Hayaan mong ako naman ang magsakripisyo dahil karapatan mo ring maging malaya sa lahat ng naranasan mo. Mabuhay kang muli at maging masaya. You deserve to be free, to live and to be happy this time," he continued.
