Verkocht aan de duivel

Hoofdstuk 43

POV Sara

De stilte aan tafel is zo ongemakkelijk dat ik naar de kruimels op mijn bord blijf staren terwijl ik met de touwtjes van mijn hoodie speel. Vanochtend ben ik wakker geworden in mijn eigen slaapkamer, Justins armen rond mijn middel. Toen ik naar de klok keek schrok ik op van het matras: het was vijf uur s' avonds en de zon was al weer onder gegaan, het is ook wel logisch, ik ben de hele nacht wakker geweest.

'Blijft Adam nog hier?' Justin verbreekt de stilte en propt een het laatste stukje van zijn croissantje in zijn mond. Hij likt de gemorste jam van zijn vingers af en neemt dan een slokje van zijn thee.
Gavin volgt elke beweging van zijn jongere broer en knarst met zijn tanden als hij ziet dat er een druppeltje jam op de trui van Justin valt.

'Ik heb geen idee...' Hij pakt zijn servetje en gooit hem naar Justin toe. '...ik kan me voorstellen dat hij hier niet meer wilt verblijven na vannacht.'
Gavin staat op en zet onze borden op het aanrecht. Hij draait zich om en verplaatst zijn aandacht naar mij. 'Even iets anders. Morgen is het kerst en Rohan heeft gevraagd of we met z'n allen komen.' Gavin en Justin wisselen een ongeruste blik met elkaar, wat wel zal betekenen dat Rohan geen nee accepteert.

'Dus Adam zullen we hoe dan ook tegen komen.' Mompel ik.
Justin en Gavin wisselen een ongeruste blik met elkaar, ze hebben nog niet gevraagd wat van deze hele situatie vind- Gavin als nieuwe broer, Rohan als de geliefde van mijn moeder en.... Rose.

Om eerlijk te zijn weet ik niet eens wat ik ervan moet denken. Gisteren was het makkelijk, toen voelde ik een intens verdriet waar ik me hopeloos aan vastklemde.
En haat, erger dan ik ooit gevoeld had, tegenover Adam.
Maar dat was alleen maar haat, nu wil ik meer. Rose heeft geen idee wat ze me heeft afgenomen, de kleine glimlachjes van mijn moeder, de filmavonden en de warme omhelzingen die ze me gaf.

Mijn hele leven had ik niemand behalve mama, ze was mijn hele wereld.

Dus wanneer Justin bezorgd zijn hand op die van mij legt en vraagt of alles goed gaat, draai ik me naar hem toe. En dan weet ik ineens wat ik voor kerst wil.

Wraak.

POV Justin

Het woord tuimelt naar buiten, en ze lijkt er zelf van verbaasd van te zijn.
'Wraak?' Vraagt Gavin. Hij zet zich af van het aanrecht waar hij tegen aan geleund stond en gaat voor Sara staan.
'Ja.' Ze kijkt me aan, haar ogen voor een kort moment zo koud en wreed dat ik me afvraag of ze meer kan dan ik dacht.
'Wraak op Rose en Adam, voor alles wat ze mijn moeder hebben aangedaan.'
Ze balt haar vuisten, haar nagels dringen in haar huid en laten halve maantjes achter.

Gavin kijkt naar mij, in zijn ogen rust hetzelfde verdriet als in die van Sara.

'Hoe wil je dat gaan doen?' Begint hij.
Ik kantel verrast mijn hoofd, een klein beetje, maar Gavin ziet mijn beweging. Hij draait zich naar mij toe, zijn wenkbrauwen opgetrokken alsof hij me uitdaagt tegen hem in te gaan.
Maar ik zeg niets, pak Sara's hand vast en knijp er zachtjes in, 'We zullen je helpen.'

Ze glimlacht, even is er iets anders te zien dan pijn in haar ogen.
Nog even en we kunnen ons eigen leven leiden.

*

Doordat we zo laat pas wakker zijn geworden, hadden we nu eigenlijk aan ons avondeten moeten zitten, maar het croissantje is nog maar even geleden en we hebben allemaal niet echt trek. Dus zitten we nu met z'n drieën aan tafel, een telefoon in het midden met een lopend gesprek.

'Echt waar?' Martins verblufte stem klinkt door het speakertje en Sara mompelt ja.
'Gavin heeft de documenten. Rohan en mama hadden een relatie.'
Er valt een stilte en Sara kijkt me nerveus aan, bang voor wat haar oom ervan zal vinden.
'...Ik wist wel dat ze iets met iemand had, maar niet met Rohan.'
Sara pakt mijn hand vast en knijpt er zachtjes in. Dit is de eerste keer sinds Martin praat over Milla, Sara's moeder.