Verkocht aan de duivel

Hoofdstuk 23

POV Sara

O god.
Ik moet hier weg. Als Justin zijn woorden gaat waarmaken, leef ik niet zo lang meer. Wie weet wat hij me gaat aandoen.

Ik sta nog steeds voor de deur die ik net op slot heb gedaan. Ik was gelukkig net op tijd, want anders was Justin hier binnen geweest. Wie weet wat er dan was gebeurd.

Ik begon hem net een beetje te vertrouwen. Ik dacht dat hij meende wat eerder in de woonkamer zei. Zelf stond ik er ook voor open om.. te luisteren naar meer. Ja oké, misschien laat ik hem wel te snel binnen. Ik ben hier pas vijf dagen, niet eens een week.

Maar dat is allemaal verleden tijd na het gesprek van Justin en zijn vader. Hij doet alles om 'het perfecte' zoontje te zijn.

'Sara, kom op, laat me binnen.'

Ik schik op als ik de stem van Justin hoor. Hem binnenlaten? Na dat ik alles heb gehoord wat ze zeiden? Zeker weten niet dus!

'Ik weet dat je me hoort. Je staat nog voor de deur.'

Snel zet ik een paar stappen achteruit. Ik wil net naar mijn kamer rennen als ik zijn stem nog een keer hoor, dit keer iets zachter.

'Laat het me op zijn minst uitleggen. Je kan binnen blijven.'

Uitleggen? Wat valt er uit te leggen? Hij moet me pijn doen, heel veel meer hoef je niet te vertellen, ik snap het zo ook wel.

'Sara.'

Iets aan zijn stem zorgt ervoor dat ik niet verder wegloop naar mijn kamer.

'Sara? Luister je? Ach wat maakt het toch uit.'

Ik hoor voetstappen aan de andere kant van de deur wanneer Justin wegloopt. En dan doe ik iets stoms.

'Wacht!'

Hij stopt met lopen.

'Leg uit.'

Ik hoor een zucht aan de andere kant van de deur en hij begint met praten.

'Ik zweer dat ik je geen pijn wil doen, ik wil je alleen maar beschermen. Maar als je hier levend uit wilt komen, moet je wel íets van een wond hebben.' Dus hij wilt me wel pijn doen. Ik laat een afkeurend geluidje horen.

'Sorry Sara. Het kan niet anders. Als ik heelhuids naar het etentje laat gaan vanavond, wordt je weer geveild. En wie weet wel aan Duke en Dane, of erger nog, Gavin.' Ik heb die mensen al een keer ontmoet. Duke en Dane zijn een echte nachtmerrie, maar Gavin... Ik weet niet wat ik van hem moet denken. Waarom wilt hij me überhaupt hebben? 'Kan je me binnenlaten?' Vraagt Justin na een tijdje.

'Ik..ik...' Ik laat een geërgerde zucht horen. Wat moet ik hier nou van denken? Hij heeft net nog belooft me te martelen. 'Ik begrijp het. Ik zie je zo.' Zegt Justin. 'Zorg wel dat je om 18.00 klaar bent, we gaan naar het huis van mijn ouders. Ik wil je outfit eerst zien voordat we weg gaan. Mr Macini is gevaarlijk.' En hij loopt weg van de deur, de trap af.

Wat moet ik toch met deze jongen.

*

'Ben je klaar?' Justin klopt op mijn slaapkamerdeur, als ik net mijn jurk wil dichtritsen. Dat stomme ding krijg ik al 5 minuten niet gesloten.
'Nee, nog niet, ik krijg mijn rits niet dicht.' Zeg ik met een diepe zucht.
Ik kijk in de spiegel en zie een zwarte jurk. Vergeleken bij de rest van de jurken in de kast is deze nog... chique. Wat er allemaal in dat ene hokje hing... is minder stof dan je in een stripclub zal zien. Ik ben niet van plan mensen te gaan verleiden met mijn jurk, maar ik moet toegeven dat hij er goed uitziet. Mijn rondingen komen mooi naar voren en de stof voelt fijn aan. Mijn benen heb ik (gelukkig) pas nog geharst, dus die zien er ook mooi uit.